Γιάννης Φάγκρας: «Η κυκλοφορία της ταινίας είναι η απάντηση σε όσους έλεγαν ότι είναι αδύνατο να γίνει»

Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση

«Δέκα χρόνια από τη ζωή μου και ένα είδος ταινίας που δεν ξέρω αν θα έχω την ευκαιρία να ξανακάνω, αν και πολύ θα το ήθελα. Το ότι έφτασε στις οθόνες των κινηματογράφων είναι μια μεγάλη ικανοποίηση και μια απάντηση σε εκείνους που έλεγαν ότι αυτή η ταινία είναι αδύνατο να γίνει».
Ο Γιάννης Φάγκρας, σκηνοθέτης του θαλασσινού road movie Forget me not, που κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Πέμπτη 29/10, μιλάει στο in.gr για τη νέα του ταινία που χρειάστηκε 10 ολόκληρα χρόνια για να ολοκληρωθεί, καθώς και για τις δυσκολίες και τα εμπόδια που κλήθηκε να αντιμετωπίσει για την ολοκλήρωση του φιλόδοξου αυτού εγχειρήματος.

Η ταινία «Forget me not» είναι το ταξίδι ενός σύγχρονου Οδυσσέα προς τι πράγμα και με ποιο τελικό προορισμό;
«Είναι ένα ταξίδι προς τη γνώση σε τόπους μυθικούς και πρωτόγνωρους. Δε γοητεύτηκε μόνο ο Οδυσσέας από την περιπλάνηση. Έχει συμβεί σε πολλούς να παλινδρομούν ανάμεσα στην «αγριάδα» της περιπέτειας και την «εξημέρωση» της επιστροφής στην πατρίδα».

Πώς σχετίζεται ο κεντρικός χαρακτήρας με δυο φράσεις που ακούγονται στο φιλμ: Να απελευθερωθούμε από το φόβο και Αυτοσχεδιάζοντας στα όρια της καταστροφής.
«Όποιος έχει βρεθεί σε οριακές καταστάσεις μπορεί να κατανοήσει το «αυτοσχεδιάζοντας στα όρια της καταστροφής». Μπορεί να σου συμβεί προσπαθώντας να αντιμετωπίσεις την καθημερινότητα για ένα ακόμα μήνα, ή πηγαίνοντας για μια βουτιά σε άγνωστα νερά σαν τον ήρωα της ταινίας.
Ο φόβος είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στο να ακολουθήσουμε και να εξερευνήσουμε έναν καινούριο δρόμο, άσχετα αν οδηγεί στην περιπέτεια ή στην επιστροφή. Αυτό που ο φόβος κάνει τρομακτικό, μπορεί να μεταμορφωθεί σε πανέμορφο όταν το δούμε με ελεύθερο μυαλό».

Γιατί ο ήρωας που υποδύεται ο Γιάννης Στάνκογλου είναι λακωνικός, έως σχεδόν σιωπηλός;
«Γιατί είναι τέτοιος τύπος. Βρίσκεται σε ένα νέο περιβάλλον όπου προτιμά να ακούει και να μαθαίνει. Ευτυχώς έχει γύρω του ανθρώπους πρόθυμους να μιλήσουν. Με μια φιλοσοφική διάθεση που συχνά συναντά κανείς σε ναυτικούς αυτών των περιοχών».

Τι σας οδήγησε στην Αλάσκα και ειδικά στα νησιά Διομήδης;
«Τα νησιά Διομήδης απέχουν ενάμισι μίλι μεταξύ τους. Το ένα ανήκει στην Αμερική και το άλλο στη Ρωσία. Ανάμεσα τους περνά η διεθνής γραμμή αλλαγής ημέρας, αν στο ένα είναι Δευτέρα, στο άλλο είναι Τρίτη ίδια ώρα. Είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο που συναντούνται δυο διαφορετικές χρονικές στιγμές. Ενώ το ένα είναι δίπλα στο άλλο, ταυτόχρονα είναι και χώρια, σε διαφορετική ήπειρο και χρόνο. Αυτό συνδέεται με την ιστορία της ταινίας».

Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε εκεί και πώς σας υποδέχτηκαν οι ντόπιοι;
«Οι άνθρωποι ήταν φιλικοί, μας βοήθησαν όπου μπορούσαν και μάλιστα κάποιοι εμφανίζονται σε μικρούς ρόλους στην ταινία. Όπως μας είπαν στα νησιά της Θάλασσας Μπέρινγκ που σταματήσαμε, δεν έχει γίνει άλλη κινηματογραφική ταινία εκεί και το γύρισμα μας ήταν σπουδαίο γεγονός. Δυσκολίες υπήρξαν πολλές, όπως σε κάθε ταινία, που τώρα πια μοιάζουν ασήμαντες».

Εκτός από σκηνοθέτης, είστε επίσης, ιστιοπλόος και πιλότος. Οι συγκεκριμένες ιδιότητες συνέβαλαν στις επιλογές και στις λύσεις που δίνετε στην ταινία;
«Και οι δυο ιδιότητες που αναφέρατε έχουν κοινό στοιχείο την αγάπη και επαφή με τη φύση κάτι που νομίζω ότι χαρακτηρίζει την ταινία. Δεν ξεχωρίζω την προσωπική μου ζωή από τις ταινίες που κάνω. Ζω μέσα σε αυτές κι ανακαλύπτω πράγματα φτιάχνοντάς τες. Μεταφέρω τις εμπειρίες μου αλλά αποκτώ και νέες. Είμαι από εκείνους που κάνουν ταινίες ζητώντας την συμπυκνωμένη γνώση που προσφέρει η διαδικασία δημιουργίας τους. Έτσι θα ήθελα να είναι και οι θεατές. Να συμμετέχουν στην εμπειρία της ταινίας με ανοιχτό μυαλό, αφήνοντας για λίγο πίσω αυτά που ήδη ξέρουν και τις συμβάσεις που έχουν συνηθίσει».

Η μη σταθερή κάμερα, όταν ήδη η θάλασσα κουνά σκάφος και συνεργείο, ποιο σκοπό εξυπηρετεί;
«Κάνει την εικόνα πιο άμεση. Βάζει το θεατή μέσα στη δράση, δίπλα στους πρωταγωνιστές. Όπου αυτό γίνεται, δε γίνεται με τρόπο υπερβολικό αλλά σαν ένα ανθρώπινο μάτι που παρακολουθεί τη σκηνή».

Υπάρχει κάτι εν υπνώσει, το οποίο επιθυμείτε η ταινία να αφυπνίσει στο θεατή;
«Για να αφυπνιστεί κάτι πρέπει πρώτα να υπάρχει μέσα μας. Μακάρι η ταινία να μπορέσει να πλησιάσει κάποιους τόσο ώστε να ξεκινήσει μια τέτοια διαδικασία.»

Δέκα χρόνια, ένας γολγοθάς για να ολοκληρωθεί η δεύτερη ταινία σας, μετά τη βραβευμένη Πες στη Μορφίνη ακόμα την ψάχνω. Ποια ήταν τα πραγματικά εμπόδια αυτήν τη δεκαετία μέχρι να φτάσει στις αίθουσες.
«Το μεγαλύτερο εμπόδιο ήταν η αρνητική στάση μέρους αυτών που διαχειρίζονται την εξουσία στα κινηματογραφικά πράγματα στην Ελλάδα και οι γραφειοκρατικές καθυστερήσεις στις οποίες αυτοί οι τύποι είναι μάστορες. Δεν ήθελαν να γίνει μια τέτοια ταινία από Έλληνες κι ακόμα και τώρα προσπαθούν να την απαξιώσουν. Ευθύνομαι που δεν το προέβλεψα αυτό ώστε να πάρω τα μέτρα μου έγκαιρα».

Τι σημαίνει για εσάς το Forget me not και πώς αισθάνεστε τώρα που παίρνει το δρόμο του προς τη μεγάλη οθόνη;
«Δέκα χρόνια από τη ζωή μου και ένα είδος ταινίας που δεν ξέρω αν θα έχω την ευκαιρία να ξανακάνω, αν και πολύ θα το ήθελα. Το ότι έφτασε στις οθόνες των κινηματογράφων είναι μια μεγάλη ικανοποίηση και μια απάντηση σε εκείνους που έλεγαν ότι αυτή η ταινία είναι αδύνατο να γίνει».

Όταν έχεις πάει μέχρι την Αλάσκα δεν είναι εύκολη η επιλογή του τόπου γυρισμάτων της επόμενης ταινίας. Η Ελλάδα σας εμπνέει και ποια μέρη της, ενδεχομένως;
«Οι τόποι γυρισμάτων μιας ταινίας συνδέονται άμεσα με το θέμα της και την ιστορία της κι αυτό είναι το βασικό κριτήριο επιλογής τους. Η Ελλάδα είναι ένας χώρος ανεξάντλητος και βρίσκω συνέχεια μέρη που θα ήθελα να τοποθετήσω μια σκηνή ή μια ταινία ολόκληρη».

Το «Forget me not» θα ταξιδέψει σε φεστιβάλ του εξωτερικού;
«Είναι μια ελληνική ταινία που μιλάει κυρίως αγγλικά και είναι γυρισμένη στην Νέα Ορλεάνη και την Αλάσκα. Έχω καταλάβει ότι αυτό δυσκολεύει τα φεστιβάλ που προτιμούν να δείχνουν κάτι πιο ξεκάθαρα, κατά τη γνώμη τους, ελληνικό. Πάντως έχει ξεκινήσει μια πορεία στο εξωτερικό. Την άλλη εβδομάδα θα προβληθεί στη Βιεννάλε της Βιέννης και θα συνεχίσει κι αλλού.

Υπάρχουν πλάνα για επόμενη ταινία σας και τι θα μπορούσε να πραγματεύεται;
«Υπάρχουν αλλά προτιμώ να μην πω τίποτα τώρα. Στις μέρες που ζούμε δεν μπορώ να έχω καμία βεβαιότητα για το πως θα κάνω μια επόμενη ταινία και τι ταινία θα είναι αυτή».

entertainment.in.gr