Stories Among Friends – Κριτική

Παρά την περιορισμένη δισκογραφική παρουσία του στην Ελλάδα [το Stories Among Friends είναι μόλις το τρίτο άλμπουμ του μετά το ντεμπούτο Integra (Praxis, 1982) και τη συμμετοχή στο Keyboard Music (Music Box, 1987) ο Μηνάς Αλεξιάδης είναι συνθέτης και μουσικός με ακτινοβολία διεθνή. Αφού ολοκλήρωσε σπουδές σε πιάνο, θεωρητικά και αρμονία στην Αθήνα και το Ντίσελντορφ, δούλεψε πάνω στη jazz, τον αυτοσχεδιασμό και την ηλεκτρονική μουσική, για να τον κερδίσει τελικά η σύνθεση, στην οποία προσανατολίστηκε από το 1985 και μετά. Κατά παραγγελία φορέων και μουσικών συνόλων, όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, η ΕΡΑ, η Καμεράτα, η Ορχήστρα των Χρωμάτων, η Φιλαρμονική Δωματίου της Καρλσρούης κ.ά, έχει γράψει πλήθος έργων που περιλαμβάνουν μουσική δωματίου, συμφωνική, ηλεκτρονική καθώς επίσης και μουσική για μπαλέτο, θέατρο και κινηματογράφο. Το 1994 η όπερά του Viva La Vida παρουσιάστηκε στην Όπερα της Φρανκφούρτης εγκαινιάζοντας το εκεί Παγκόσμιο Φεστιβάλ Μουσικής. Το Stories Among Friends θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως δουλειά «θεματική» (concept), εμπνευσμένη από τις σχέσεις φιλίας, τη σημασία τους και τον τρόπο που αλληλεπιδρούν με την ίδια τη ροή της ζωής. Ξεκινά με το «Storing A Story», μια σόλο εισαγωγή του Μ. Αλεξιάδη, το πιάνο του οποίου μοιάζει να παρακολουθεί μεταπτώσεις συναισθηματικές, ενώ τα συνθεσάιζερ πλάθουν μια ατμόσφαιρα συνοδευτική αλλά και αναδεικνύουσα. Τέσσερα από τα πέντε επόμενα κομμάτια («Synakroasi – Theme», «Common Places», «Friendly Moves», «Synakroasi – Final Phase», με την παρεμβολή του «Aeolian Walk») γράφτηκαν κατά παραγγελία του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, όπου και παρουσιάστηκαν αρχικά σε μορφή ενιαία στις 26 Ιανουαρίου 1996. Εντύπωση κάνει η εξαρχής, χωρίς περιστροφές, έντονη και ισοδυναμική παρουσία μπάσου (Arild Andersen), ντραμς / κρουστών (Νίκος Σιδηροκαστρίτης) και πλήκτρων, με τα πνευστά (Markus Stockhausen σε τρομπέτα και φλύγκελχορν και David Lynch σε σοπράνο και τενόρο σαξόφωνα και φλάουτο) και τα υμνητικά γυναικεία φωνητικά (Τάνια Νικολούδη, Μαργαρίτα Σιγγενιώτου) να ξεχωρίζουν σε εξάρσεις πιο επιθετικές. Παρά την πρόδηλη, εγκεφαλική πολυπλοκότητα της συνθετικής σύλληψης, το τελικό αποτέλεσμα καταφέρνει να μείνει εύληπτο, άμεσο και τερπνό στην ακρόαση, στηριγμένο τόσο στα κύματα πλούσιας μουσικότητας και συν-κινητικής μελωδικότητας, όσο και στην πειθαρχημένη ρυθμική συνοχή. Σε αντίστοιχο κλίμα κινούνται οι δύο ακόλουθες συνθέσεις «Forgetune» (με σοπράνο σαξόφωνο, ντραμς και ηλεκτρονικά πληκτροφόρα) και η ambient απόκλισης «Arcadian Lake» (με φλάουτο, συνθεσάιζερ και sampler). Τέλος, την άρτια αυτή δουλειά ολοκληρώνει το «A Story Among Friends», μια ενδοσκοπική και απολογιστική σόλο αναμέτρηση του συνθέτη με το πιάνο του.