Ο αφανισμός των εντόμων 

Θυμάμαι παλιότερα κάθε φορά που έβγαινα από την πόλη και οδηγούσα στην εθνική φτάνοντας στον προορισμό μου υπήρχε πάνω στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μια εκατόμβη από έντομα.
Μερικά από αυτά ήσαν τόσο μεγάλα που άφηναν στο τζάμι ένα αποτύπωμα σαν πιατάκι του καφέ.
αρά το γεγονός ότι λυπόμουν γι αυτό, σήμερα δεν μπορώ παρά να λυπάμαι ακόμα περισσότερο για το ότι κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει πλέον.
Και αυτό έχει μία και μοναδική εξήγηση: τα έντομα έχουν σχεδόν αφανιστεί σε σύγκριση με το παρελθόν.
Οι επιστήμονες ονομάζουν αυτό τον αφανισμό «το φαινόμενο του παρμπρίζ».
Μπορεί να μην υπάρχουν πολλές εκτεταμένες επιστημονικές μελέτες για την τύχη σημαντικών ειδών εντόμων γνωρίζουμε όμως με βεβαιότητα ότι καταγράφεται επικίνδυνη μείωση των πληθυσμών σε έντομα όπως οι μέλισσες, οι πεταλούδες «Μονάρχης» και οι πυγολαμπίδες.
Η Krefeld Entomological Society, μια ομάδα κατά το πλείστον ερασιτεχνών εντομολόγων παρακολουθεί την πυκνότητα των πληθυσμών των εντόμων από το 1980 σε περισσότερους από 100 εθνικούς δρυμούς στην Ευρώπη.
Το 2013 έκαναν μια τραγική ανακάλυψη: τα έντομα που είχαν συλλέξει στις παγίδες τους ήταν κατά 80% λιγότερα από προηγούμενα χρόνια.
Με τη σκέψη ότι μπορεί να επρόκειτο για μια κακή χρονιά έστησαν ξανά τις παγίδες τους, αλλά το 2014 ο αριθμός των εντόμων παρέμεινε ιδιαίτερα χαμηλός.
Αυτές οι απώλειες έχουν δραματικές επιπτώσεις και στην διατροφική αλυσίδα.
Για παράδειγμα επηρεάζουν τα πουλιά που τρέφονται με έντομα, ενώ η απουσία επικονιαστών απειλεί σοδιές ολόκληρες.Οι καλλιέργειες που χρειάζονται επικονίαση αναπτύσσονται με πολύ βραδύτερους ρυθμούς σε σχέση με αυτές που δεν εξαρτώνται από τους επικονιαστές.

Από την επικονίαση εξαρτάται το 1/3 των καλλιεργειών που καταλήγουν στο πιάτο μας.

Ολόκληρες αποικίες μελισσών εξαφανίζονται εξ αιτίας ασθενειών που οφείλονται στη χρήση παρασιτοκτόνων, στη μόλυνση της ατμόσφαιρας, αλλά και στην κλιματική αλλαγή.

Αυτό το τόσο πολύτιμο και ωφέλιμο έντομο απειλείται με αφανισμό και οι συνέπειες είναι δραματικές, καθώς οι μέλισσες και οι άλλοι επικονιαστές προστατεύουν τη βιοποικιλότητα σε ολόκληρα οικοσυστήματα.
Από τα πιο μεγάλα στα πιο μικρά είδη ζωής ο πλανήτης γίνεται καθημερινά όλο και πιο φτωχός.

Κι αυτά που χάνονται, χάνονται για πάντα.