Η Γκαλερί Σκουφά παρουσιάζει από τις 26 Ιανουαρίου 2017 τα καινούρια έργα ζωγραφικής του Δημήτρη Γέρου. Πρόκειται για μονόχρωμα έργα σε καμβά, κυρίως μαύρα και λίγα κόκκινα, που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως συνέχεια των ασπρόμαυρων σιλουετών των μέσων του 18ου αιώνα αλλά και των ελληνικών μελανόμορφων αγγείων του 7ου αιώνα π.Χ. Όλα τα έργα έγιναν μέσα στο 2016 και, εκτός από μερικά σύμβολα της ζωγραφικής του που επανέρχονται και σε αυτή τη δουλειά, όπως το ανθρωπάκι που τρέχει, τα σύννεφα, ο ορίζοντας κλπ., δεν έχουν μεγάλη σχέση με τους λαμπερούς, πολύχρωμους πίνακες για τους οποίους μας είναι περισσότερο γνωστός ο ζωγράφος.
Εξ άλλου και η θεματολογία του έχει αλλάξει πολύ, παρ’ όλο που διατηρεί αμείωτο ακόμη τον προβληματισμό του για το περιβάλλον και τα σχετικά με αυτό ανθρώπινα δημιουργήματα. Τα περισσότερα, όμως, από τα καινούργια έργα είναι επηρεασμένα από τα πρόσφατα, θλιβερά, θλιβερότατα, πολιτικά γεγονότα και το μεταναστευτικό ζήτημα, που το έχει ζήσει από πολύ κοντά αφού περνάει μεγάλα χρονικά διαστήματα στη Μυτιλήνη.
Έτσι παρουσιάζονται, μεταξύ άλλων, καλοζωγραφισμένες φιγούρες πιθήκων, με ανθρώπινο πρόσωπο, ως νέα Πολιτικά Ζώα που πέρδονται, αντί να ασχολούνται με τα προβλήματα της χώρας και των άμοιρων κατοίκων της, μετανάστες να παλεύουν με τα κύματα ενώ ένας γυμνός άγγελος έρχεται από τον ουρανό προς το μέρος τους, κρατώντας ένα σωσίβιο που θα μπορούσε να μοιάζει άλλοτε με στεφάνι επιβράβευσης των αγώνων τους και άλλοτε με νεκρικό του πνιγμού τους, ή απειλούνται από γιγάντια κοράκια και αετούς, με τα οποία ο καλλιτέχνης υπονοεί τους βάρβαρους Τούρκους διακινητές που τους εκμεταλλεύονται απάνθρωπα, αλλά και τον κινέζο ακτιβιστή-εικαστικό Ai WeiWei ενόσω βιντεοσκοπεί τους ταλαίπωρους Ανατολίτες καθώς πορεύονται προς το άγνωστο.
Ας σημειωθεί πως δεν είναι η πρώτη φορά που ο Δημήτρης Γέρος χρησιμοποιεί τη δουλειά του για να σχολιάσει θέματα των καιρών και της επικαιρότητας. Το 1969 πρώτα στο Ινστιτούτο Γκαίτε της Θεσσαλονίκης και εν συνεχεία στη Νέα Γκαλερί της Αθήνας παρουσίασε, διακινδυνεύοντας την ελευθερία του, έργα μεγάλων διαστάσεων, πάλι μαύρα, πολλά από τα οποία ήταν καλυμμένα με συρματοπλέγματα μέσα από τα οποία αναβόσβηνε ένα κόκκινο φως, και με τα οποία διαμαρτυρόταν κατά της στρατιωτικής χούντας.
Αλλά, και το 1993 είχε παρουσιάσει έργα, πάλι στην γκαλερί Σκουφά, στα οποία επίσης κυριαρχούσε το μαύρο χρώμα, με τίτλο Λεκέδες. Τα έργα εκείνα ήταν οι σημειώσεις που κρατούσε καθώς διάβαζε τις εφημερίδες και με τα οποία κατήγγειλε τον σκοταδισμό και την παραπληροφόρηση από μια μερίδα του ημερήσιου Τύπου.
Η προηγούμενη έκθεση ζωγραφικών έργων του Δημήτρη Γέρου στην Αθήνα έγινε πριν 20 χρόνια, το 1997, στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν ο Δημήτρης Γέρος είχε πλούσια καλλιτεχνική δραστηριότητα εκτός Ελλάδας. Οι τελευταίες του ατομικές εκθέσεις έγιναν στο Museo de Arte Moderno de Barranquilla της Κολομβίας, στην Throckmorton Fine Art της Νέας Υόρκης, και στην Pablo Goebel Fine Art της πόλεως τους Μεξικού. Επίσης, πρόσφατα, κυκλοφόρησαν διεθνώς, από ξένους εκδότες, τα βιβλία του Shades of Love, Photographing Gabriel Garcia Marquez, με φωτογραφίες που έκανε κατά τις συναντήσεις του με τον συγγραφέα Gabriel Garcia Marquez και Another Narcissus με τη συνεργασία του Edward Albee.
Ή έκθεση, που θα διαρκέσει έως τις 18 Φεβρουαρίου, θα παρουσιαστεί αργότερα στη Θεσσαλονίκη, στη Λευκωσία και στη Νέα Υόρκη.
Η Αθηνά Σχινά γράφει, μεταξύ άλλων, για τα έργα: «Σε αυτή του την ομάδα έργων, ο ζωγράφος σκιαμαχεί με διλήμματα της ζωής. Είναι περισσότερο λιτός και δραματικά καυστικός, πιο αινιγματικά περιεκτικός και υπαινικτικά πυκνός. Η αφηγηματικότητα της πλοκής δεν χάνει, λόγω ενός υφέρποντος, αλλά ελεγχόμενου συναισθηματισμού, τους στόχους της, καθώς ενδυναμώνει τα ποικίλα επίπεδα των σημασιών της. Ο Δημήτρης Γέρος με κριτική και αυτοσαρκαστική, με αναθεωρητική και στοχαστική διάθεση, με στωικότητα και κλαυσίγελο, με ερωτισμό κι αποκαθήλωση των συμβάσεων, χωρίς να λείπει το χιούμορ κι ο πόνος, υποβάλλει στο θεατή ένα ιδιαίτερο κάθε φορά κλίμα, το οποίο τον κάνει να αποκωδικοποιεί αμεσότερα την παρασημαντική των θεμάτων που οπτικά εκείνος διαβάζει και μουσικά σχεδόν αισθάνεται. Τα συγκεκριμένα θέματα, μέσα από το άρωμα και την νοσταλγία του «χαμένου παραδείσου», παριστάνουν, αλλά και την ίδια στιγμή παραπέμπουν σε ευρύτερες εκτάσεις του νου και της φαντασίας. Και είναι σίγουρο, πως αυτές οι ανέσπερες και φωταυγείς εκτάσεις, μεταφέρουν το βλέμμα στις λευκές και ανομολόγητές τους αλήθειες, τις ακατάγραφες, που τις διαισθανόμαστε να υπάρχουν, πέρα και πολύ μακρύτερα από την ασπρόμαυρη, εικαστική τους οθόνη».
Νέο υλικό από τις κάμερες ασφαλείας από το ξενοδοχείο όπου διέμενε ο Λίαμ Πέιν έρχεται στο φως της δημοσιότητας με όλο και περισσότερα ερωτηματικά να δημιουργούνται γύρω από την υπόθεση.
Τελευταία η Ελλάδα σε ό,τι αφορά τα επίπεδα παραγωγικότητας στις ευρωπαϊκές χώρες μέλη του ΟΟΣΑ - Σε ανοδική τροχιά οι μισθοί, αλλά με πραγματικό αποτύπωμα συγκρίσιμο με αυτό της Βουλγαρίας
Μια δραματική ταινία, χωρίς υπόνοια μελοδραματισμού και ένα δυνατό καστ, το φιλμ «Μικρά Πράγματα σαν κι Αυτά» είναι από τις καλύτερες ταινίες που βγήκαν στις αίθουσες αυτή την εβδομάδα.
