Κώστα Βαξεβάνη, ασχολήσου μ’ αυτά που ξέρεις

Κώστα Βαξεβάνη, αντί να κάνεις τον τιμητή των άλλων, να ανακαλύπτεις ανύπαρκτες συνωμοσίες και να γράφεις δήθεν ειρωνικά τουίτ, θα ήταν προτιμότερο να αναρωτηθείς εσύ ο ίδιος πώς κατέληξες εδώ που κατέληξες.

Όπως και να το κάνουμε, δεν είναι μεγάλη επιτυχία από τους κάποτε καυγάδες για τα… νανογιλέκα με τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, να έχεις καταντήσει να φέρεσαι σαν να έχεις πάρει το «δαχτυλίδι» του βασιλιά του κιτρινισμού και της δημοσιογραφίας ως «εξυπηρέτησης».

Δεν είναι τυχαίο ότι πέφτεις στη χειρότερη εκδοχή σεξισμού, όταν αναφέρεσαι σε μια συνάδελφο σου, όχι με το ονοματεπώνυμο της, αλλά ως «τέως σύζυγος του…».

Όχι τίποτα άλλο, αλλά, τουλάχιστον διακηρυκτικά, στο ΣΥΡΙΖΑ είναι με τον φεμινισμό.

Κι οι διακηρύξεις βέβαια καμιά φορά ξεχνιούνται.

Θα θυμάσαι, ας πούμε, εκείνη τη φορά που δεν είχες αντιληφθεί ότι σε αριστερό ραδιόφωνο δεν παίζουμε κασέτες με ηχογραφημένα βασανιστήρια στις 11 το πρωί.

Όσο για το εάν γράφουν πια διανοούμενοι στα «Νέα» και στο «Βήμα», ρίξε μια ματιά στα φύλλα του Σαββατοκύριακου.

Υποθέτω, ότι στα δικά σου μάτια, ο Δημήτρης Σεβαστάκης, ο Πέτρος Τατσόπουλος, ο Οδυσσέας Ιωάννου, ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης, ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης, ο Γιάννης Βούλγαρης, ο Θεόδωρος Δ. Παπαγγελής, η Ιωάννα Λαλιώτου, ο Γιάννης Μεταξάς, η Φωτεινή Τσαλίκογλου και αρκετοί άλλοι δεν είναι αρκούντως «λόγιοι».

Τόσα ξέρεις, τόσα λες.

Εκτός και εάν, με όλα αυτά, εκδηλώνεις το τραύμα σου επειδή κάποτε δοκίμασες να περάσεις από τον ΔΟΛ και απλώς κρίθηκε ότι δεν ήσουν όσο καλός έπρεπε.

Τι να κάνουμε, κάποτε στη ζωή παίρνουμε και κακούς βαθμούς.

Όλοι μας.

Η διαφορά είναι ότι κάποιοι παίρνουμε το μάθημα και κάποιοι όχι.

Σκέψου τα όλα αυτά όσο απολαμβάνεις τη βόλτα με το τρενάκι μιας εξουσίας που δεν θα διαρκέσει για πάντα (και που, μην το ξεχνάς, αναλώσιμο σε θεωρεί κι εσένα…