Αντ. Γιαννούλη: Mέσα από συλλογικούς αγώνες παίρνουμε πίσω δικαιώματα

Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου

Θυσιάζεται, το κοινό την παρακολουθεί να δίνει τη μάχη της σε έναν γνωστό μύθο. Η Αντωνία Γιαννούλη πρωταγωνιστεί στο «Γεφύρι της Άρτας» που ανεβαίνει στο Σύγχρονο Θέατρο. Μιλώντας στο in.gr για το έργο, αναφέρεται σε μια παράσταση «πολιτικού ακτιβισμού, που παίρνει θέση για όσα μας συμβαίνουν». Συνδέει τον αγώνα που λαμβάνει χώρα στο έργο με το σήμερα, και σημειώνει πως είμαστε όλοι «μικροί ήρωες».

Για την ενασχόλησή της με την πολιτική, τη μάχη που δίνει καθημερινά, την κοινωνία της αξιοπρέπειας και για τη σχέση ανάμεσα στην τέχνη και την πολιτική, μιλά ακόμη η κ. Γιαννούλη.

Πρωταγωνιστείτε στο «Γεφύρι της Άρτας». Τι σας συγκινεί στο ρόλο που ενσαρκώνετε στην παράσταση;
Πρόκειται για έναν μύθο που, αν και έχει ζήσει τόσους αιώνες και δεν αφορά μόνο την ελληνική παράδοση, μας συγκινεί και έχει πολύ μεγάλη συνάφεια με την κοινωνική πραγματικότητα που ζούμε σήμερα. Ο πρωτομάστορας και η ομάδα που φτιάχνει το γεφύρι αντιμετωπίζουν μια πολύ μεγάλη κρίση. Τρία χρόνια προσπαθούν να φτιάξουν ένα μεγάλο έργο για την τοπική κοινωνία και αυτό έχει εξαιρετική σημασία. Ενώνει οικονομικά, πολιτισμικά, βοηθά συνολικά στην ανάπτυξη και για να πραγματοποιηθεί απαιτείται η θυσία της γυναίκας του πρωτομάστορα. Αν θέλαμε να το μεταφράσουμε αυτό σήμερα, μια κοινωνία τι θυσίες χρειάζεται να κάνει ώστε να αλλάξει; Πρέπει να γίνουν μόνο από την ομάδα που διοικεί ή από όλους εμάς;

Η γυναίκα του πρωτομάστορα είναι ένα άτομο που έχει μάθει να προσφέρει. Ζει στηρίζοντας τον άνθρωπο που αγαπά, χωρίς να αυτοπροβάλλεται η ίδια. Σε αυτό το γεφύρι όλοι επιλέγουν τι θα κάνουν. Ο πρωτομάστορας επιλέγει να θυσιάσει τη γυναίκα του, το ίδιο και η γυναίκα του επιλέγει την αυτοθυσία όταν καταλαβαίνει πως θα βοηθήσει τον άντρα της.

Άτομα σαν τη γυναίκα του πρωτομάστορα συναντάμε και σήμερα;
Μικροί ήρωες, άνθρωποι που αγωνιζόμαστε για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και με βάση τις αρχές που ο καθένας μας θεωρεί σημαντικές, είναι οι περισσότεροι από εμάς.

Μαζί με την τέχνη, ένα άλλο σημαντικό κομμάτι της δραστηριότητάς σας είναι η πολιτική ως υποψήφια δήμαρχος Τρίπολης, παλαιότερα, και ως υποψήφια βουλευτής
Δυστυχώς ή ευτυχώς ναι. Γενικά πιστεύω ότι πέρα από οποιαδήποτε άποψή μας για το εάν μας αρέσει η εξουσία, πολιτική είναι η καθημερινότητά μας, ο τρόπος που ζούμε, όλο το αξιακό σύστημα που καθορίζει την πραγματικότητά μας. Σε αυτό οφείλουμε να είμαστε όλοι παρόντες. Οφείλουμε να είμαστε ενεργοί πολίτες. Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να περάσω στο πιο ενεργητικό πεδίο δράσης και διεκδίκησης, το έκανα με μεγάλη χαρά γιατί αυτό οφείλουμε να κάνουμε όλοι. Η ενασχόλησή μου με την πολιτική δεν άλλαξε τη ζωή μου, γιατί διεκδικούσα και πριν, στη δουλειά, τη γειτονιά μου, προσπαθούσα να προσφέρω. Ήταν φυσικό επακόλουθο. Τα κοινά και η προσφορά είναι η ζωή μου.

Σε ποια μεταρρύθμιση πιστέψατε;
Η παράσταση ,«Το γεφύρι της Άρτας», δίνει την απάντηση. Θα ήθελα να ελπίζω για μας μια χώρα στην οποία να νιώθουμε ότι αμειβόμαστε για την προσφορά μας. Μια κοινωνία αξιοπρέπειας που να μπορούν να ονειρεύονται οι νέοι, που να μη νιώθουμε απλά ως αριθμοί. Αρκεί όλοι να είμαστε ενεργοί στα κινήματα και στους αγώνες.

Τα τελευταία χρόνια, όμως, ζούμε σε κοινωνία αξιοπρέπειας;
Είναι πολύ δύσκολα, ζούμε σε μια εποχή που βεβαιότητες δεν υπάρχουν. Πιστεύω πιο πολύ όμως, σε σχέση με άλλα χρόνια, σε μας, στον κόσμο, στο λαό, στα κινήματα. Τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά μόνοι μας μέσα από ταξικούς, λαϊκούς και συλλογικούς αγώνες παίρνουμε πίσω δικαιώματα. Δεν ξέρω εάν οι κυβερνήσεις το κάνουν, εάν όμως ο λαός διεκδικήσει όπως θέλει θα εισακουστεί.

Υπήρξε κάποια στιγμή που να αισθανθήκατε ότι μετανιώσατε για την ενασχόλησή σας με την πολιτική;
Ούτε στιγμή δεν μετάνιωσα. Ήμουν σε έναν αγώνα για να γνωστοποιήσω τις ιδέες μου. Όσο αγωνιζόμαστε γι’αυτά που πιστεύουμε δεν υπάρχει χώρος για μετάνοια. Η ενασχόλησή μου με την πολιτική με έκανε πιο δυνατή.

Πώς συνδέετε την πολιτική με την τέχνη;
Ο ηθοποιός είναι πολύ κοντά στην πολιτική, γι’αυτό και πολλοί καλλιτέχνες ασχολούνται με αυτή. Όχι μόνο γιατί είναι γνωστοί, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά επειδή η τέχνη ασχολείται με τα προβλήματα του ανθρώπου. Προσπαθεί να τα φέρει στο φως με έναν άλλο τρόπο. Η πολιτική, από την άλλη, αντιμετωπίζει τα προβλήματα της καθημερινότητας και προσπαθεί να τα λύσει προς όφελος του ανθρώπου. Η διαφορά ανάμεσα στην τέχνη και στην πολιτική είναι ότι η τέχνη μπορεί να μας κάνει να δούμε τα πράγματα με άλλο μάτι, η πολιτική όμως μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας. Είναι πολύ κοντά με την έννοια της προσφοράς.

Ποια είναι τα σύγχρονα πολιτικά μηνύματα που στέλνει το «Γεφύρι της Άρτας»;
Η παράσταση θα τολμούσα να πω ότι είναι μια παράσταση πολιτικού ακτιβισμού. Παίρνει θέση για όσα μας συμβαίνουν, τα παρουσιάζει με ένα δικό της τρόπο και έχει και τις δικές της απαντήσεις.

Εάν σας ρωτούσαν για τους αγαπημένους σας ποιητές, τι θα απαντούσατε;
Αγαπημένοι ποιητές είναι ο Καβάφης και ο Λειβαδίτης. Με σαγηνεύουν τόσα πολλά, έρχομαι σε επαφή μαζί τους για να πάρω δύναμη. Όταν έρχομαι σε επαφή με την ποίηση νιώθω συνήθως αδύναμη και απογοητευμένη από την πραγματικότητα γύρω μου.

entertainment.in.gr