Γκ.Μαϊνέτι: Το σινεμά είδους είναι η επανάσταση που χρειάζεται η Ιταλία

Αγγελική Στελλάκη

Η ταινία του υπήρξε υποψήφια για 16 βραβεία David di Donatello (τα ιταλικά «Όσκαρ»), από τα οποία κέρδισε τα επτά. Το «Με Λένε Τζιγκ» είναι μια διαφορετική ταινία με σούπερ ήρωες που έρχεται από τη γειτονική χώρα, ευελπιστεί να προκαλέσει γέλιο και να συγκινήσει.

Ο σκηνοθέτης Γκαμπριέλε Μαϊνέτι μίλησε στο in.gr για τις δυσκολίες της παραγωγής της ταινίας, για το επόμενο πρότζεκτ του (που θα έχει και αυτό σχέση με τον Τζιγκ) και για την κινηματογραφική επανάσταση που χρειάζεται το ιταλικό σινεμά.

Έχετε δηλώσει ότι ιταλοί παραγωγοί δεν ήθελαν να χρηματοδοτήσουν την ταινία. Για ποιο λόγο έγινε αυτό;

Επειδή φοβόντουσαν για ένα πρότζεκτ που δεν είχε γίνει ποτέ μέχρι τότε. Και στην Ιταλία η ταινία είδους ήταν καταραμένη. Οι παραγωγοί χρηματοδοτούσαν μόνο κωμωδίες και ταινίες γνωστών σκηνοθετών. Ήταν μια προσπάθεια σε ένα είδος που δεν είχε γίνει μέχρι τότε στην Ιταλία, με κεντρικό χαρακτήρα έναν σουπερ ήρωα και δεν ήθελαν να αναλάβουν την παραγωγή.

Το «Με Λένε Τζιγκ» είναι μία ταινία με σούπερ ήρωες με ιταλική ματιά. Από πού προέκυψε η ιδέα;

Θέλαμε να κάνουμε μία ταινία που να αρέσει στο κοινό και τώρα οι υπερήρωες είναι πραγματικά δημοφιλείς, αλλά θέλαμε να την κάνουμε με τον ιταλικό τρόπο. Η ιταλική σκέψη μας ήταν ότι «οι μεγάλες δυνάμεις δεν συνεπάγονται μεγάλες ευθύνες» και χρειάζεται μία ολόκληρη ταινία για να γίνει ήρωας ο ήρωάς μας, καθώς στην αρχή είναι αντι-ήρωας. Αυτό ήταν ενδιαφέρον για μας να το εξερευνήσουμε και δεν θέλαμε να αντιγράψουμε τον αμερικανικό τρόπο.

Τόσο στη βραβευμένη μικρού μήκους σας «Tiger Boy», όσο και στο «Με Λένε Τζιγκ» χρησιμοποιείτε την ιδέα της μάσκας. Τι σηματοδοτεί αυτή για σας;

Αυτό που μας προσέλκυσε ήταν η ιδέα να αφηγηθούμε την ιστορία ενός loser και όχι ενός ήρωα. Συνήθως στις αμερικανικές ταινίες ο ήρωας ξέρει πάντα τι πρέπει να κάνει, δεν έχει αμφιταλαντεύσεις ως χαρακτήρας. Εμείς θέλαμε να κινηθούμε αντίστροφα και γι’ αυτό δώσαμε δυνάμεις σε έναν τύπο που μισεί τους πάντες. Έτσι, απαιτείται μια πολύ δύσκολη πορεία αλλαγής μέχρι να φτάσει στο σημείο να αρχίσει να φροντίζει περισσότερο τους άλλους ανθρώπους. Ο μόνος τρόπος για να το κατανοήσει αυτό είναι το να του δοθεί η δυνατότητα να αγαπήσει κάποια σαν την Αλέσια.

Ο Έντσο δεν είναι ο συνηθισμένος υπερήρωας. Στην αρχή είναι ένας απρόθυμος ήρωας και μετατρέπεται σε πραγματικό ήρωα στο τέλος της ταινίας. Τι σας προσέλκυσε αρχικά σε αυτή την ιδέα;

Πιστεύω ότι κουβαλά πολύ ανθρωπιά. Σήμερα οι υπερήρωες είναι αυτοί οι σπουδαίοι θεοί που μπορούν να χοροπηδούν εντός της οθόνης λες και είναι φτιαγμένοι από λάστιχο και δεν παθαίνουν τίποτα. Εμείς θέλαμε να κρατήσουμε τον χαρακτήρα περισσότερο «στη γη» και να διατηρήσουμε μεγάλο μέρος της ανθρωπιάς στους χαρακτήρες. Αυτός ήταν ο στόχος μας και αυτή είναι η μεγάλη ικανότητα που διαθέτει το ιταλικό σινεμά.

Οι περισσότεροι θεατές έχουν συνηθίσει τους υπερήρωες της Marvel ή της DC. Τι φέρνει η δική σας ανεξάρτητη ταινία στο είδος και πώς συνεργαστήκατε με τους ηθοποιούς της ταινίας;

Δουλέψαμε πολύ σκληρά, κάναμε πολλές πρόβες. Έχω δουλέψει ως ηθοποιός εδώ και 15 χρόνια, επομένως γνωρίζω καλά τη δουλειά. Ανέλαβα την μεταμόρφωση του ηθοποιού στον χαρακτήρα και αυτό χρειάστηκε πολύ χρόνο. Γνωρίζω όλους αυτούς τους χαρακτήρες, γνωρίζω αυτούς τους ηθοποιούς πολύ καλά, ο πρωταγωνιστής είναι ένας από τους καλύτερούς μου φίλους. Ήθελα, όμως, να μοιάζουν διαφορετικοί από όλες τις ταινίες που είχαν κάνει μέχρι τότε. Ήθελα να μεταμορφωθούν στους χαρακτήρες, έτσι ώστε όταν το κοινό δει την ταινία να μη δει τον ηθοποιό, αλλά τον χαρακτήρα. Εργαστήκαμε σκληρά, κάναμε πολλές πρόβες, αυτοσχεδιασμούς και συναναστροφές στην καθημερινότητα για να δούμε πώς θα μπορούσε να αναπτυχθεί ο κεντρικός χαρακτήρας. Ο ηθοποιός που ερμηνεύει τον Έντσο χρειάστηκε να πάρει 20 κιλά. Το σώμα του άλλαξε και πήρε πολύ βάρος, άλλαξε και η φωνή του. Και ο χαρακτήρας που παίζει τον Τζίπσι έκανε το ίδιο, έχασε πολλά κιλά και έμαθε να μιλά με την προφορά των προαστίων της Ρώμης, μπήκε σε αυτή την τρέλα που τον κάνει τόσο ιδιαίτερο (στην ταινία). Η κοπέλα δεν είναι ηθοποιός, προέρχεται από την περιοχή που γυρίστηκε η ταινία και είχε μία νεο-ρεαλιστική συμπεριφορά, την οποία έφερε μαζί της στα γυρίσματα.


Στην ταινία έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στα ειδικά εφέ. Πόσο δύσκολη ήταν η δημιουργία τους, δεδομένου ότι το φιλμ έχει ανεξάρτητη χρηματοδότηση;

Δουλέψαμε πολύ πάνω στα ειδικά εφέ. Ήταν πολύ δύσκολη δουλειά και σας ευχαριστώ που λέτε ότι είναι πολύ καλά, αλλά ήταν αποτέλεσμα συνεργασίας. Θα πρέπει να μιλήσετε με τους ανθρώπους που έκαναν τα σταντς, τα σκηνικά, αυτούς που έκαναν τα εφέ στα γυρίσματα και τα ψηφιακά εφέ στο στάδιο του post – production. Χρειάστηκε πολύς χρόνος συνεργασίας και μεγάλη υπομονή κυρίως στα ειδικά εφέ επειδή όταν δεν μπορείς να διαθέσεις πολλά χρήματα, χρειάζεσαι πολύ χρόνο. Έπρεπε να δείξουμε υπομονή, αλλά η εμπειρία ήταν υπέροχη.

Ποια είναι η γνώμη σας για το σύγχρονο ιταλικό σινεμά;

Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή, το σινεμά παλεύει με τον παλιό τρόπο προβολής ταινιών, αλλά αισθάνομαι ότι κάτι αλλάζει και για μένα το σινεμά είδους είναι η επανάσταση που χρειαζόμαστε. Οπότε είμαι αισιόδοξος – ας ελπίσουμε ότι κάτι θα αλλάξει.

Ποιο θα είναι το επόμενο πρότζεκτ σας; Θα σκεφτόσασταν να κάνετε άλλη μία ταινία που να λαμβάνει χώρα στο σύμπαν του «Με Λένε Τζιγκ»;

Έχουμε ήδη γράψει το σίκουελ του Τζιγκ, αλλά δεν θα το κάνω ως δεύτερη ταινία. Ίσως να μπορεί να γίνει ένα σύμπαν. Δεν ξέρω, ας δούμε πώς θα εξελιχθεί. Το σκεφτόμαστε.

* Η ταινία «Με Λένε Τζιγκ» προβάλλεται από την Πέμπτη 8 Ιουνίου στις αίθουσες, σε διανομή Weirdwave.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ