Φαίδων Καστρής: «Ονειρεύομαι αυτό που ονειρεύεται ο μέσος Έλληνας»

Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου

Το «Οφσάιντ» στέλνει μήνυμα ανθρωπιάς. Βγαλμένη από τη σημερινή πραγματικότητα, η παράσταση συνδυάζει την οικονομική κρίση με το ποδόσφαιρο. Ο Φαίδων Καστρής, πρωταγωνιστής του Οφσάιντ που ανεβαίνει στο Από Μηχανής Θέατρο σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μάρκελλου, μιλά στο in.gr για τους ανθρώπους που θυσιάζονται ώστε να σωθούν άλλοι, για το ρόλο του ποδοσφαίρου στην παράσταση, για ακραίες καταστάσεις, αλλά και για την πραγματικότητα με την οποία καλείται να έρθει αντιμέτωπος ένας ηθοποιός.

Ζητήματα που άπτονται της επικαιρότητας είναι εμφανή στην παράσταση «Οφσάιντ» στην οποία πρωταγωνιστείτε
Δεν είναι απλά ένα έργο επίκαιρο, είναι η επικαιρότητα. Έχει γραφτεί για την κρίση, μέσα στην κρίση. Μιλά για τον ευρωπαϊκό νότο, για μας, για αυτό που ζούμε με όρους μαύρης κωμωδίας. Οι χαρακτήρες είναι από τη μια πολύ αστείοι για τον θεατή, ταυτόχρονα όμως είναι ακριβώς αυτό που ζούμε τώρα και που μοιάζει με μαύρη κωμωδία. Ο Σέρτζι Μπελμπέλ έχει πιάσει αυτόν τον παλμό. Μια μέση οικογένεια βρίσκεται, μετά από μειώσεις μισθών και έχοντας ένα παιδί να σπουδάσει, στην προσπάθεια της επιβίωσης. Είναι όμως γαντζωμένη στον προηγούμενο τρόπο ζωής της, και δυσκολεύεται να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να κάνει μια μεγάλη αλλαγή.

Πώς συντελείται η μεγάλη αλλαγή;
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναζητείται ο αδύναμος κρίκος αυτής της οικογένειας, εκείνος δηλαδή που θα θυσιαστεί, ώστε να συνεχίσουν να ζουν κανονικά όπως ζούσαν. Ο άνθρωπος αυτός είναι φυσικά ο παππούς, ο πατέρας της συζύγου, όπως ο μικροσυνταξιούχος που πρέπει να θυσιαστεί για να επιβιώσουν κάποιοι άλλοι.

Πώς εμπλέκεται το ποδόσφαιρο στην παράσταση;
Ο συγγραφέας το τοποθετεί όλο αυτό σε διαστάσεις γηπέδου. Υπάρχει, δηλαδή, το ποδόσφαιρο, και είναι σαν μια ομάδα να προσπαθεί να βάλλει κάποιον από τα μέλη της σε θέση οφσάιντ. Η θέση οφσάιντ είναι μια στρατηγική των παικτών ώστε να βρεθεί κάποιος εκτός παιχνιδιού, στη θέση που δεν πρέπει, όπου δεν θα μπορεί να συνεχίσει ώστε να επιβιώσουν οι άλλοι. Αυτό, δηλαδή, που συμβαίνει και σήμερα σε όλους τους τομείς. Το θέατρο, για παράδειγμα, προσπαθεί να κρατηθεί από την αναγνωρισιμότητα κάποιων ανθρώπων και με τις παραστάσεις που βασίζονται σε μεγάλα μιούζικαλ. Οι μικρές, λοιπόν, ομάδες μπαίνουν στην άκρη. Πρόκειται για μια μάχη επιβίωσης που δεν μπορούν να τη δώσουν όλοι και αυτό είναι το μήνυμα του έργου.

Ποιοι είναι εκείνοι που θα λέγαμε ότι μπορούν να τη δώσουν;
Οι πιο σκληροί από μας. Οι άνθρωποι που είναι μαθημένοι να κερδίζουν από τον ιδρώτα των άλλων. Το μήνυμα του έργου είναι ότι ο άνθρωπος που βρίσκεται σε θέση οφσάιντ όχι μόνο την αποδέχεται, αλλά πηγαίνει ο ίδιος γιατί έχει την αξιοπρέπεια να μη δώσει τον αγώνα. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν άνθρωποι που θα σταθούν στις ανθρώπινες αξίες, που δεν φάνε τον άλλο για να επιβιώσουν. Το έργο έχει σκηνές όπου οι ήρωες φαντάζονται με ποιο τρόπο θα δολοφονήσουν τον παππού.

Μιλώντας για ακραία σενάρια, πώς αντιλαμβάνεστε την έννοια του ακραίου;
Το ζούμε αυτή τη στιγμή. Εγώ ως ηθοποιός δουλεύω τώρα περισσότερες ώρες από ποτέ και αμείβομαι μόνο με την ευχαρίστηση της εργασίας. Πρωταγωνιστώ σε δυο παραστάσεις με την προσδοκία μιας αμοιβής. Εργάζομαι δέκα ώρες την ημέρα χωρίς μισθό, με την πίστη μόνο. Παλεύουμε να επιβιώσουμε χωρίς θέρμανση, χωρίς διακοπές, χωρίς να αγοράζουμε ρούχα. Εμείς οι καλλιτέχνες που έχουμε μάθει να είμαστε λιτοδίαιτοι σε όλες μας τις επιθυμίες και να δίνουμε σημασία στα πιο ουσιαστικά, για μας, πράγματα, αντέχουμε

Από πού αντλεί δύναμη ένας ηθοποιός για να συνεχίσει;
Ο πραγματικός ηθοποιός παίρνει δύναμη από την ίδια την ενασχόληση με το θέατρο. Για μένα, που έχω φτάσει στα 53 έτη και δουλεύω στο θέατρο από το 1988 επισήμως, δηλαδή πρόλαβα τον Μινωτή στην πρώτη μου παράσταση, το ότι μπορώ μετά από τόσα χρόνια να είμαι μάχιμος κι ενεργός, είναι η ζωή μου, αυτό που έχω κερδίσει. Χαίρομαι σαν μικρό παιδί όταν παίρνω στα χέρια μου ένα κείμενο και διαβάζω για έναν νέο ρόλο. Ελπίζω πως οι άνθρωποι που κοιτούν να προστατεύσουν τους φίλους τους, θα προστατεύσουν και ανθρώπους που βρίσκονται στο περιθώριο. Ονειρεύομαι αυτό που ονειρεύεται ο μέσος Έλληνας σήμερα. Να μπορεί να ζει από τη δουλειά του.

Πόσο εύκολο είναι να οδηγηθεί ένας νέος ηθοποιός σε αδιέξοδο;
Εδώ έρχεται το θαύμα της ομάδας με την οποία παίζω στην παράσταση. Ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος, ο σκηνοθέτης που είναι ένα νέο παιδί, με εντυπωσίασε όταν παρακολούθησα την παράσταση «Ταρτούφος» που είχε ανεβάσει την περσινή σεζόν στο Θέατρο Νέου Κόσμου. Μου πρότεινε να συνεργαστούμε και αμέσως είπα το «ναι». Βλέπεις ένα παιδί με επιστημονική, σχεδόν, προσέγγιση. Παρατηρώ και άλλα παιδιά με όραμα που έχουν μάθει από τα λάθη τα δικά μας. Πρόκειται για ένα εργοτάξιο νέων ανθρώπων που επενδύουν στο αύριο το δικό τους. Αυτό με έχει συγκινήσει. Σημασία δίνεται στην κάθε λεπτομέρεια.

Πληροφορίες
Πότε: 25 Ιανουαρίου – 26 Απριλίου 2016
Πού: Από Μηχανής Θέατρο, Ακαδήμου 13 Μεταξουργείο
Παραστάσεις: Δευτέρα & Τρίτη στις 20.00 | Διάρκεια 80’
Τηλ. Κρατήσεων: 210-5231131
Εισιτήρια: 12 € κανονικό, 10 € μειωμένο [φοιτητές, άνεργοι με κάρτα ΟΑΕΔ, άτομα άνω των 65, ΑμεΑ και groups άνω των 5 ατόμων]

Συντελεστές
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μάρκελλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Στεργίου
Σύμβουλος Δραματολογίου – Θεατρολόγος: Βασιλική Δεμερτζή
Μουσική: Σταύρος Παπασταύρου
Σκηνικά-Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Σχεδιασμός Φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Επιμέλεια Κίνησης: Χρυσηίς Λιατζιβίρη
Σχεδιασμός Ήχου: Λεονάρδος Γαλανάκης

Παίζουν:
Φαίδων Καστρής, Άννα Κουτσαφτίκη, Κώστας Ανταλόπουλος, Γιάννης Καπελέρης, Ελένη Στεργίου

entertainment.in.gr