Η σκηνοθεσία παράστασης σε σπίτι γιαγιάς – Η Δάφνη Γιαννουλάτου μιλά στο in.gr

Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου

Σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας ακούγεται ένας μονόλογος που βασίζεται σε έργα του Μπέκετ. Η ανάμνηση διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια παράσταση που θίγει τα προβλήματα στις οικογενειακές σχέσεις, και φιλοξενείται σε ένα σπίτι που θυμίζει χώρο γιαγιάς. «Θυμάμαι τις αδερφές της γιαγιάς μου, έχω μνήμες από το σπίτι. Τα απογεύματα καθόμασταν στο σαλόνι και μιλούσαμε», αναφέρει η σκηνοθέτις του «Μπέκετ _Παράθυρο», Δάφνη Γιαννουλάτου, που μιλά στο in.gr για τις ιδιαιτερότητες του χώρου όπου ανεβάζει την παράσταση, τις αντιδράσεις των θεατών, το χάσμα γενεών, αλλά και για τη δύσκολη πραγματικότητα με την οποία καλείται να έρθει αντιμέτωπη η ομάδα της,Atomic No6.

To «Μπέκετ _Παράθυρο» παίζεται σε ένα διαμέρισμα του κέντρου της Αθήνας. Πώς και αποφασίστηκε ο χώρος αυτός να φιλοξενήσει την παράσταση;
Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε την παράσταση με προγραμματισμό για θεατρική σκηνή. Στην πορεία, όμως, συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό το επιπλέον σκηνογραφικό στοιχείο, που θα προσέφερε πολλά στο νόημα της παράστασής μας, θα έπρεπε να είναι το διαμέρισμα ώστε οι θεατές να μπαίνουν κατευθείαν στη ζωή του χαρακτήρα μας.

Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κόσμου;
Είναι λίγο δύσκολο γιατί δεν υπάρχει η ευκολία του θεατρικού χώρου. Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι οι θεατές αισθάνονται λίγο άβολα μερικές φορές. Δημιουργεί ίσως ο χώρος και μια μικρή κλειστοφοβία, ο κόσμος όμως το αντιμετωπίζει καλά. Αν κάνει το βήμα και αποφασίσει η θεατρική του έξοδος να μην είναι σε έναν συμβατικό χώρο, το χαίρεται.

Πώς είναι διαμορφωμένο το διαμέρισμα και ποιο το μέγεθός του;
Είναι 50 τετραγωνικά περίπου. Είναι ένα κλασικό δυάρι της περιοχής της Νεάπολης στα Εξάρχεια. Έχει ένα σαλόνι, ένα χολ, ένα υπνοδωμάτιο, μια κουζίνα και ένα μπάνιο, και εμείς χρησιμοποιούμε για λειτουργικό σκηνικό χώρο το χολ και το σαλόνι. Το υπνοδωμάτιο είναι φτιαγμένο, δεν μπαίνει όμως το κοινό μέσα. Δίνει την αίσθηση ενός σπιτιού γιαγιάς. Είναι επιπλωμένο από πράγματα των γιαγιάδων όλων των συντελεστών, δεν είναι ούτε γεμάτο ούτε άδειο. Λόγω της περιόδου των Χριστουγέννων υπάρχει και χριστουγεννιάτικος τόνος. Θέλουμε όταν μπαίνει ο θεατής να νιώθε ότι το σπίτι κατοικείται τώρα.

Πώς γεννήθηκε αυτή η ιδέα;
Είμαστε μια ομάδα πέντε ατόμων που δουλεύουμε πολύ μαζί. Η Ιδέα προέκυψε ως ανάγκη της παράστασης, και βρέθηκε το διαμέρισμα γιατί ανήκει στην οικογένειά μου. Κατοικούνταν από τις αδερφές της γιαγιάς μου πριν χρόνια. Από τότε είχε μείνει άδειο, οπότε το κάναμε από την αρχή ξανά βιώσιμο. Χρειάστηκε να φτιαχτούν πράγματα και να έρθουν αντικείμενα. Δεν θα ήταν εύκολο, όμως, να λειτουργήσει ως μόνιμη θεατρική σκηνή. Δεν μπήκαμε στη διαδικασία να κάνουμε έναν δημόσιο χώρο μέσα σε έναν ιδιωτικό. Επιτρέπουμε λίγα άτομα κάθε φορά, μέχρι 15, να παρακολουθούν την παράσταση, και διαρκεί 50 λεπτά για να μην ενοχλούμε.

Το διαμέρισμα έχει κάποιον ειδικό συμβολισμό; Aνασύρει μνήμες από το παρελθόν;

Τα κείμενα του έργου,Λίκνισμα, Ανάσα και Πατήματα, μιλούν για αναμνήσεις, για σχέσεις ανάμεσα σε παιδιά και γονείς, για πράγματα που κληρονομούνται από τη μια γενιά στην άλλη, οπότε υπάρχει κάτι πιο προσωπικό. Θυμάμαι τις θείες μου, έχω μνήμες. Υπάρχει μνήμη από απογεύματα, από στιγμές που καθόμασταν στο σαλόνι και μιλούσαμε.

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες του εγχειρήματος;
Το να καταφέρει κανείς να είναι νόμιμος.

Στην παράσταση ο μονόλογος ανοίγει διάλογο ανάμεσα σε παρελθόν, παρόν και μέλλον
Όλη η παράσταση είναι ένα στιγμιότυπο της ζωής ενός ατόμου που θα μπορούσε να είναι αυτός που βλέπουμε εκείνη τη στιγμή, θα μπορούσε όμως και να είναι ένα συγγενικό πρόσωπο οποιουδήποτε ανθρώπου. Καλούμαστε να παρακολουθήσουμε ένα στιγμιότυπο που αποτελείται από πολλές αναμνήσεις. Πρόκειται για μια προβληματική πάνω στις οικογενειακές σχέσεις.

Παρατηρείτε τα προβλήματα στις οικογενειακές σχέσεις να είναι πιο έντονα στις μέρες μας;
Δεν είναι πιο έντονα, απλά έχουμε μεγαλύτερη ευκολία να τα συζητάμε και να τα εκφράζουμε. Το χάσμα ανάμεσα στις γενιές έχει αλλάξει, υπάρχει ανάμεσα σε έναν 20άρη και έναν 30άρη πλέον, και αυτό λόγω του ότι η τεχνολογία μάς κάνει να επεξεργαζόμαστε διαφορετικά τα δεδομένα.

Η ομάδα σας υποστηρίζεται από κάπου ώστε να μπορεί να ανεβάζει παραστάσεις;
Όχι, δεν έχουμε καμία υποστήριξη, τα μέλη της ομάδας έχουν και παράλληλες δουλειές. Άσχετες με το θέατρο. Στον ελεύθερο χρόνο τους κάνουν αυτή τη δουλειά. Πληρώνουμε για να την κάνουμε.

Με τι άλλο ασχολείστε εκτός από τη σκηνοθεσία;
Έχω περάσει από πολλά. Έχω υπάρξει σερβιτόρα, υπάλληλος μαγαζιού και τώρα παράλληλα με τη σκηνοθεσία κάνω και το διδακτορικό μου. Οι εμπειρίες που συλλέγει ο άνθρωπος από διάφορες δουλειές δίνουν έναν ρεαλισμό και τον βοηθούν να μπορεί να πει πράγματα. Η σκηνοθεσία που κάνω είναι για performative installations, θα ήθελα να το συνεχίσω ακόμη περισσότερο στο μέλλον.

Πληροφορίες

Κάθε Παρασκεύη – Σάββατο – Κυριακή – Δευτέρα
από 18 Δεκεμβρίου έως 18 Ιανουαρίου στις 20.30

Τσιμισκή 28-30, Αθήνα, 2ος όροφος, κουδούνι Οικογένεια Winter
Διάρκεια 50 λεπτά | Είσοδος 7 ευρώ | Για κρατήσεις θέσεων: 6983723348

Συντελεστές
Σύλληψη | Σκηνοθεσία: Δάφνη Γιαννουλάτου
Video | Graphic design | Teaser | Φωτογραφίες: Έρση Γιαννουλάτου
Ηχητικά Περιβάλλοντα: Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος
Οργάνωση παραγωγής: Τέτα Αποστολάκη

Ερμηνεία Αντώνης Γκρίτσης και η Μάγια Λυμπεροπούλου στη γυναικεία φωνή

entertainment.in.gr