Νένα Βενετσάνου: «Έχω υπάρξει περιθωριοποιημένη από την πολιτιστική ελληνική μαφία»

Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση

Από τη σκηνή της Μικρής Επιδαύρου η Νένα Βενετσάνου θα μας ταξιδέψει σε «1000+1 Πόλεις» της Φαντασίας, της Ιστορίας, της Διασποράς, την Παρασκευή 10 και το Σάββατο 11 Ιουλίου.

«Είναι μια παράσταση που σε προσκαλεί να νιώσεις κάτι τέτοιο και να συμφιλιωθείς με τον σημερινό αστικό χώρο […] Το διαφορετικό που έχει, είναι πως κρατά μια Απολλώνια γαλήνη, σε αντίθεση με τον Διονυσιασμό που επιδιώκουν οι περισσότεροι συνάδελφοί μου», μας λέει η ίδια η δημιουργός στη συνέντευξή της στο in.gr.

«1000+1 Πόλεις» της Φαντασίας, της Ιστορίας, της Διασποράς στη Μικρή Επίδαυρο στις 10 και 11 Ιουλίου. Γιατί μας μιλάτε για «1000+1» πόλεις στον τίτλο και πώς γεννήθηκε η ιδέα του συγκεκριμένου μουσικού έργου;
-«Το λέω συμβολικά στην πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερες, το κάνω όμως και γιατί παραπέμπω και στο αέναο παραμύθι που έλεγε η Σεχραζάντ για να γλιτώσει το κεφάλι της. Η φόρμα είναι απλή, η ιδέα επίσης, αλλά η παράσταση γεννήθηκε από την ανάγκη που έχουμε οι περισσότεροι άνθρωποι να ξαναβρούμε μια σχέση με το αποκρουστικό αστικό περιβάλλον, να καταλάβουμε τη σημασία που έχει το βλέμμα μας όταν περνάμε δίπλα από τα ίχνη της ιστορίας της πόλης όπου ζούμε και τσιγκλάω τον θεατή με τη σκέψη μου ότι μπορεί να είμαστε εμείς που θα μας λάχει να διαφυλάξουμε αυτήν τη μνήμη για τις μελλούμενες γενιές. Είναι μια παράσταση που σε προσκαλεί να νιώσεις κάτι τέτοιο και να συμφιλιωθείς με τον σημερινό αστικό χώρο».

Ποια είναι η πόλη της Φαντασίας, ποια της Ιστορίας και ποια της Διασποράς που σας έρχεται στο μυαλό, πρώτη από όλες;
-«Όλη η Ελλάδα είναι ένα αρχαιολογικό μνημείο υψίστης σημασίας και υπάρχουν πόλεις και έξω από τον γεωγραφικό της χώρο, στα Βαλκάνια, στη Μικρά Ασία, στις ακτές της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και της Μεσογειακής Ευρώπης που υψώνονται ως μάρτυρες μιας ένωσης που άφησε στην Ανθρωπότητα σπουδαία καλλιτεχνήματα για να ανασυνθέτουμε το χρονικό του ελληνικού πολιτισμού. Ο πολιτισμός μας είναι τεράστιος, σημαντικός και δυνατός μέσα στη δύνη των αιώνων και πρώτες πόλεις είναι το Άργος, η Θήβα με κορυφαία την Αθήνα, αλλά η αξία του ελληνικού πολιτισμού επεκτείνεται και στο άυλο, στο πνευματικό μέρος του παγκόσμιου πολιτισμού, στην ανθρωπότητα που είναι για μένα και το ουσιαστικότερο κυρίως ως προς την ποιότητά του».

Έχουν ομορφιά, ποιότητα και ουσία ζωής οι σημερινές πόλεις; Ποια είναι η ομορφιά της σημερινής Αθήνας, κατά τη γνώμη σας;
-«Δεν υπάρχει για μένα αδιάφορη πόλη στην Ελλάδα, όλες έχουν μια απίστευτη ιστορία και σημαίνουν πολλά για τους κατοίκους, αλλά η Αθήνα συνδυάζει τα πάντα με ένα μοναδικό κλίμα. Κάνεις μια βόλτα και ένα αεράκι σε χαϊδεύει, είναι πολύ όμορφη πόλη και με όλα τα στραβά που έχει υποστεί ο πολεοδομικός ιστός της παραμένει μια πόλη φιλική και ευχάριστη».

Τι έχει ανάγκη η σύγχρονη ελληνική πόλη, ο σύγχρονος έλληνας πολίτης μέσα σε μια πολυπρόσωπη κοινωνία;
-«Η γοητεία σε μια πόλη είναι οι κρυφές γωνιές της, εκεί που μπορείς να είσαι ήσυχα αλλά και να αισθάνεσαι την παρουσία του άλλου, επίσης να έχει αρχιτεκτονική ποικιλία, να είναι ευάερη και ευήλια, να έχει καφενεία. Οι ελληνικές πόλεις τα έχουν κρατήσει αυτά, μπορεί να τους λείπει η κρατική φροντίδα σε υποδομές και σε ό,τι αφορά την πολιτιστική ζωή, την καθαρότητα στο αισθητικό μέρος, αλλά αυτό διορθώνεται. Οι περισσότερες είναι ασχημούλες αλλά και τόσο φιλόξενες. Αυτό όμως που θέλει ο Άνθρωπος γενικώς είναι να μπορεί να επιστρέφει σπίτι του, στον οικείο του χώρο, να ξαναβρίσκει τις μυρωδιές, την ντοπιολαλιά του, τους ανθρώπους που αγαπά και που τον νοιάζονται. Ο άνθρωπος όταν τα χάνει αυτά είναι σαν ένα αδέσποτο ζώο, χαμένο και δυστυχισμένο… ρωτήστε τους πρόσφυγες και τους ξενιτεμένους».

Ποια είναι η σχέση του σημερινού έλληνα πολίτη με το παρελθόν του; Έχει διατηρήσει τις θεμελιώδεις αξίες του, ανατρέχει σε αυτές;
-«Οι Έλληνες με την ελληνικότητά μας είμαστε περήφανοι και κάπου–κάπου αμήχανοι μια και δεν μπορούμε να τη διαχειριστούμε συνολικά. Πολλοί κολλάνε στη Μυθολογία, αλλά η κανονική ιστορία των Ελλήνων είναι φοβερή, δίνει πολύ πιο ενδιαφέρουσες απαντήσεις απ’ ότι η Μυθολογία. Ο ελληνικός πολιτισμός κορυφώνεται με την Πόλη, έτσι όπως την αποτύπωσαν τα ιστορικά γεγονότα. Έχουμε μια μανία με το θέμα της διαχρονικότητας του πολιτισμού μας και ψάχνουμε για τη συνέχειά του μέσα μας και γύρω μας μέσα από την Μυθολογία που είναι η αρχαία θρησκεία. Είναι σωστό που το κάνουμε, αλλά πρέπει να γίνει σαφές το ότι η Δημοκρατία που είναι η κορυφαία ιστορική στιγμή του πολιτισμού μας ξεπέρασε κάθε προηγούμενη γνώση γύρω από την ανθρώπινη συμπεριφορά και τη στάση των ανθρώπων μπροστά στο φόβο του θανάτου, της ύπαρξης και της επιβίωσης. Η Δημοκρατία δεν είναι θρησκεία ούτε ιδεοληψία, αλλά ένας μηχανισμός που ελέγχει την εξουσία όταν παραφέρεται ή όταν καταχράται την εμπιστοσύνη των πολιτών. Η Δημοκρατία τιμωρεί την ύβρη της εξουσίας ακόμα και απέναντι στους θεούς. Πρέπει να καταλάβουμε πως αυτό είναι βγαλμένο από μας, γιατί αμφιβάλλουμε τόσο; Και όσο για το ερώτημά σας, αν ανατρέχουμε στις θεμελιώδεις αξίες του πολίτη, ναι το κάνουμε, κάθε τόσο με έναν μοναδικό τρόπο όπως το λέει ο Γιώργος Σαραντάρης: «Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε ξοφλήσει την ευφυΐα μας,φυλάμε και άλλες αρετές… σε δύσκολους καιρούς βγάζουμε τα όργανα στην ορχήστρα και στο χορό.»».

Τι θα δουν και θα ακούσουν οι θεατές στις δυο παραστάσεις σας στη Μικρή Επίδαυρο και ποιο είναι το διαφορετικό στοιχείο που θα προστεθεί στην παράσταση της Επιδαύρου;
-«Η γοητεία σε μια παράσταση είναι οι κρυφές γωνιές της, απ’ όπου την απολαμβάνεις ήσυχα δίπλα σε έναν άγνωστο, συναισθανόμενος την παρουσία του και το ότι κοινωνεί το ίδιο με σένα. Θα ακούσουν λοιπόν μουσικές, θα δουν εικόνες, θα απολαύσουν το παραμύθι των πόλεων, το πώς οι άνθρωποι μοχθούν, το πώς προστατεύονται, το πώς προχωρεί η ανθρώπινη λαοθάλασσα μέσα στο χρόνο. Το διαφορετικό που έχει, είναι πως κρατά μια Απολλώνια γαλήνη, σε αντίθεση με τον Διονυσιασμό που επιδιώκουν οι περισσότεροι συνάδελφοί μου. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνω κάθε φορά και πάω κόντρα στους καιρούς. Κάθε φορά προτείνω μια αισθητική λυρική, ευγενή και νηφάλια, όταν οι περισσότεροι καλλιτέχνες κραυγάζουν τη χαρά και τον πόνο τους».

Πώς κρίνετε την επόμενη ημέρα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου και τι προσδοκάτε;
-«Ραγδαία τα γεγονότα, καθημερινά μεταμορφώνεται το πολιτικό σκηνικό. Σπουδαία ΝΙΚΗ του Λαού! Ως καλλιτέχνης όμως φροντίζω για το διαρκές και όχι για το εφήμερο, με αυτό το σκεπτικό λοιπόν υψώνω και μια άλλη φωνή, τη φωνή μου, ως αντίλογο στις «οικονομαχίες». Παιδιά , πάμε στα σημαντικά, στο νερό, στον αέρα, στο ταξίδι μέσα σε λέξεις όπως Ομόνοια, Ειρήνη, Αγάπη, Ελευθερία, ταξίδι στα δικά μας ονόματα, στην υφαντική, στη γλυπτική, στην αρχιτεκτονική, στα κοινά έργα των ανθρώπων που μοχθούν. Είμαι καλλιτέχνης και αγωνίζομαι να παραμείνω, χωρίς να κραυγάζω, χωρίς να βρίζω, χωρίς να τρελαίνομαι».

Νιώθετε αβέβαιη για το μέλλον;
-«Όχι, γιατί εδώ και χρόνια παλεύω με τα άγρια κύματα της ξεφτίλας και της διαφθοράς που ξεσκίζει τον καλλιτεχνικό χώρο. Από τα 35 χρόνια που είμαι στο τραγούδι τα 20 τα έχω περάσει στο περιθώριο, κάτι σαν εξορία, περιθωριοποιημένη από την πολιτιστική ελληνική μαφία. Όμως παραμένω μέσα στο λαό ως τελευταία και πρώτη. Ξέρω τη θέση μου και την αξία της δουλειάς μου, και ο κόσμος γνωρίζει πως πάντα κοντράρω με το εύκολο και το φτηνό θέαμα».

Ποιο πρέπει να είναι το όραμα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας και του σύγχρονου πολίτη;
-«Να χτυπήσει το μισογυνισμό, να προωθεί τη μόρφωση σε κάθε ηλικία, γιατί: γηράσκω αεί διδασκόμενος και να προστατεύει τα της ιδιοκτησίας του οίκου, δηλαδή, να εξασφαλίζει προστασία των νεκρών και των ζωντανών, τη συνέχεια δηλαδή του κοινού αγαθού της ταυτότητας μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, αυτά που συνήθως εννοούμε με τη λέξη ελευθερία».

Ιnfo
Ώρα έναρξης: 21.00
Διάρκεια: 80’
Τιμές εισιτηρίων
Ζώνη Α: 25€, Ζώνη Β: 15€, Φοιτητικό: 10€, Άνεργοι, ΑΜΕΑ: 5€

entertainment.in.gr