Ο Χρήστος Παπαδόπουλος στο «Elvedon» παίζει με τα «Κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ

Μαρία Παπουτσή

«Το κυριότερο στοιχείο που με συγκίνησε, πέρα από τιςεκφάνσεις της ζωής των ηρώων του έργου, είναι η έννοια της ροής του χρόνου μέσα σε αυτές. Ανεξάντλητος και ασταμάτητος» επισημαίνει ο Χρήστος Παπαδόπουλος για την παράσταση «Elvedon» που χορογραφεί και ανεβαίνει για λίγες παραστάσεις στο Θέατρο Πόρτα, του οποίου είναι και καλλιτεχνικός υπεύθυνος για το χορό.

Πηγή έμπνευσής του αποτέλεσε το ανατρεπτικό μυθιστόρημα «Κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ στο οποίο ξεδιπλώνεται η ιστορία έξι φίλων που ξεκινάει από τα παιδικά τους χρόνια μέχρι τα γεράματά τους.

Ο χορογράφος μάς εξηγεί πως προσέγγισε τη θεματική του «μέσα από την επανάληψη και τη σταδιακή οργανική εξέλιξη της κίνησης» εστιάζοντας στο χρόνο. Επίσης κάνει λόγο για το τι συμβαίνει όταν τα «όρια του σώματος αμβλύνονται» καθώς και ότι ενοχλείται από την αδιαφορία και το ρατσισμό.

Εμπνεύστηκα από το έργο της Βιρτζίνια Γουλφ τα «Κύματα». Το κυριότερο στοιχείο που με συγκίνησε πέρα από τιςεκφάνσεις της ζωής των ηρώων του έργου, είναι η έννοια της ροής του χρόνου μέσα σε αυτές. Ανεξάντλητος και ασταμάτητος. Η ζωή μας ξεκινά. Κι όταν ξεκινήσει, αρχίζουμε να δονούμαστε και να κινούμαστε ασταμάτητα. Δεν έχουμε καμία επιλογή, δεν μπορούμε να σταματήσουμε, να κάνουμε μια παύση, μια ανάπαυλα. Η μόνη πραγματική παύση είναι ο θάνατος. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη ζούμε όλοι μας. Αυτή η απλή παραδοχή υπάρχει διάχυτη μέσα σε όλο το κείμενο της Γουλφ. Δεν ονομάζει λοιπόν τυχαία το έργο της «Κύματα».

Ανακάλυψα ότι η θελημένη και γενναιόδωρη χρήση του χρόνου μέσα σε ένα θέαμα (όσο κι αν αυτό αγχώνει έναν δημιουργό) επηρεάζει δραματικά τον τρόπο που ο θεατής επικοινωνεί με αυτό. Το γεγονός δηλαδή ότι ο θεατής έχει τον άπλετο αυτόν χρόνο που είναι απαραίτητος για να παρατηρήσει, να σκεφτεί, να σχολιάσει μέσα του, να χαζέψει, να εμβαθύνει και εν τέλη να παρασυρθεί σε ένα θέαμα που μόνο του προτείνει τι να δει, χωρίς να του επιβάλλει ιστορία και εικόνες. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται πιο ενεργητικός συμμετέχοντας με τη δική του προσωπική του εκδοχή.

Προσέγγισα τη θεματική μου λοιπόν μέσα από την επανάληψη και τη σταδιακή οργανική εξέλιξη της κίνησης. Η επανάληψη αυτή δεν έχει ως στόχο την εμμονή και το βάρος. Αντίθετα έχει ως στόχο τη δημιουργία ενός παλμού δεδομένου και ασταμάτητου. Ενός παλμού που επιτρέπει τον συγχρονισμό των έξι αυτών ηρώων, που ενώ σαν μεμονωμένα άτομα μοιάζουν μόνοι μέχρι το τέλος είναι εν τέλη σφιχτά δεμένοι μέσα από την συλλογική εμπειρία της ζωής τους.

Ταυτίστηκα με την πρώτη σκηνή του έργου όπου τα σώματα των χορευτών κρατώντας μια μόνο θέση μπαίνουν σε έναν αδιάκοπο ασταμάτητο παλμό. Είναι αποκαλυπτικό ότι παρακολουθώντας τους μετά από λίγη ώρα ο εγκέφαλος αρχίζει και μπερδεύεται. Τα όρια του σώματος αμβλύνονται, νέες εικόνες για τον θεατή δημιουργούνται και ένα είδος ψευδαίσθησης διαφορετικής για τον καθένα ορίζει τη νεα αυτη πραγματικότητα.

Συνδύασα μέσα σε αυτή την παράσταση τη φαντασία που άνθισε διαβάζοντας το έργο της Γουλφ, την αγάπη μου για το «απλό», τα κινητικά μοτίβα που από μικρός παρατηρούσα στη φύση (το πέταγμα των πουλιών, τα κύματα) και την πεποίθησή μου πως κάτι μικρό μπορεί να αφηγηθεί πάρα πολλά.

Πρόβα σημαίνει για μένα χαρά, ομαδικότητα, συνδημιουργία και είναι ένας σπουδαίος τρόπος να γνωρίσεις πραγματικά τους ανθρώπους γύρω σου.

Ενοχλούμαι από την αδιαφορία, τον ρατσισμό, την κακία, τον εγωισμό και κυριότερα από το γεγονός ότι στις μέρες μας, είναι πια κλισέ και παρωχημένο να μιλά κανείς για όλα αυτά.

Θλίβομαι με την τρομακτική δυστυχία που υπάρχει γύρω μας. Πώς να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της;

Τέχνη σημαίνει για μένα η έκφραση ότι πιο πολύτιμου κουβαλάμε μέσα μας από μικροί.

Γέλασα πολύ με την τελευταία ιστορία της ταινίας «Wild Tales» του Damian Szifron.

Τη διάθεση μου τη φτιάχνει ένα πιάτο καλό φαγητό με αγαπημένους φίλους.

Μετάνιωσα που δεν έκανα Καράτε όταν ήμουν μικρός!

Συγκλονίστηκα την πρώτη φορά που είδα παράσταση της Maguy Marin!

Μέντοράς μου στ’ αλήθεια είναι η μητέρα μου. Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τη ζωή και τον κόσμο γύρω μας είναι σοφά μοναδικός. Έχω ακόμα πολλά να μάθω από αυτόν.

info
Μετά την επιτυχία που σημείωσε πέρσι το Elvedon του Χρήστου Παπαδόπουλου, ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στη σκηνή του Θεάτρου Πόρτα από τη Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015 και θα παίζεται κάθε Δευτέρα στις 21:15 μέχρι και τις 11 Νοεμβρίου.

entertainment.in.gr