Πίτερ Ντίνκλατζ: Οι νάνοι είμαστε πραγματικά όντα

Επιμέλεια: Μαρία Πετροπούλου

Ο Πίτερ Ντίνκλατζ, ο αγαπημένος ήρωας της σειράς Game of Thrones, μιλά στην βρετανική εφημερίδα Guardian για την σειρά που ανέδειξε την ανθρώπινη πλευρά των ανθρώπων με τη δική του πάθηση, υποστηρίζει ότι θα ήθελε να είναι ηθοποιός σε μια εποχή χωρίς κάμερες και social media και τέλος, δηλώνει ότι δεν πρόδωσε ποτέ τις αξίες του για να «πληρώσει τους λογαριασμούς».

«Ο Τίριον Λάνιστερ διατηρεί το χιούμορ του, ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις», τονίζει ο ηθοποιός, σχηματίζοντας το ίδιο «σαρδόνιο» χαμόγελο με τον χαρακτήρα που υποδύεται. Ο ρόλος του Τίριον δεν άλλαξε μόνο τη ζωή του Ντίνκλατζ. Άλλαξε και τα δεδομένα των συστατικών της επιτυχίας. Ο ηθοποιός γεννήθηκε με αχονδροπλασία, τη συνηθέστερη μορφή νανισμού και το ύψος του φτάνει τα 1,35 εκατοστά.

«Ο ορισμός της ‘ηγετικής’ φυσιογνωμίας και του επιτυχημένου άντρα έχει αλλάξει πια. Και είναι φανταστικό αυτό. Κοιτάς τους ‘ηγέτες’ του παρελθόντος και είναι διαφορετικοί. Το Χόλιγουντ ανοίγει επιτέλους την πόρτα διάπλατα και υποδέχεται πιο ρεαλιστικούς ανθρώπους. Δεν είναι πια όλα θέμα ομορφιάς».

Ο ηθοποιός τονίζει ότι χρωστά ευγνωμοσύνη στον συγγραφέα του Game of Thrones. «Αγάπησα τον ‘Άρχοντα των δαχτυλιδιών’, τα βιβλία και τις ταινίες, αλλά όπως τα ξωτικά, έτσι και οι νάνοι παρουσιάστηκαν σαν ένα άλλο είδος πλασμάτων. Δεν αποδίδονται σαν ανθρώπινες οντότητες. Μπορεί να μην έχουμε ξωτικά να κυκλοφορούν ανάμεσά μας, έχουμε όμως νάνους. Είμαστε πραγματικοί. Είναι ιδιαίτερα ωραίο να αποκτούμε ανθρώπινη διάσταση στα μυθιστορήματα. Ο Τζορτζ Μάρτιν ήταν αρκετά έξυπνος, ώστε να το επιτύχει αυτό».

Τα γυρίσματα στο Game of Thrones κρατούν τρεις μήνες τον χρόνο και αυτό του χαρίζει την οικονομική ασφάλεια να πραγματοποιήσει μικρότερες και ανεξάρτητες παραγωγές. Πρόσφατα, ολοκλήρωσε την γερμανική ταινία «Taxi» και θα πρωταγωνιστήσει στο σκοτεινό θρίλερ «The Thicket». «Οι ταινίες μικρού προϋπολογισμού είναι πολύ σημαντικές, καθώς οι συντελεστές δεν επιθυμούν να βγάλουν χρήματα, αλλά να δημιουργήσουν και να περάσουν τα δικά τους μηνύματα», εξηγεί, ενώ επισημαίνει ότι «αυτό με κρατά σε επαφή με τα πρώτα στάδια της καριέρας μου».

Τα πρώτα αυτά στάδια περιλαμβάνουν το αξέχαστο ντεμπούτο του στην ταινία «Living in Oblivion» (1995), καθώς και την ερμηνεία του στην ανεξάρτητη ταινία «The Station Agent» (2003), που τον ανέδειξε. Ακολούθησε η συμμετοχή του στην σειρά «Nip Tuck» και στην ταινία «Ένας θάνατος σε μια κηδεία» (2007), ενώ το 2015 πρωταγωνίστησε στο «Pixels».

Το «The Station Agent» ξεχώρισε και κέρδισε βραβείο στο Sundance Film Festival. «Αυτή η ταινία δημιουργήθηκε με φίλους με πολύ λίγα χρήματα, σε μια περίοδο που μπορούσες ακόμη να το κάνεις αυτό. Θέλω να πιστεύω ότι ακόμη μπορείς να το κάνεις. Ήταν μια υπέροχη περίοδος στη ζωή μου» εξηγεί ο ηθοποιός. Ακόμη, προσθέτει ότι «Είμαι ο ίδιος άνθρωπος από τότε και προσπαθώ να επιπλεύσω».

Επίσης, στα πρώτα βήματα της καριέρας του, αρνήθηκε να αναλάβει ρόλους που ένιωθε ότι χρησιμοποιούν τους νάνους με κλισέ τρόπο και στράφηκε κατά των στερεοτύπων. «Μικρότερος ήμουν αρκετά σκληρός με τον εαυτό μου αναφορικά με τις επιλογές που έκανα. Είχα έναν ηθικό κώδικα τον οποίο ακολουθούσα και ο,τιδήποτε με έκανε να μη νιώθω άνετα, δεν το αναλάμβανα» αναγνωρίζει ο ηθοποιός, ενώ τονίζει ότι «υπάρχουν τόσες δουλειές να κάνει κανείς για να πληρώσει το νοίκι. Εγώ δεν είχα κανέναν σκοπό να δω την υποκριτική σαν έναν τρόπο να πληρώνω τους λογαριασμούς». Ο Ντίνκλαζτ έφτασε στην ηλικία των 30 για να αρχίσει να κερδίσει ένα αξιοπρεπές εισόδημα από την υποκριτική.

«Σκέφτομαι τους ηθοποιούς που κάνουν καριέρα και χρήματα από μικρή ηλικία. Αν εγώ είχα ‘φουσκωμένο’ τραπεζικό λογαριασμό στα 20, θα ήταν καταστροφικό. Δεν θα έκανα υπεύθυνη διαχείριση. Τώρα όμως, μπορώ να κάνω».

Ο ηθοποιός είναι ιδιαίτερα προστατευτικός με τη μικρή του κόρη. Είναι προστατευτικός με όσα προσφέρει η κοινωνία και ειδικά «σε όσα συμμετέχω κι εγώ. Ίσως κάποια μέρα να δει το Game of Thrones και δεν θα πάει σινεμά να δει το Pixels. Είναι μόνο τριών ετών».

Η οικογένεια Ντίνκλατζ ζει στη Νέα Υόρκη. «Οι άνθρωποι βλέπουν τους ηθοποιούς σαν θεάματα του κόκκινου χαλιού και νομίζουν ότι έτσι κυλά όλη τους η ζωή. Δεν είναι καθόλου έτσι όμως. Εγώ ζω στη Νέα Υόρκη και έχω ένα μικρό σπίτι στο δάσος. Μου αρέσει η ιδιωτικότητα».

«Και τι δεν θα έδινα για να είμαι ηθοποιός στην εποχή που οι άνθρωποι σε έβλεπαν και έλεγαν ‘αχ να είχα μια κάμερα’. Τώρα όλοι έχουν κάμερα. Τίποτα δεν είναι ιδιωτικό πλέον, ειδικά για τη νέα γενιά. Ηχογραφούν και απαθανατίζουν όλα όσα κάνουν και τα στέλνουν στους φίλους τους. Γράφουν στο facebook μέχρι και τι έφαγαν για πρωινό. Μα ποιος νοιάζεται;».

entertainment.in.gr