Κατερίνα Πολέμη: Το επώνυμο μού δημιουργεί δυσκολίες μόνο με όσους δεν βλέπουν παραπέρα

Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση

Η Κατερίνα Πολέμη και η Αγγελική Τουμπανάκη, δύο δυναμικές πολυδιάστατες ερμηνεύτριες, ανταμώνουν πάνω στη σκηνή του 2ου Διεθνούς Φεστιβάλ Άνδρου, την Παρασκευή 22 Ιουλίου. Παρέα με τέσσερις δεξιοτέχνες μουσικούς μπλέκουν ρυθμούς, ήχους, μελωδίες απο τα Βαλκάνια, την Ανατόλια, τη Μεσόγειο και τη Βραζιλία πιστεύοντας στη στιγμή, στο αυθόρμητο και στο συναίσθημά τους.

Tην Παρασκευή 22 Ιουλίου, σε συναντάμε στην Άνδρο, μαζί με την την Αγγελική Τουμπανάκη, στο πλαίσιο του 2ου Διεθνούς Φεστιβάλ Άνδρου. Με όχημα τη μουσική, που σχεδιάζετε να ταξιδέψετε το κοινό τη βραδιά εκείνη;
«Θα παρουσιάσουμε το μουσικό κόσμο της Αγγελικής που περιλαμβάνει τραγούδια και ηχοχρώματα των Βαλκανίων, της Μεσογείου, των τσιγγάνων -και όχι μόνο. Από την άλλη πλευρά έχουμε τον «Βραζιλιανόκοσμό» μου και θα ενωθούμε, θα συμπράξουμε στην τζαζ, gypsy τζαζ και σε κάποια ελληνικά κομμάτια που θα τα περιβάλλει η αγάπη που έχουμε για τη μουσική και τον αυτοσχεδιασμό».

Όπως είναι γνωστό «έντυσες» με τη μουσική σου την κινηματογραφική ταινία του Παντελή Βούλγαρη, Μικρά Αγγλία που ξεχώρισε εντός και εκτός ελληνικών συνόρων. Μια δουλειά που σου άνοιξε –δικαίως- πόρτες. Έχεις δεχτεί ανάλογες προτάσεις από το εξωτερικό;
«Ευχαριστώ. Τον χειμώνα θα γράψω μουσική για μια ταινία ελληνοαμερικανικής παραγωγής με ελληνικό θέμα».

Κατερίνα, είσαι ο άνθρωπος και η καλλιτέχνις που θα ήθελες να είσαι; Έχεις τη ζωή που πολλοί θα ήθελαν να είχαν;
«Ενδιαφέρουσα και δυνατή η ερώτησή σας. Νιώθω πως ζω αυτό για το οποίο ήρθα εδώ στη γη να κάνω, επαγγελματικά και προσωπικά. Θέλει ακόμα πολλή καλλιέργεια όμως και στους δύο τομείς -και μάλλον δε θα τελειώσει και ποτέ. Ο δρόμος είναι δύσκολος βλέπω, επώδυνος πολλές φορές σαν μια γέννα, αλλά όταν καταφέρνω να κατακτήσω το επόμενο «σκαλοπατάκι» είτε στην εσωτερική μου εξέλιξη ως άνθρωπος είτε ως καλλιτέχνις, νιώθω μεγάλη ικανοποίηση και μου δίνει δύναμη να συνεχίσω την εργασία για το επόμενο «σκαλοπατάκι»».

Εκτός από καλλιτεχνική έκφραση, τι άλλο θα μπορούσες να πεις ότι είναι η μουσική για εσένα και ποια θα ήθελες να είναι η συμβολή της μουσικής σου στο κοινό που έρχεται να σε ακούσει;
«Η μουσική είναι μία από τις πολλές τέχνες. Οι τέχνες για μένα είναι ο αγγελιαφόρος των εσωτερικών μας συναισθημάτων και διεργασιών, εξωτερικευμένη σε υλική μορφή. Οπότε είναι θεραπεία… Είτε γιατρεύω κάτι μέσα μου, είτε αναγνωρίζω κάτι για τον εαυτό μου».

Προέρχεσαι από μια γνωστή, εφοπλιστική οικογένεια της Ελλάδας. Παρόλο που δεν έχεις εμπλακεί με τις οικογενειακές επιχειρήσεις, θα ήθελα να σε ρωτήσω ποιος θα μπορούσε να ήταν ο ρόλος των οικονομικά εύρωστων οικογενειών του τόπου, ώστε να βοηθήσουν την Ελλάδα της κρίσης. Το έχεις σκεφτεί;
«Όχι μόνο το έχω σκεφτεί αλλά το ζω από μέσα, διότι ο πατέρας μου ασχολείται με πολλά διαφορετικού τύπου κοινωνικά «πράγματα», από τότε που τον ξέρω.

»Εμένα με έχει τρομάξει όμως η συμπεριφορά της άλλης πλευράς… Της μη συνεργασίας και νοιαξίματος για τον τόπο και τον συνάνθρωπο. Βλέπω μεγάλο τοίχο εδώ στην Ελλάδα όταν είναι να συνεργαστούμε και όταν είναι να μη φανεί το όνομά μας φάτσα-κάρτα.

»Χρειάζεται να είναι και ο λαός έτοιμος να δεχτεί κάποια πράγματα. Είναι έτοιμος; Ή θέλει ακόμα να «φάει» και να καταστρέψει το καλό, το όμορφο που του προσφέρεται;»

Εκτός από τη ώθηση που σου έχει δώσει το επώνυμό σου, όπως μου έχεις αναφέρει σε προηγούμενη συνέντευξή μας, σου έχει δημιουργήσει και προβλήματα στο χτίσιμο τις καριέρας σου;
«Το επώνυμό μου δε μου έχει δώσει ώθηση στη μουσική -ούτως ή άλλως δεν είναι του χώρου. Το ανοιχτό μυαλό των γονιών μου όμως, ναι μου έχει δώσει φτερά να κάνω αυτό που με εκφράζει και αγαπώ -κάτι το οποίο εκτιμώ πολύ. Από την άλλη, το επώνυμο αυτό μπορεί να μου δημιουργήσει δυσκολίες όταν έχω να κάνω με ανθρώπους που δεν βλέπουν παραπέρα. Ο χρόνος και η μουσική μου όμως μιλούν και θα μιλούν για μένα».

Έχεις δηλώσει σε συνέντευξή σου ότι έχεις βρεθεί στην πλατεία Συντάγματος με τους αγανακτισμένους πριν λίγα χρόνια. Μόλις πριν μερικές ημέρες, είδαμε τον Manu Chao να βρίσκεται κοντά στους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ, να τους στηρίζει και να τραγουδά για εκείνους.
Θα είχες τη δύναμη ή τη διάθεση να κάνεις κάτι αντίστοιχο σε ανθρώπους που χάνουν τη δουλειά τους και διεκδικούν τα δικαιώματά τους; Ακόμα και αν συνέβαινε σε κάποια από τις οικογενειακές επιχειρήσεις;
«Πάντα είχα ανάγκη να βοηθώ και να προσφέρω, και για εμένα η ίδια η φύση της δουλειάς των καλλιτεχνών είναι σε μεγάλο βαθμό αυτό. Με ενδιαφέρουν πολύ όλα αυτά και ζω πολύ δυνατές εμπειρίες στη Μέλισσα όπου εργάζομαι μαζί με μία συνεργάτιδα ψυχοθεραπεύτρια/δραματοθεραπεύτρια και κάνουμε εκφραστικά εργαστήρια και παιχνίδια μέσω των τεχνών με μετανάστριες γυναίκες και παιδιά».

Πρόσφατα, στο Brave Night 3 (αγώνες kick boxing), προπονητής απέσυρε τις αθλήτριές του από τον αγώνα λόγω της παρουσίας στελεχών της Χρυσής Αυγής, στους θεατές. Ως καλλιτέχνις, θα κατέβαινες από τη σκηνή μιας συναυλίας αν στο κοινό βρίσκονταν στελέχη της Χρυσής Αυγής;
«Αν παρακολουθούσαν τη συναυλία με σεβασμό δεν θα κατέβαινα».

Κατερίνα, ποια είναι τα επόμενα δημιουργικά σου σχέδια;
«Θα ολοκληρώσω τον κύκλο καλοκαιρινών συναυλιών στην Ελλάδα (9 Ιουλίου στη Ρόδο, 14 Ιουλίου στον Κήπο του Μεγάρου σε συναυλία του Πέτρου Κλαμπάνη και 22 Ιουλίου με την Αγγελική Τουμπανάκη στο Φεστιβαλ της Άνδρου) και μετά θα πάω στην άλλη αγαπημένη μου πατρίδα τη Βραζιλία να παίξω σε εκδηλώσεις των Ολυμπιακών αγώνων και να κάνω κάποιες συναυλίες».

entertainment.in.gr