Αυτή είναι η πρώτη μας συνέντευξη με τη Sadahzinia, μετά το ιστορικό live του Νοέμβρη στο ΟΑΚΑ όπου έκλεισε μαζί με τον B.D.Foxmoor την μουσική και ενεργή δράση των Active Member.
Η Γιολάντα εστιάζει και πάλι στα δικά της μουσικά μονοπάτια και ανεβαίνει στη σκηνή για να μας παρουσιάσει το νέο της πρότζεκτ με τίτλο Κάρπιμο, που κυκλοφόρησε μόλις πρόσφατα. Από δίπλα της δεν θα μπορούσε να λείπει ο B.D.Foxmoor, με τον οποίο θα πραγματοποιήσει καλοκαιρινές συναυλίες σε διάφορα μέρη, καθώς όπως η ίδια σημειώνει στην κουβέντα μας: «Οι δρόμοι μας δεν γίνεται να χωρίσουν. Υπάρχει πολλή αγάπη μεταξύ μας κι ακόμα μια γερή κόλλα από τρία υπέροχα παιδιά».
Ξεκινάει μια μοναχική πορεία πάνω στη σκηνή και δισκογραφικά, από εκεί όμως που την είχες αφήσει, αφού μετράς 7 προσωπικές δουλειές. Ποια είναι τα συναισθήματά σου για αυτό, πόσο έτοιμη νιώθεις και τι θα μοιραστεί τώρα η Γιολάντα με το κοινό; «Πιο πολύ θα μου λείψουν τα τραγούδια των Active Member και το πώς τα αφηγούμασταν την κάθε φορά από τη σκηνή, με το εκάστοτε κοινό. Ο B.D.Foxmoor, η ψυχή των Active Member κι εγώ συνεχίζουμε τη μουσική συνεργασία μας. Το νέο μου άλμπουμ, Κάρπιμο είναι αποτέλεσμα μιας ακόμα, πολύ ουσιαστικής συνεργασίας μας. Μπορεί στην πορεία να προκύψουν διαφορετικές συνεργασίες on stage αλλά ο B.D.Foxmoor θα είναι η σταθερή μου αξία.
»Μέσα μου νιώθω ένα γλυκό μέρωμα, μια τεράστια ευγνωμοσύνη για όσα κάνουν τη ζωή πιο μπορετή, και μεγαλώνοντας και καθώς αποστασιοποιούμαι από πράγματα, καταστάσεις, κι ανθρώπους που αγάπησα και νοιάστηκα, βγάζω τα συμπεράσματά μου. Και ενίοτε τα κάνω και στίχο. Να τα μοιραστώ έτσι εδώ πεζά, θα τα αδικήσω όλα αυτά που νιώθω… Πιο καλά τα τραγουδώ. Θα ξεχωρίσω αυτό που λάμπει πιο πολύ να μοιραστώ εδώ και να σου αναφέρω: Ορμή και μπόρεση».
Κάρπιμο το τελευταίο τουρ των Αctive Member, Κάρπιμο και το νέο σου άλμπουμ. Θα θέλαμε να μας μιλήσεις για αυτό. «Κάρπιμο είναι αυτό που έχει καρπούς, που έχει συνέχεια. Ο σπόρος, που είναι μέσα στον καρπό, αυτό το ελάχιστο κάτι, κρύβει μέσα του όλη τη ζωή και αφηγείται μια ιστορία εκατομμυρίων ετών. Η ιστορία που εμείς γράψαμε με το lowbap κι αυτή που αφηγηθήκαμε και θα συνεχίσουμε να αφηγούμαστε είναι βεβαίως πολύ μικρότερη σε σχέση με την ιστορία ενός σπόρου… Αλλά είναι η δική μου. Λούπες και οι δύο. Όπως κάθε ιστορία, μικρή ή μεγάλη. Δεν παίζει όμως ρόλο η διάρκεια, αλλά η ουσία. Κι από αυτήν την ουσία πήρα κι εγώ κι ονόμασα τη συνέχεια της «δεύτερης εποχής μου», μετά τους Active Member, έτσι. Θέλω ακόμα να κρατήσω την κλωστή που με δένει με την ιστορία τους. Άρα, πατάω στην τελευταία κατάσταση – αν θες – που φτιάξαμε ονομάζοντας το τελευταίο τουρ Κάρπιμο. Όλα δένουν με έναν μοναδικό τρόπο στις ιστορίες… Οι αράδες δε φτάνουν, αυτό είναι όλο…»
Πώς αντέδρασες αρχικά όταν άκουσες την απόφαση του Μιχάλη να τερματίσει τη διαδρομή του σχήματος; Είχες τις αντιρρήσεις σου; «Είχα τις αντιρρήσεις μου, και προσπάθησα να τον καταλάβω για κάποιο διάστημα. Όμως, δημόσια ανακοινώθηκε όταν πια ήταν ολοκάθαρο μέσα και στους δυο μας. Εκτιμώ αφάνταστα ότι ο Μιχάλης έκανε υπομονή ώσπου να μπορέσω να το αποδεχτώ κι εγώ. Αυτός ήταν η ψυχή των Active. Εγώ έδωσα απλώς το «αίμα μου», τη νοιάξη μου».
Με ποια γεύση τερμάτισαν την πορεία τους οι Active Member; Έχουμε ακούσει και για πικρίες. «Το τέρμα ήταν εκείνη η βραδιά στις 7 Νοεμβρίου 2015 στο ποδηλατοδρόμιο του Ο.Α.Κ.Α. με χιλιάδες κόσμου να στέλνει αγάπη, ευχές κι ευχαριστώ. Ένα τέρμα με χιλιάδες μικρές ιστορίες που τις ένιωθα να υπερίπτανται πάνω απ’ τα κεφάλια μας και να μας κάνουν «ένα» με τον κόσμο. Ακόμα και η οικογένειά μας ήταν όλη εκεί on stage. Το μοιραστήκαμε. Αλήθεια είναι ότι ακόμα να κατασταλάξει μέσα μου όλο αυτό το συναίσθημα.
»Η πίκρα – που υπήρξε – ήταν σε μια γουλιά που την ξέπλυνε το Φυσάει κόντρα του κόσμου ακόμα κι όταν είχαμε πια φύγει από τη σκηνή… Η πορεία ήταν υπέροχη, που λες, όλο το ταξίδι. Απλώς, δε σταματάγαμε πάντοτε στα σωστά «σημεία εστίασης κι αναψυχής». Γίνονται και λάθη. Αλλά εντάξει τα πληρώσαμε. Νομίζω ξεχρεώσαμε και καταντάει βαρετό από πολλούς να αναμασάνε τις ίδιες καραμέλες, να στηρίζουν την ύπαρξή τους στο ότι κάποτε τους διαλέξαμε να γίνουν συνταξιδιώτες μας ή να στηρίζουν την επαγγελματική τους δεινότητα γράφοντας παπάρες και βάζοντας το δάχτυλο ή την πένα τους στην πληγή. Είναι τόσο πολύ πιο σημαντικά από όλα αυτά, τα τραγούδια και το πώς διηγούνται την εποχή τους κάθε φορά, και το πόσο, και το πώς αγγίξανε αυτούς που τα ακούσανε, που τα συναισθήματα καλό είναι να συγκρατούνται. Ας βουτηχτούνε πρώτα στη σκέψη, στο μυαλό. Τα τραγούδια μένουν».
Ο Μιχάλης και η Γιολάντα συνεχίζουν ο καθένας ξεχωριστά από το σημείο που σταμάτησαν οι Active Member; «Ο Μιχάλης ήδη έχει βγάλει ένα άλμπουμ, το Alivas, που μάλιστα το επεξεργάζεται για να γίνει βιβλίο. Επίσης, έχει κυκλοφορήσει διαδικτυακά μια ολόκληρη ενότητα τραγουδιών υπό τον άτυπο τίτλο Veterapnos που μπορεί κανείς να τα βρει στο «activememberchannel» στο youtube. Παράλληλα, ασχολείται και συζητάει για διάφορα πράγματα που αφορούν τόσο τη μουσική όσο και τον στίχο. Το μυαλό του είναι πάντα σαν ένα δραστήριο, βουερό μελίσσι.
»Εγώ, μόλις κυκλοφόρησα το άλμπουμ μου κι όλο το καλοκαίρι θα γυρίσουμε σε διάφορα μέρη για συναυλίες και παράλληλα συνεχίζω σύντομα με την έκδοση ενός από τα επόμενα παραμύθια μου που περιμένουν στο συρτάρι. Οι δρόμοι μας δεν γίνεται να χωρίσουν. Υπάρχει πολλή αγάπη μεταξύ μας κι ακόμα μια γερή κόλλα από τρία υπέροχα παιδιά. Ξεματιάστε!»
Θα συνεχίζεις να μας παρουσιάζεις τραγούδια με λόγο καταγγελτικό; Ποια από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας νιώθεις την ανάγκη να καταγγείλεις; «Δεν έχει μείνει κάτι όρθιο. Ειλικρινά με όλη τη δύναμη της ψυχής μου θα θελα να μην υπήρχε τίποτα να περιγράψω. Να σταμάταγα να γράφω γιατί όλα θα ήταν καλά. Να συλλάβιζα στίχους για τα λουλούδια, τα έντομα και τα περαστικά σύννεφα. Αλλά -χωρίς να παραλείπω τα λουλούδια, τα έντομα και τα περαστικά σύννεφα- μιλάω και για τον γκρεμό που μας έχουν φέρει οι αιμοπότες του κόσμου, για τους πρόσφυγες που κατακλύζουν τα μάτια μου, για τα παιδιά που ανήμπορα ν’ αντιδράσουν σε επιλογές των μεγάλων υπομένουν τη μοίρα τους, χάνουν τη ζωή τους, για τον φασισμό που επέλεξε μέσα σε τούτο το χαμό να μη σηκώνει κεφάλι, να μη βγάζει γλώσσα και να δουλεύει ήσυχα γεννώντας τα φιδαυγά του ανάμεσα στα παιδιά μας, στους φίλους μας, στους γείτονές μας. Πιο πολύ χρειάζομαι να καταγγείλω ξανά και πάλι αυτόν τον βλάκα με τα χίλια πρόσωπα! Αλλά, θέλω να πω και για όσα κάνουν τη ζωή πιο μπορετή. Θέλω να καταγγείλω λοιπόν τη βουβαμάρα και την τύφλα, μπροστά στα όμορφα».
Δεν σου αρέσει τόσο να μιλάς όσο το να γράφεις… Στίχους, παιδικά παραμύθια… «…Άρθρα, κείμενα, σημειωματάκια… Είναι ο τρόπος που με βολεύει να πω αυτά που ήρθα να πω. Γράφοντάς τα και τραγουδώντας τα, ή κάνοντάς τα αφήγηση, ύστερα. Μου αρέσει να τα παιδεύω τα πράγματα λιγάκι, με μαγεύει ο ήχος των λέξεων, ο εσωτερικός ρυθμός τους πριν να βγουν από την μπουκιά του στόματος. Καμιά φορά όταν μιλάς χάνεται η συγκέντρωση και πάντα κάτι σημαντικό μένει ανείπωτο, και πάντα κάτι παρεξηγείται… Θεωρώ όμως τεράστιο ταλέντο το να μπορείς να μιλάς».
Μουσική και παραμύθια. Ποια ανάγκη σου εξυπηρετεί η συγγραφή παιδικών παραμυθιών; Είναι οι δυο διαφορετικές όψεις του χαρακτήρα και των συναισθημάτων της Γιολάντας; «Υπάρχουν ιστορίες που δεν περιορίζονται στη λογική αλλά απλώνονται στο τεράστιο στερέωμα της φαντασίας. Έχουν τα ίδια δικαιώματα λοιπόν τα «ψέματα» με τις «αλήθειες». Δεδομένου ότι συνεννοούμαστε αυτή τη στιγμή για την ποιότητα του ψέματος και την ποιότητα της αλήθειας. Πρέπει κάποιοι να τις λέμε αυτές τις φανταστικές ιστορίες. Έχουν εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον. Τα παραμύθια και η σχέση μου με αυτά πηγάζει από την ανάγκη να θυμάμαι κάθε στιγμή, πώς είναι να βλέπει κανείς τα πράγματα για πρώτη φορά. Ώστε πάντοτε να γίνεται η ίδια προσπάθεια να τα κατανοήσω».
«Γράφω παραμύθια και τραγούδια γιατί προσπαθώ να εξηγήσω εμένα, να με καταλάβω όλο και καλύτερα, τη θέση μου στον κόσμο αυτόν…» Διέξοδος. Ενδοσκόπηση. Το κατάφερες; Να καταλάβεις εσένα και τη θέση σου στον κόσμο αυτόν; «Πατάω τα πόδια μου στη μέση μιας σκάλας, και ανεβαίνω. Και σε κάθε πάτημα, σε κάθε τραγούδι, κάθε δίσκο, κάθε συναυλία, κάθε παραμύθι, αρμαθιάζω στιγμές και κατασταλάζω κάπου. Αλλά είμαι πάντα ανήσυχη και αφρονίμευτη -μόνο λόγω μητρότητας έχουν πέσει οι ρυθμοί μου, και γιατί η οικογένεια θέλει φροντίδα και χρόνο. Σίγουρα με κάθε βήμα ξεδιαλύνει το τοπίο μπροστά μου και μέσα μου αλλά εχω ακόμα πολύ δρόμο. Το κατάλαβα καλά αυτό, με τούτο τον καινούριο δίσκο. Λίγο πριν αρχίσω να γράφω, ήμουν τόσο απορροφημένη από την καθημερινότητα που νόμιζα ότι είχα ήδη κατασταλάξει στον προηγούμενο δίσκο, 6 χρονια πριν. Αλλά δεν είναι έτσι. Κάποτε θα τελειώσει όλο αυτό που ζούμε και τότε μόνο -για μια στιγμή- θα καθαρίσουν όλα και θα αντιληφθούμε στιγμιαία τη θέση μας στον κόσμο».
«Έχω καταλήξει ότι ο κόσμος αλλάζει από αυτό που κάνει ο καθένας από μόνος του», έχεις αναφέρει σε συνέντευξή σου. Σήμερα, τι χρειάζεται να κάνει ο καθένας για να βελτιωθεί η δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε ως κοινωνία; «Να παραμείνουμε άνθρωποι, να βρούμε ο καθένας το προσωπικό του μονοπάτι. Σαν κάνεις κάτι, πρέπει να μπορείς να του δίνεις της ψυχή σου. Και πιο πολύ, πρέπει όλοι να ανταμώσουμε επιτέλους τον κίνδυνο της προσωπικής ευθύνης. Μόνο έτσι θα σώσουμε κάτι ως κοινωνία. Ό,τι άλλο λείπει, λείπει».
Πιστεύεις στη μνήμη, αναφέρεις. Ο λαός μας έχει κοντή μνήμη θεωρείς; «Πιστεύω στη μνήμη γιατί είναι το εργαλείο μου για να γράφω. Ο λαός έχει πάντα κοντή μνήμη. Είναι το τρόπος του να επιβιώνει ως σύνολο, ως μάζα. Αλλά, η μνήμη επηρεάζεται από τόσα πολλά άπειρα πράγματα την ώρα που οδεύει προς τους κεντρικούς νευρώνες του εγκεφάλου που μόνο ένας παραμυθάς θα ήταν φρόνιμο να την εμπιστεύεται. Ή κάποιος που να είναι καλός στο ζύγι».
Ποιο είναι το σχόλιό σου για την ανθρωπιστική/προσφυγική κρίση που έχει ξεσπάσει και για τους χειρισμούς της σημερινής κυβέρνησης ειδικά και γενικά, καθώς και για τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης που γίνονται κατά καιρούς; Σας έχει γίνει πρόταση να συμμετέχετε; «Νιώθω ντροπή και μόνο που απαντώ σε μια τέτοια ερώτηση. Όλα είναι παραλογισμός. Αν μπω στη θέση τους, αν βρεθώ στη θέση τους. Η απόλυτη απόγνωση και θυμός από την πλευρά του πρόσφυγα, των παιδιών που κουβαλάει μαζί του, των αγέννητων παιδιών, ο πόνος του να έχεις τυλίξει μια ολόκληρη ζωή σε ένα μαντήλι στον κόρφο σου και να τα βάζεις μ’ έναν τοίχο. Τοίχο από ντροπή. Τοίχο από κλειστά βλέμματα, αρρωστημένα μυαλά, δολοφόνους. Να θες να πετάξεις αυτό το μαντήλι από την άλλη πλευρά κι αυτό να πέφτει στη λάσπη. Κι από πάνω να το πατάνε γραβατωμένοι τύποι, ή χωρίς γραβάτα ενίοτε που βγάζουν σέλφι με την Αντζελίνα και νοιάζονται μονάχα για την πολιτική τους καριέρα αφού πρώτα αποτελειώσουν και ρημάξουν αυτή την χώρα. Το δικό τους «μετά» χτίζουν».
Πόσο αριστερή είναι η σημερινή διακυβέρνηση της χώρας από το ΣΥΡΙΖΑ, πώς φανταζόσουν τα πράγματα πριν ένα χρόνο και πώς τα κρίνεις τώρα; «Η κατάσταση έχει ξεφύγει. Ας μου επιτραπεί η φράση (άλλωστε επιτρέπονται άλλα κι άλλα), γίνεται ένα όργιο σαβουρολογίας, βλακείας, ασυλλογισιάς. Νιώθω πραγματικά ότι κάπου κοντά μας γίνεται ένα πάρτι. Κάποιοι θέλανε πρόσκληση αλλά δεν πήρανε. Και κάποιοι που δεν ήθελαν πρόσκληση τους καλέσανε και δεν έχουν αποφασίσει ακόμα τι θα φορέσουν ή αν θα πάνε φαγωμένοι ή θα τσιμπήσουν από τον μπουφέ. Σε αρκετούς από εμάς πάντως ευτυχώς δε στείλανε, κι ούτε θέλαμε να πάμε. Αλλά μας έχουνε ζαλίσει και τον έρωτα».
Δώσε μας μια γεύση από τη βραδιά (η Sadahzinia ξεκίνησε τις συναυλίες της από το Mylos Club στις 16/04) στο Piraeus 117 Academy στις 22/04. Μαζί σου και ο B.D.Foxmoor. «Θα πω τραγούδια από το 1997, τραγούδια της δισκογραφίας μου, από το Άλλο ένα ψέμα, τον Μαγικό Αυλό, το Σκιάχτρο αλλά και πολλά από τα καινούρια μου τραγούδια που ήδη έχουμε ανεβάσει στο κανάλι μας στο youtube. Μαζί μου θα είναι ο B.D. Foxmoor τόσο γιατί συμμετέχει σε πολλά από αυτά τα τραγούδια όσο και γιατί αποφάσισε να πειράζει τις μουσικές που θα ακούγονται με διάφορα μουσικά «παιχνίδια» που πάντα τα τελευταία χρόνια κουβαλάει μαζί του on stage. Μας έχει λείψει η σκηνή, μας έχει λείψει αυτό το ανθρώπινο αλισβερίσι και το πάρε δώσε. Περιμένουμε με ανυπομονησία και τις δυο αυτές συναυλίες και όλες όσες ακολουθούν».
Σχεδόν 400.000 ήταν φέτος οι αιτήσεις για μετακλητούς εργαζόμενους, ώστε να καλύψουν τις κενές θέσεις εργασίας.. «Τελικά θέλουμε μετανάστες ή όχι;» ρωτάνε ευθέως στελέχη της αγοράς.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Μεγάλη ανησυχία εκφράζεται από τον ΟΗΕ και για την επιδείνωση της υγειονομικής κατάστασης στη Συρία, κυρίως «λόγω της παρουσίας άταφων πτωμάτων και της έλλειψης πόσιμου νερού».
Η εντολή του κόσμου είναι να γίνει καλύτερος ο ΣΥΡΙΖΑ και αξιωματική αντιπολίτευση, δήλωσε ο Σωκράτης Φάμελλος, προσθέτοντας ότι όλοι όσοι νιώθουν τον ΣΥΡΙΖΑ σπίτι τους πρέπει να επιστρέψουν.
Ο Χάρβεϊ Γουάινσταϊν «διακομίστηκε στο νοσοκομείο Bellevue για επείγουσα θεραπεία λόγω ανησυχητικών αποτελεσμάτων αιματολογικών εξετάσεων», ανακοίνωσαν οι δικηγόροι του.
Ο Τζο Μπάιντεν απένειμε «πλήρη και άνευ όρων» χάρη στον γιο του Χάντερ Μπάιντεν. Τίποτα όμως δεν θα ηρεμήσει τους δαίμονες μέσα του. Αυτή είναι η ζωή ενός ατιμασμένου Μπάιντεν
Η κυβέρνηση Μπάιντεν στις ΗΠΑ λίγες ημέρες πριν την ορκωμοσία του εκλεγμένου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στέλνει νέο πακέτο στρατιωτικής βοήθειας, εκτιμώμενης αξίας 725 εκατομμυρίων δολαρίων.
Φουρτούνες με την Τουρκία στα «ήρεμα νερά» - Η Μόσχα ζήτησε άδεια από την Αθήνα για να δεσμεύσει χώρο άσκησης αλλά παρενέβη και η Αγκυρα - Η Ελλάδα έστειλε το ιταλικό ερευνητικό ανοιχτά της Κάσου
Το τράφικινγκ και ο αυτισμός είναι οι αφορμές. Η αιτία είναι άλλη –πάντα η αιτία είναι άλλη. Αυτό τουλάχιστον λέει ο ηθοποιός Γρηγόρης Μπαλλάς και η σκηνοθέτιδα Βαλέρια Δημητριάδου.
Δύο θυελλώδεις ερωτικές ιστορίες και ένα εμβληματικό έργο, «Η Πύλη της Κόλασης» του Ροντέν συναντιούνται στο νέο έργο του Γιάννη Καλαβριανού και στη σκηνή του θεάτρου του Νέου Κόσμου.
