Εθνικιστική «υστερία» στη Γερμανία για τους «ξένους» της Εθνικής

Η παγκόσμια πρωταθλήτρια αποχαιρέτησε νωρίς το Μουντιάλ της Ρωσίας και θα δει το υπόλοιπο της διοργάνωσης από την τηλεόραση.

Κατά κοινή παραδοχή, η ομάδα του εμφάνισε ο Γιόαχιμ Λεβ είχε μία από τις χειρότερες παρουσίες στην Ιστορία της στη διοργάνωση, όμως για το γερμανικό ακροδεξιό κόμμα «Alternative fuer Deutschland» (AFD) δεν υπάρχει αμφιβολία: αν η «νατσιονάλμανσαφτ» αποκλείστηκε, αυτό οφείλεται στην παρουσία των «αλλοδαπών» της Εθνικής, οι οποίοι μόλις τέσσερα χρόνια μετά τον τίτλο στη Βραζιλία έγιναν ο τέλειος αποδιοπομπαίος τράγος.

Για το εθνικιστικό αυτό κόμμα ελάχιστα πράγματα σημαίνει αν αυτοί οι «ξένοι» είναι Γερμανοί πολίτες που γεννήθηκαν στη χώρα, με οικογενειακή προέλευση από άλλα κράτη, όπως οι Μεσούτ Οζίλ, Σάμι Κεντίρα, Ιλκάι Γκουντογκάν. «Στο ερχόμενο Μουντιάλ ξανά μια πραγματικά γερμανική ομάδα», ζήτησε μέσω του twitter η σύμβουλος του AFD, Τζέσικα Μπίσμαν.

«Χωρίς τον Οζίλ θα είχαμε νικήσει», έγραψε ο Γενς Μάιερ του ίδιου κόμματος, προσθέτοντας τη φωτογραφία του διεθνή άσου και υπότιτλο «Ευχαριστημένος πρόεδρέ μου;». Η αναφορά είναι για τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος τον περασμένο μήνα είχε ανεβάσει μια φωτογραφία που έκανε το γύρο του κόσμου, μαζί με τους Οζίλ και Γκουντογκάν, οι οποίοι του χάριζαν φανέλα της Εθνικής ομάδας με αφιέρωση «στον πρόεδρό μου».

Η φωτογραφία πυροδότησε θύελλα διαμάχης στο γερμανικό Τύπο σχετικά με τη φερόμενη έλλειψη πίστης στη Γερμανία από τους παίκτες, σε σημείο που ο Γκουντογκάν να ζητήσει συγγνώμη δημοσίως. Εν τω μεταξύ, όμως, η ζημιά είχε γίνει και η χειρονομία των ποδοσφαιριστών έγινε «λάβαρο» για το AFD, έτσι ώστε ο εκπρόσωπός του, Κρίστιαν Λουθ, χθες το βράδυ έγραψε στο twitter: «Οζίλ μπορείς να είσαι χαρούμενος, πολλές ευχές στον Ερντογάν».

Όταν το 2006 ο Λεβ παρουσίασε στο Μουντιάλ της Γερμανίας τη νεανική ομάδα του, την ίδια με εκείνη που επέστρεψε το 2014 με το Παγκόσμιο Κύπελλο από τη Βραζιλία, η πολυπολιτισμικότητα παρουσιάστηκε με υπερηφάνεια ως το κλειδί της επιτυχίας: υπήρχε ο Πολωνός Μίροσλαβ Κλόζε, ο Γκανέζος Ζερόμ Μπόατενγκ, ο Μάριο Γκόμεθ με Ισπανό πατέρα, ο Σάμι Κεντίρα με διαβατήριο Τυνησίας και πολλοί άλλοι, οι περισσότεροι μεγαλωμένοι στη Γερμανία. Στη συνέχεια, όμως, ο άνεμος άλλαξε κατεύθυνση και ο ηγέτης του AFD, Αλεξάντερ Γκάουλαντ, εκστόμισε φράσεις όπως «δεν θα ήθελα έναν γείτονα σαν τον Μπόταενγκ».