Μπιλ Σιμς: Παίζοντας μουσική μαζεύονται γύρω σου γυναίκες

Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου

Σε ηλικία τεσσάρων ετών ξεκίνησε να παίζει πιάνο. Στα 14 του χρόνια ήταν πια επαγγελματίας μουσικός για να περάσει βαθμιαία από όλα τα είδη της μπλουζ και να θεωρείται σήμερα μετρ του είδους. Ο τραγουδιστής και πολυοργανίστας, Μπιλ Σιμς, που προέρχεται από την κλασική αφροαμερικανική παράδοση του Νότου, προσγειώνεται στη σκηνή του Half Note την Παρασκευή για να παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό τη μουσική του. Μέχρι και τη Δευτέρα θα παίζει στο στέκι της τζαζ με τον επί σειρά ετών συνεργάτη του, αρμονίστα Μάθιου Σκόλερ και την μπάντα του.

Το πρόγραμμά τους πλούσιο, το ρεπερτόριό τους ευρύ, ξεκινά από τη μπλουζ του Δέλτα του Μισισιπή και καταλήγει στην ηλεκτρική urban μπλουζ του Σικάγο.

«Είμαι περίεργος να δω πώς θα εκλάβει το ελληνικό κοινό όσα θέλω να μεταφέρω μέσα από τη μουσική μου», αναφέρει στο in.gr ο Μπιλ Σιμς, και μιλώντας για την πορεία του σημειώνει πως εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι από τη στιγμή που παίζει κανείς ένα μουσικό όργανο «ανεβαίνει σκαλοπάτι στην κοινωνία και μαζεύονται γυναίκες γύρω του». Αναφέρεται, ακόμη, στο ντοκιμαντέρ που πρωταγωνίστησε και σκοπό είχε να στείλει μήνυμα κατά των φυλετικών διακρίσεων, αλλά και στο βραβείο Γκράμι.

Είναι αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι από την ηλικία των τεσσάρων ετών παίζετε πιάνο. Θυμάστε την πρώτη σας εντύπωση από το μουσικό όργανο;
Ο πατέρας μου μου το πρωτοέδειξε παίζοντας τη νότα Eb στα μαύρα πλήκτρα του πιάνου. Με εντυπωσίασε το γεγονός ότι με τα μαύρα και μόνο πλήκτρα μπορούσε να δημιουργηθεί μουσική, και ανεξάρτητα από το μαύρο πλήκτρο που πατάς ο ήχος ακούγεται καλός. Με συνεπήρε αμέσως το πιάνο.

Η οικογένειά σας έχει, λοιπόν, σχέση με τη μουσική
Η οικογένειά μου έμοιαζε με τους μουσικούς Diabate της Αφρικής, που αφοσιώθηκαν στην αφρικανική άρπα και διατήρησαν τις παραδοσιακές αξίες τους . Μας καλούσαν να παίξουμε μουσική. Μεγαλώσαμε στην εκκλησία, όπου ο αδερφός μου ακόμη παίζει πιάνο και η αδερφή μου διευθύνει τη χορωδία. Στην οικογένειά μου όλοι μπορούμε να τραγουδήσουμε, και έχουμε μάθει να παίζουμε ο καθένας ένα μουσικό όργανο. Τα περισσότερα ξαδέρφια μου, επίσης, είναι μουσικοί.

Από την εφηβεία σας παίζετε μουσική σε επαγγελματικό επίπεδο. Τι κρατάτε από την πρώτη σας εργασιακή εμπειρία;
Εντύπωση μου έκανε πως παίζοντας ένα μουσικό όργανο ανεβαίνεις αμέσως σκαλοπάτι στην κοινωνία και φυσικά λαμβάνεις ικανοποιητικά κέρδη, ενώ γυναίκες συγκεντρώνονται γύρω σου.

Πώς επηρέασε τη μουσική σας το αφρικανικό τύμπανο;
Οι μαύροι μουσικοί ασχολούνται συνήθως με το αφρικανικό τύμπανο. Το όργανο αυτό επηρέασε τον τρόπο που παίζω μουσική, που χορεύω, και καθόρισε το μήνυμα που εκπέμπω μέσα από τη δουλειά μου.

Εκτός από άλμπουμ, έχετε κυκλοφορήσει και ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας 10 ωρών. Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε γι’αυτό;
Το ντοκιμαντέρ με τίτλο American Love Story ήταν μια σειρά που προβλήθηκε μέσα σε δέκα ώρες στις ΗΠΑ και μέσα σε πέντε στην Ευρώπη. Η αμερικανίδα παραγωγός ταινιών, Τζένιφερ Φοξ, σκηνοθετούσε την οικογένειά μου για πάνω από ένα χρόνο και προσπάθησε να βγάλει ένα αποτέλεσμα έχοντας συμπληρώσει πάνω 2.000 ώρες μαζί μας. Η ταινία είχε να κάνει με μια έρευνα για τις φυλετικές διακρίσεις στις ΗΠΑ. Η σύζυγός μου είναι λευκή, εγώ μαύρος οπότε προσπαθούσαν να βγάλουν κάποια συμπεράσματα παρακολουθώντας τη ζωή μας, τις κόρες μας και μιλώντας με φίλους μας. Ήταν τρομερή η εμπειρία, το αποτέλεσμα πολύ καλό και μάλιστα η ταινία προβλήθηκε στα σχολεία στέλνοντας μήνυμα ισότητας

Κάνοντας μια ανασκόπηση στην καριέρα σας, για ποιες στιγμές επιλέγετε να μιλήσετε; Πώς αισθανθήκατε όταν προταθήκατε για Βραβείο Γκράμι;
Έχω γράψει μουσική για ταινίες, έχω αποσπάσει βραβεία για τη μουσική που έχω γράψει για το θέατρο, έχω προταθεί για Γκράμι, αλλά το σημαντικό για μένα είναι να φέρνεις αέρα ανανέωσης στη μουσική διακόπτοντας το παλιό. Να παίζεις με νέους μουσικούς και να αποκτάς συνεχώς νέο κοινό. Αυτό είναι που με ενθουσιάζει.

Εάν σας έλεγε κάποιος να κατηγοριοποιήσετε τη μουσική σας, τι θα απαντούσατε;
Θα απαντούσα ότι η μουσική μου είναι αμερικανική.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας είδος μουσικής;
Ο Ντιουκ Έλινγκτον έλεγε ότι υπάρχουν δύο είδη μουσικής. Η καλή και η κακή. Εμένα μου αρέσει η καλή ανεξαρτήτως προέλευσης.

Η μπλουζ μουσική θα λέγατε πως είναι δημοφιλής στις ΗΠΑ;
Δεν είναι τόσο αγαπητή όσο παλιά. Μπορείς να τη συναντήσεις σε αρκετές μεγάλες πόλεις, αλλά δεν έχει την απήχηση που είχε κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Όλα τα πράγματα στη ζωή όμως ακολουθούν μια κυκλική πορεία και το παλιό γίνεται πάλι καινούριο. Έτσι λοιπόν και το ενδιαφέρον γύρω από την μπλουζ θα αναζωπυρωθεί. .

Τι πιστεύετε ότι έχει ενδιαφέρον όταν μιλάμε για το ελληνικό κοινό;
Το ελληνικό κοινό είναι καινούριο για μένα και ως περφόρμερ είμαι περίεργος να δω πώς θα εκλάβει ο κόσμος αυτά που θέλω να μεταφέρω μέσα από τη μουσική μου. Ενθουσιασμός με διακατέχει όταν πρόκειται να παίξω μπροστά σε νέο κοινό, οπότε ανυπομονώ να βρεθώ στη σκηνή του Half Note με τον Matthew Skoller.

Πληροφορίες
Τριβωνιανού 17, Μετς

Ώρα έναρξης: Παρ. & Σαβ.: 22.30, Κυρ., Δευτ. & Τρ.: 21.30.
Είσοδος: 20 ευρώ (μπαρ), 25 ευρώ (Β’ Ζώνη), 30 ευρώ (Α’ Ζώνη), 35 ευρώ (VIP)
Πληροφορίες – Κρατήσεις: 210 9213310

entertainment.in.gr