Τι ακριβώς κάνουμε για τους εμβολιασμούς;

Διαβάζει κανείς από τα στοιχεία για τα κρούσματα της γρίπης και της ιλαράς που δημοσιεύει το ΚΕΕΛΠΝΟ; Σύμφωνα με τα τελευταία (20/4/2018) οι θάνατοι από επιπλοκές της εποχικής γρίπης φέτος έχουν φτάσει τους 37 και τα κρούσματα που έφτασαν ως τις ΜΕΘ είναι 104. Σε ότι αφορά δε τους θανάτους, το ΚΕΕΛΠΝΟ σημειώνει ότι τα 32 από τα 37 κρούσματα ανήκαν σε ομάδα υψηλού κινδύνου για την οποία συστήνεται εμβολιασμός. Οι ειδικοί εξηγούν, άλλωστε, πως ακόμη κι αν το εμβόλιο της γρίπης έχει χαμηλή κάλυψη, η χαμηλή είναι καλύτερη από τη μηδενική. Αν και δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να το επισημάνει αυτό, φτάσαμε να χρειάζεται η επισήμανση. Φέτος μάλιστα η οδηγία για τον εμβολιασμό της γρίπης δεν ανέφερε απλώς τους ανήκοντες σε ομάδες υψηλού κινδύνου αλλά και όποιον άλλον επιθυμεί. Παρόλα αυτά το «αν δεν ανήκεις σε ομάδα υψηλού κινδύνου γιατί να το κάνεις μωρέ» το λένε ακόμη αρκετοί γιατροί.

Τα στοιχεία της ιλαράς είναι ακόμη πιο αποκαρδιωτικά. Τα επιβεβαιωμένα κρούσματα έφτασαν τον κάπως εξωφρενικό αριθμό των 2.591 που αναμένεται να αυξηθεί στο προσεχές διάστημα. Οι θάνατοι είναι, μέχρι τώρα, 3, μεταξύ άλλων μιας 35χρονη γυναίκας από το γενικό πληθυσμό (σ.σ. ο κομψός τρόπος για να επισημαίνει η σχετική ανακοίνωση πως δεν επρόκειτο για Ρομά ή πρόσφυγα κλπ) η οποία είχε εμβολιαστεί ανεπαρκώς, με μια δόση.

Την ίδια ώρα αν κάποιος άνθρωπος με γερά νεύρα αποφασίσει να κάνει βουτιά στην παράλληλη πραγματικότητα των ομάδων και σελίδων αντιεμβολιαστών θα διαπιστώσει πως η υποστήριξη και το ενδιαφέρον για τις θεωρίες τους αυξάνεται ενώ θα διαβάσει και διάφορες αναρτήσεις και σχόλια για γιατρούς που τους ενθαρρύνουν φτάνοντας ακόμη και σε ακραία αντιδεοντολογικές (για να μην πούμε παράνομες) πρακτικές.

Το φαινόμενο δεν είναι, βεβαίως, ελληνικό και έχει και ρίζες και ουρές. Από τη μια, το κύμα ενός new age υγιεινισμού γίνεται όλο και πιο μοδάτο και οι περίεργες αντιλήψεις περί ενός ολιστικού «wellness» εισβάλλουν αργά κι αθώα στη mainstream σφαίρα. Από τις επικίνδυνες θεωρίες όπως, π.χ., αυτή περί «καθαρής διατροφής», και τη σύνδεση τους με σοβαρές ασθένειες, ως την αμφισβήτηση της σύγχρονης δυτικής ιατρικής, η απόσταση είναι μια λαχανίδα δρόμος. Μια άλλη παράμετρος είναι η διαδεδομένη αντίληψη ότι οι φαρμακευτικές άγονται και φέρονται με μόνο σκοπό το κέρδος, σε αγαστή συνεργασία με τους γιατρούς και τους διεφθαρμένους φορείς. Ενώ προφανώς ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες έχουν σκοπό το κέρδος, η άποψη ότι τα εμβόλια είναι δηλητήρια συγκρούεται με το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο κόσμος δεν πεθαίνει πια από τις ασθένειες προηγούμενων αιώνων. Αν και οι συνωμοσιολόγοι σίγουρα έχουν κάποια απάντηση και γι’αυτό.

Αναρωτιέται κανείς αν το θέμα είναι πολιτικό; Σαφώς και είναι! Η δημόσια υγεία είναι ευθύνη της πολιτείας και η απόφαση να μην εμβολιαστεί κάποιος ή να μην εμβολιάσει το παιδί του δεν αφορά μόνο τον ίδιο. Σε άλλες χώρες, όπως η Γαλλία, το κατάλαβαν φέτος, με αφορμή και την ιλαρά, και αυστηροποίησαν αποφασιστικά, με ποινές και κυρώσεις, το νομικό πλαίσιο για τον εμβολιασμό των παιδιών (γιατί, παρά την κοινή παρανόηση, τα παιδιά, όχι, δεν ανήκουν στους γονείς τους για να τα κάνουν ό,τι τους καπνίσει). Εδώ διαβάζουμε ότι γονείς ανταλλάζουν τιπς και πληροφορίες για το ποιος γιατρός θα τους υπογράψει πλαστό πιστοποιητικό εμβολιασμών για να γράψουν το παιδί σχολείο και δεν ανοίγει μύτη. Παράλληλα, πρακτικές όπως η ομοιοπαθητική ή ο βελονισμός εμφανίζονται ακόμη και σε συμβατικά ΜΜΕ ως αντίστοιχης αξιοπιστίας με τη συμβατική ιατρική, και το θέμα της γρίπης και της ιλαράς δεν αξιολογείται ψηλά στην επικαιρότητα, με εξαίρεση το περιστατικό του θανάτου του Στέλιου Σκλαβενίτη που, δυστυχώς, δεν έγινε ευκαιρία για να στείλουν αρχές και ΜΜΕ τα ανάλογα μηνύματα στο κοινό. Τι ακριβώς περιμένουν οι αρχές για να δώσουν οδηγίες, να εξαπολύσουν έρευνες, να εντοπίσουν πηγές παραπληροφόρησης που δεν είναι απλώς «άποψη» αλλά άμεσος κίνδυνος για τη δημόσια υγεία και, ενίοτε, υποκρύπτουν και κέρδος για ορισμένους τσαρλατάνους; Δεν έχουμε προχωρήσει λίγο από την εποχή του νερού του Καματερού;

Τέλος, το πιο προφανές: τόσο καιρό αρρωσταίνει και πεθαίνει κόσμος και δεν έχει γίνει ούτε μια επίσημη, μεγάλη, εθνική καμπάνια για τους εμβολιασμούς με καταχωρήσεις παντού, με συνεντεύξεις και δηλώσεις και σποτ στο prime time σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα. Τι ακριβώς περιμένει η πολιτεία και τι την εμποδίζει; Μήπως δεν θα ταίριαζε μια τέτοια καμπάνια σε μια κυβέρνηση που κυνηγά με λύσσα ως σκάνδαλα τις καμπάνιες των προηγούμενων; Ή μήπως θα την παρεξηγούσαν για συμπάθεια στις κακές φαρμακευτικές; Εικασίες καχύποπτων είναι αυτές φυσικά, εξάλλου καμιά φορά η απάντηση μπορεί να είναι η πιο προφανής, εν προκειμένω, η αδιαφορία.