Κωνσταντίνος Ντέλλας: «Εμείς να αλλάξουμε μπορούμε»;

Μαρία Πετροπούλου

Ιδού, άγγελος Κυρίου εμφανίζεται στο όνειρο του Ιωσήφ και λέει: «σήκω, πάρε το παιδί και τη μητέρα του και φύγε για την Αίγυπτο… γιατί ο Ηρώδης ζητάει το παιδί για να το σκοτώσει».
Εκείνος σηκώθηκε , πήρε το παιδί και τη μητέρα του μέσα στη νύχτα και έφυγε για την Αίγυπτο [Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφ. 2,13-14]

«Πρέπει να νιώσουμε ότι η βαθιά πολυθρόνα των παχιών αγελάδων που ζέσταινε τους αφράτους μας πισινούς ήταν τελικά ένα στρώμα νερού που το τρυπήσαμε όλοι με τα βίσματα και τα δόντια μας» τονίζει στο in.gr ο Κωνσταντίνος Ντέλλας, δημιουργός του πρότζεκτ Insomnia Greca.

Τρεις αγρυπνίες σε τρεις χρονικές στιγμές, εμπνευσμένες από τρεις σημαντικές γιορτές (ξημερώνοντας Παραμονή Χριστουγέννων, ξημερώνοντας Καθαρά Δευτέρα, ξημερώνοντας Μεγάλη Παρασκευή). Η πρώτη από τις τρεις αυτές Αγρυπνίες, η Αγρυπνία της Γέννησης (The Nativitas Insomnia), θα πραγματοποιηθεί τα μεσάνυχτα της Τετάρτης 23ης προς Πέμπτη 24η Δεκεμβρίου 2015.

Ο Κωνσταντίνος Ντέλλας, γνωστός από τις παραστάσεις Ο Έλλην Βρυκόλαξ και Ηλέκτρα, το τελευταίο αίμα που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών 2015, μιλά στο in.gr για τη μεταμεσονύκτια εμπειρία που επιθυμεί να ζήσει μαζί με τους θεατές. Ο στόχος της περφόρμανς είναι να υπενθυμίσει πόσο ακέραια είναι η καρδιακή προσέγγιση των ανθρώπων μεταξύ τους.

Οι θεατές θα περιηγηθούν στο χώρο και θα συμβάλλουν βιωματικά στη δράση του Δικτύου Μεταναστριών Ελλάδας «ΜΕΛΙΣΣΑ». Διάφοροι φορείς θα προσφέρουν χρήσιμα και απαραίτητα αντικείμενα και ο καθένας θα έχει τη δυνατότητα να ετοιμάσει σακίδια που θα δοθούν στα παιδιά των προσφύγων για το ταξίδι τους στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ο θεατής μπορεί να έλθει όποια ώρα θέλει, για όσο θέλει, καθώς επίσης μπορεί να συμμετάσχει όπου θέλει, να φύγει και να επιστρέψει.

Πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας έργο.
Κατ’ αρχάς, δεν μιλάμε για ένα έργο, αλλά για ένα πρότζεκτ που περιλαμβάνει τρεις μεταμεσονύκτιες πλατφόρμες, όπου συνυπάρχουν διάφοροι καλλιτέχνες.

Γιατί επιλέγετε η εμπειρία να είναι μεταμεσονύκτια;
Όλο το πρότζεκτ παρουσιάζεται σε τρεις «διαβατήριες» περιόδους σύμφωνα με την παράδοσή μας. Από το σκότος περνάμε στη γέννηση ενός Θεού, από τις Απόκριες περνάμε στη Μεγάλη Σαρακοστή, από τη ζωή περνάμε στο θάνατου του Θεού για να ξαναγεννηθεί αναστημένος. Δεν μπορούσε να παρουσιαστεί παρά μόνο στις «διαβατήριες» ώρες του 24ώρου, όπου από το σκότος περνάμε σιγά σιγά στην ανατολή κάτι καινούργιου.

Το έργο παραπέμπει και στο θρησκευτικό στοιχείο. Γιατί;
Η θρησκεία αποτελεί στοιχείο στιβαρό στην παράδοση ενός λαού. Από μόνη της αποτελεί μία πλατφόρμα αφάνταστα ανοιχτή και γοητευτική, με σπαράγματα από αρχαίες φωνές μεταλλαγμένες, αλλά ζώσες που επιζητούν να κάνουν διάλογο με το θυμικό μας. Αυτό και μόνο μου αρκεί.

Σκοπός της παράστασης είναι να κάνει τον θεατή να μην είναι ουσιαστικά «θεατής» των πραγμάτων; Να τον κάνει να βιώσει πραγματικά το μεταναστευτικό πρόβλημα;
Εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε να βιώσουμε πραγματικά το μεταναστευτικό ή προσφυγικό πρόβλημα γιατί έχουμε αδρανοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Μόνο αν τύχει σε μας θα μπορέσουμε να το καταλάβουμε. Αν πρέπει να αναφέρω έναν σκοπό της συγκεκριμένης αγρυπνίας, είναι να βρεθεί ο θεατής μέσα σε έναν κόσμο όπου κανείς δεν έχει τη διάθεση να τον διδάξει κάτι, ούτε να του κουνήσει το δάχτυλο επικριτικά, αλλά να του θυμίσει πόσο σχετική είναι η οποιαδήποτε «ασφάλεια» και πόσο ακέραια είναι η καρδιακή προσέγγιση των ανθρώπων μεταξύ τους, κυρίως σε δύσκολες συνθήκες όπως αυτή που διανύουμε.

Είστε γνωστός για τις «διαφορετικές» παραστάσεις/ performances που δημιουργείτε. Επιχειρείτε μέσω του θεάτρου την ουσιαστική προσφορά στο κοινωνικό σύνολο;
Επιχειρώ την οδύνη του τοκετού που έζησα μέχρι να βγάλω – κυριολεκτικά χρησιμοποιώ το ρήμα – την κάθε παράσταση ή performance να τη μετατρέψω σε ταξίδι γι αυτόν που θα έρθει στο μαιευτήριο να δει το νεογέννητο. Επιχειρώ – μαζί και οι διπλανοί μου καλλιτέχνες που αλληλοστηριζόμαστε στην κάθε πορεία -να βγάλω ένα ειλικρινές παιδί στην κοινωνία. Αυτό μπορεί να είναι μια κάποια προσφορά.

Η Ελλάδα ως χώρα υποδοχής. Τι πρέπει να αλλάξει σε αυτή τη χώρα, ώστε οι θάλασσές μας να σταματήσουν να είναι «νεκροταφεία»;
Να σταματήσει η εκμετάλλευση, να σταματήσει ο πόλεμος, να μην αναγκάζονται οι άνθρωποι να πουλάνε τη ζωή τους στα σαπιοκάραβα, να γίνει η Ελλάδα οργανωμένη χώρα, να, να, να…. Εμείς να αλλάξουμε μπορούμε; Το κουνήσαμε το ποδαράκι μας να συμμετάσχουμε σε κάποια δράση φροντίδας των ανθρώπων που έρχονται; Το κουνήσαμε το χεράκι μας να σταματήσουμε αυτούς που χρεώνουν 20 ευρώ τη φόρτιση κινητού για ένα μισάωρο ή που αποσυναρμολογούν βάρκες και ξαναπουλούν σωσίβια; Εγώ πάντως όχι. Το θέμα είναι ότι εμείς πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε «νεκροταφεία» και μετά θα φτιάξουν και οι θάλασσες μας.

Τι μπορεί ο καθένας μας να κάνει για να συνεισφέρει στο μεταναστευτικό πρόβλημα;
Τρόποι υπάρχουν πολλοί νομίζω και ο καθένας μας μπορεί να βρει μορφές έκφρασης της ανάγκης του για συνεισφορά.

Μπορεί ο οικοδεσπότης να γίνει φιλοξενούμενος ή το ανάποδο; Ποια είναι τα όρια ανάμεσα στον φιλοξενούμενο και τον οικοδεσπότη;
Όλοι μπορούμε να γίνουμε τα πάντα. Τα κουτάκια και τα εισαγωγικά είναι δική μας ανάγκη να ονομάσουμε το κάθε τι και να νιώσουμε ότι έχουμε τον έλεγχο. Το λέει ο Ξυλούρης στο τραγούδι «Αυτόν τον κόσμο τον καλό», αέναοι φιλοξενούμενοι είμαστε σ’ αυτό το σύμπαν και για κάποιες στιγμές μόνο υπάρχουμε ως οικοδεσπότες μιας κουκίδας. Άρα δεν υπάρχουν όρια, όπως δεν υπάρχουν και πουθενά συμπαντικά. Γιατί τόση έπαρση πια να κάνουμε ευθείες τους κύκλους;

Ποιο είναι το σχόλιό σας για την παρούσα πολιτική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα;
Πρέπει να νιώσουμε ότι η βαθιά πολυθρόνα των παχιών αγελάδων που ζέσταινε τους αφράτους μας πισινούς ήταν τελικά ένα στρώμα νερού που το τρυπήσαμε όλοι με τα βίσματα και τα δόντια μας που χρησιμοποιήσαμε κατά καιρούς και χρησιμοποιούμε – δυστυχώς, αλλά αναμενόμενα – και σήμερα. Διαβάστε τον «Γκρεμιστή» του Παλαμά, το χει μελοποιήσει η Σοφία Λαμπροπούλου, που συμμετέχει στην χριστουγεννιάτικη αγρυπνία με τη φωνή της φωνάρας Χριστίνας Μαξούρη. Μας χρειάζεται αυτή η τόλμη σε συνδυασμό με σύνεση, είναι σωσίβια χρήσιμα και αναγκαία.

Η πρώτη από τις τρεις Αγρυπνίες, η «Αγρυπνία της Γέννησης», θα πραγματοποιηθεί τα μεσάνυχτα της Τετάρτης 23ηςπρος Πέμπτη 24η Δεκεμβρίου. Οι επόμενες;
Οι επόμενες δύο θα είναι, THE ADEUS CARNE INSOMNIA – Η ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ, 13 προς 14 Μαρτίου 2016 (ξημερώνοντας Καθαρά Δευτέρα) και THE CHRISTUS MORTUUS INSOMNIA – Η ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ
28 προς 29 Απριλίου 2016 (ξημερώνοντας Μεγάλη Παρασκευή)

*Ο θεατής με την είσοδό του στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά θα παίρνει ένα χάρτη, και θα ξεκινάει τη δική του περιήγηση στους διάφορους χώρους του θεάτρου, από τα υπόγεια έως το Θόλο, μέσα στην οποία μπορεί να δει, να θυμηθεί, να μάθει και να γίνει ο ίδιος μέρος των όσων θα συμβαίνουν. Στο τέλος θα υπάρχει ένας κοινός τόπος- ένα τραπέζι- με φαγητά από γυναίκες μετανάστριες αλλά και προσφυγικής καταγωγής, όπου θεατές και συντελεστές θα συνυπάρξουν, μέσα σε ένα αλλιώτικο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά που θα ανοίξει τις πόρτες του τα μεσάνυχτα της 23ης προς 24η Δεκεμβρίου 2015 και θα μείνει ξάγρυπνο έως τις 4:00 τα ξημερώματα.

Πληροφορίες:
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Ηρώων Πολυτεχνείου & Βασ. Γεωργίου, Πειραιάς
Τηλ: 2104143310-20

Ημέρα & Ώρα εκδήλωσης:
Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου (ξημερώνοντας Παραμονή Χριστουγέννων)
24.00 έως 04.00
Γενική Είσοδος: 10€

Προπώληση εισιτηρίων
Ticketservices – Πανεπιστημίου 39
www.ticketservices.gr
Τηλεφωνική αγορά: 210 7234567 (Mε πιστωτική κάρτα)

entertainment.in.gr