Γκουστάβο Ρούσο: Nα προστατέψουμε τη Δημοκρατία από τους πολιτικούς

Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου

Διεθνώς καταξιωμένος χορευτής τανγκό, με την κίνησή του να μοιάζει με κλάμα αλλά και με κραυγή, ο Γκουστάβο Ρούσο επιστρέφει στην Ελλάδα για να παρουσιάσει μια νέα παράσταση στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Αντλεί υλικό από την παράδοση, την οποία δένει αρμονικά με νέες ιδέες, και παντρεύει το παραδοσιακό τανγκό με τον μοντέρνο χορό και το κλασικό μπαλέτο.

Σε συνέντευξή του στο in.gr μιλά για την Αργεντινή του 1970, όπου μεγάλωσε, για τη στιγμή που αισθάνθηκε να καταστρέφονται τα πάντα γύρω του, για την παρτενέρ του και για την Ελλάδα.

Από τα 18 του χρόνια κέρδισε τον τίτλο ενός από τους πλέον υποσχόμενους χορευτές τανγκό στον πλανήτη. Ξεκίνησε την καριέρα του συμμετέχοντας σε μερικά από τα σημαντικότερα θεάματα τανγκό ενώ έχει εμφανιστεί και στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Το 1992 απέσπασε το βραβείο Estelares del Mar για το καλύτερο σόου τανγκό, και μερικά χρόνια αργότερα ίδρυσε τη δική του ομάδα με την οποία έχει παρουσιάσει χορογραφίες σε μερικές από τις μεγαλύτερες σκηνές του κόσμου αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.

Είστε ένας από τους πιο γνωστούς χορευτές του τανγκό. Ποια στιγμή από το ξεκίνημά σας δεν θα ξεθωριάσει από τη μνήμη σας και πώς αντέδρασαν οι γονείς σας όταν τους ανακοινώσατε πως θέλετε να γίνετε χορευτής;
Ξεκίνησα να χορεύω τανγκό το 1988, τότε έκανα τα πρώτα μου βήματα ως επαγγελματίας χορευτής. Δεν το είχα πει στους γονείς μου, μόνος μου αποφάσισα πώς θα πορευτώ. Μετά άρχισα να ονειρεύομαι αυτό που είμαι τώρα. Ίσως τη στιγμή εκείνη νοσταλγώ περισσότερο, όταν σιγουρεύτηκα γι’άυτο με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ. Μπορεί να μην το είχα πει στους γονείς μου, καταλάβαιναν όμως την αδυναμία που είχα στο χορό.

Δεδομένου ότι μεγαλώσατε στην Αργεντινή, πώς θα περιγράφατε τη ζωή εκεί τη δεκαετία του 1970;
Για μερικούς τα χρόνια εκείνα ήταν ήρεμα και για άλλους βασανιστικά αφού βίωναν έντονα τον τρόμο της στρατιωτικής δικτατορίας. Τρόμο προκαλούσε το γεγονός ότι ορισμένοι δεν έκαναν τίποτα για να αποκτήσουν την ελευθερία τους. Το ιδεολογικό χάσμα ήταν μεγάλο.

Συγκρίνοντας την Αργεντινή του 1970 με την Αργεντινή του σήμερα, τι θα λέγατε;
Σήμερα απολαμβάνουμε την ελευθερία για την οποία ορισμένοι πάλεψαν, δεν γνωρίζουμε όμως πώς να την προστατεύσουμε από τα διεθνή συμφέροντα και τη διαφθορά των πολιτικών.

Τι σημαίνει το τανγκό για σας;
Το τανγκό είναι μια έκφραση των ανθρώπων, ένας τρόπος ζωής. Είναι ένας χορός που δεν γνωρίζει σύνορα και κουλτούρες. Ως αργεντίνος καλλιτέχνης, θεωρώ τον χορό αυτό κομμάτι του εαυτού μου. Μου δίνει την ελευθερία που χρειάζομαι ώστε να εκφραστώ μέσα από την κίνηση και να πω μέσα από τις χορογραφίες μου όλα όσα με προβληματίζουν. Όλα αυτά μπορεί να συμβούν σε τρία λεπτά, όσο δηλαδή διαρκεί ένα τανγκό.

Θυμάστε κάποια στιγμή στην καριέρα σας που να βρεθήκατε σε αδιέξοδο;
Ήταν σε μια μεγάλη περιοδεία το 2011, τότε που ο παραγωγός που θα πλήρωνε για τις εμφανίσεις, μου είπε ότι χρεοκόπησε και εγώ βρισκόμουν ήδη στην Ευρώπη με 25 ανθρώπους που θα συμμετείχαν στο χορευτικό εγχείρημα που είχαμε ετοιμάσει.

Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σας;
Από οπουδήποτε μπορώ να αντλήσω έμπνευση.

Αισθανθήκατε ποτέ άβολα με παρτενέρ σας στο τανγκό;
Κάθε ανθρώπινη σχέση έχει και τις δύσκολες στιγμές της, ακόμη και οι καλές σχέσεις. Φέτος συμπληρώνω 13 χρόνια με σύντροφό μου στο χορό τη Σαμάνθα Γκαρθία. Όλα αυτά χρόνια ζήσαμε πολλά, υπήρχαν σημεία διαφωνίας, το καλό όμως είναι πως ο ένας ακούει και σέβεται τον άλλον.

Το 1991 εμφανιστήκατε στο τηλεοπτικό πρόγραμμα Η μεγάλη αξία του Tango. Πώς θα περιγράφατε την εμπειρία αυτή;
Δεν αισθανθήκατε κάτι ιδιαίτερο, πολύ πιο δυνατά αισθήματα με κατακλύζουν όταν χορεύω μπροστά σε 2.000 ανθρώπους.

Η παράδοση κατέχει σημαντικό ρόλο στο χορό σας;
Στην περίπτωση του τανγκό η ιστορία και η παράδοση έχουν μεγάλη δύναμη, οπότε πρέπει να διατηρηθούν.

Έχετε επισκεφτεί ξανά την Ελλάδα. Πώς θα περιγράφατε τη χώρα μας;
Eκείνο που λέω πάντα είναι ότι θαυμάζω το ελεύθερο πνεύμα των Ελλήνων και τον τρόπο με τον οποίο διασκεδάζουν. Το πνεύμα αυτό αποτελεί πηγή έμπνευσης για όλους μας.

Εντοπίζετε ομοιότητες ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Αργεντινή όσον αφορά στην οικονομική κατάσταση των χωρών;
Αυτό που βιώνετε εσείς τώρα δεν απέχει πολύ από αυτό που βιώσαμε εμείς το 2001. Ο τρόμος θα έλεγα ότι είναι κοινός παρονομαστής και τις δύο περιπτώσεις. Θα πρέπει να επανεξετάσουμε τις αξίες βάσει των οποίων πορευόμαστε.

entertainment.in.gr