Τι (δεν) είδε ο Τσίπρας στο Μάτι όταν πήγε σαν… τον κλέφτη

Οργή αισθάνονται για την επίσκεψη Τσίπρα… σαν τον κλέφτη, όσοι βρίσκονται επί επτά ημέρες στο τόπο της τραγωδίας και καταγράφουν συγκλονιστικές εικόνες. Από τους ηρωικούς πυροσβέστες που συνεχίζουν να δίνουν τη δική τους μάχη, τους διασώστες που γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν ελπίδες για επιζώντες αλλά ψάχνουν, τους στρατιώτες που έχουν μείνει ξάγρυπνοι πολλά 24ωρα, μέχρι τους δεκάδες δημοσιογράφους ελληνικών και ξένων μέσων ενημέρωσης που είναι εκεί από την πρώτη στιγμή.

Η πλήρως «αποστειρωμένη» επίσκεψη του πρωθυπουργού, όπως αυτή στήθηκε από το Μέγαρο Μαξίμου, απόλυτα σκηνοθετημένη και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, δεν έδωσε τη δυνατότητα στο κυβερνητικό κλιμάκιο να δει αυτά που δεν είδαν όλοι όσοι βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή στον τόπο της τραγωδίας.

Η επιλογή Τσίπρα να «εξαφανιστεί» επί μία εβδομάδα και να βλέπει από την τηλεόραση τους χαροκαμένους και κατεστραμμένους κατοίκους του Ματιού, κρίνεται πλέον από τους πολίτες. Τα μηνύματα στο twitter και το facebook να διαβάσει κανείς θα καταλάβει.

Αντί της συγγνώμης, αντί των απαντήσεων στα αμέτρητα «γιατί», αντί της ειλικρινούς μεταμέλειας και της παραδοχής ότι έγιναν πολλά λάθη και δεν έγιναν όλα τέλεια, ο πρωθυπουργός πήρε τον Δ. Τζανακόπουλο και το επιτελείο του, πήγε στο Μάτι πρωί – πρωί, κάθισε ελάχιστα, δεν συνομίλησε με κατοίκους, δεν έδωσε τις απαντήσεις που έπρεπε, δεν άκουσε τις απορίες των κατοίκων.

Σε πολλές χώρες, σε αντίστοιχες ή και μικρότερες εθνικές τραγωδίες, ο ηγέτης βρίσκεται εκεί από την πρώτη στιγμή.

Στις Γερμανικές βουλευτικές εκλογές του 2002 ο ηγέτης των σοσιαλδημοκρατών Γκέρχαρντ Σρέντερ δεν πήγαινε ιδιαίτερα καλά στις δημοσκοπήσεις. Όμως στις 12 Αυγούστου 2002 η στάθμη του Έλβα αρχίζει να ανεβαίνει επικίνδυνα. Στις 13 Αυγούστου πλημμυρίζει η Δρέσδη και άλλες πόλεις.

Η αντίδραση του Σρέντερ είναι άμεση. Στις 13 Αυγούστου με τις πλημμύρες να είναι σε εξέλιξη ανακοινώνει το πρώτο πρόγραμμα βοήθειας. Στις 14 Αυγούστου το υπουργικό συμβούλιο ανακοινώνει βοήθεια 100 εκατομμυρίων ευρώ και ο Σρέντερ επισκέπτεται περιοχές που χτυπήθηκαν. Ακολουθούν και άλλες κυβερνητικές παρεμβάσεις με αποτέλεσμα να κερδίσει τις εκλογές.

Στην καταστροφή που άφησε πίσω του ο τυφώνας Σάντυ στις ΗΠΑ ο Μπ. Ομπάμα είναι από την πρώτη στιγμή επικεφαλής του συντονισμού. Αντιθέτως ο Τζ. Μπους δεν έπραξε το ίδιο με τον τυφώνα Κατρίνα.

Τι δεν είδε

Ο Αλέξης Τσίπρας, επιλέγοντας το «κρυφτό» δεν είδε πολλά από αυτά που είδαν όσοι νυχθημερόν βρίσκονται στο Μάτι, εργάζονται, ενημερώνουν, βοηθούν με κάθε τρόπο.

Ο πρωθυπουργός το επταήμερο της απουσίας του δεν είδε να καίγονται σπίτια ακόμη και την επόμενη ημέρα της τραγωδίας. Να βγαίνουν καπνοί από το βιός των ανθρώπων.

Δεν είδε τον τόπο μαρτυρίου για 25 και πλέον άτομα. Στην οδό Ειρήνης, εκεί όπου αγκαλιασμένοι βρήκαν τραγικό θάνατο, μικρά παιδιά.

Δεν είναι εκατοντάδες αυτοκίνητα στη μέση του δρόμου καμένα. Την επόμενη κιόλας ημέρα, την περασμένη Τρίτη, αν πήγαινε ο κ. Τσίπρας, θα έβλεπε τα κλειδιά να είναι πάνω στα Ι.Χ., τα προσωπικά αντικείμενα στα καθίσματα παρατημένα από τους πανικόβλητους κατοίκους.

Δεν είδε ο πρωθυπουργός τους εκατοντάδες διασώστες που ήρθαν από όλη την Ελλάδα να μπαίνουν στα σπίτια με αγωνία για να βρουν ζωντανούς. Δεν είδε τον διασώστη να κλαίει γιατί βρήκε μέσα στο σπίτι μια μάνα να έχει καεί ζωντανή.

Δεν τους άκουσε να λένε ότι τις πρώτες δύο ημέρες εγκατέλειψαν, δεν τους έδιναν ούτε νερό. Δεν υπήρξε κάποιος να τους συντονίσει και έμπαιναν στο ίδιο σπίτι διαφορετικές ομάδες.

Ο πρωθυπουργός δεν είδε τους πυροσβέστες να κλαίνε για όσα είδαν τα μάτια τους από τη Δευτέρα το βράδυ, όταν ο Τσίπρας έκανε σόου στο Κέντρο Επιχειρήσεων. Δεν συνομίλησε με τον πυροσβέστη που πήγε αποκαμωμένος στο σπίτι του και αγκάλιασε τα παιδιά του όπως δεν τα είχε αγκαλιάσει ποτέ.

Δεν είδε ο πρωθυπουργός τον τόπο μαρτυρίου 25 και πλέον συμπολιτών μας, στο οικόπεδο του θανάτου. Δεν περπάτησε στα βήματά τους όταν προσπαθούσαν να αποφύγουν την πύρινη λαίλαπα.

Δεν είδε τους συγγενείς των θυμάτων τη δεύτερη ημέρα να πλησιάζουν τους δημοσιογράφους και τους διασώστες, να τους δείχνουν φωτογραφίες από μικρά παιδιά, από τις γυναίκες τους, από τους γονείς τους και να φωνάζουν: «Μήπως τους είδατε, σας παρακαλώ βοηθήστε μας».

Δεν είδε ο πρωθυπουργός ανθρώπους να κάθονται στο πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι τους και να κλαίνε γιατί τα έχασαν όλα σε μια στιγμή.

Ούτε άκουσε τις συγκλονιστικές μαρτυρίες του καθενός για το πώς σώθηκε ο ίδιος, πώς είδε τον γείτονα να καίγεται μπροστά του, πώς έμεινε στη θάλασσα επί 3,5 ώρες σε απόσταση αναπνοής από τις φλόγες.

Προφανώς ο κ. Τσίπρας δεν είδε αυτές τις ημέρες ολόκληρες γειτονιές να έχουν εξαφανιστεί, να έχουν γίνει στάχτη και αποκαϊδια.

Δεν είδε τους κατοίκους να κυκλοφορούν σα φαντάσματα όλες αυτές τις ημέρες.

Δεν είδε μικρά παιδιά, γυμνασίου και λυκείου να παίρνουν από ένα φτυάρι και να βοηθούν με όλες τους τις δυνάμεις. Δεν είδε τους αστυνομικούς και πλήθος εθελοντών να αγωνίζονται για να επαναφέρουν την ελπίδα στο Μάτι.

Δεν είδε πολλά πράγματα ο κ. Τσίπρας. Αλλά κυρίως δεν αισθάνθηκε τη μυρωδιά του θανάτου σε όλη την περιοχή. «Φίλε, η μυρωδιά του θανάτου είναι κάτι που δεν ξεχνιέται», μας έλεγε τη δεύτερη κιόλας ημέρας ένας διασώστης.

Όλα αυτά τα έχασε ο κ. Τσίπρας με την επιλογή του να πάει μία εβδομάδα μετά στο Μάτι. Και γι’ αυτό θα βρεθεί στο… μάτι του κυκλώνα.