Γεωργία Βασιλειάδου: η πιο «άσχημη» σταρ του κινηματογράφου μας

Η πιο συμπαθητική «άσχημη» του ελληνικού κινηματογράφου γεννήθηκε στην Κυψέλη την 1η Ιανουαρίου του 1897 και «έφυγε» από τη ζωή στις 12 Φεβρουαρίου του 1980, σε ηλικία 83 ετών.

Ήταν μέλος μιας πολυμελούς οικογένειας και είχε άλλα εννέα αδέρφια. Υποχρεώθηκε να αφήσει νωρίς το σχολείο και να εργαστεί σε κατάστημα για να βοηθήσει την οικογένειά της, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα της από πτώση αλόγου, ο οποίος ήταν αξιωματικός του ιππικού.

Για πάρα πολλά χρόνια παρέμενε μία άσημη ηθοποιός μέχρι τη στιγμή που την ανακάλυψε ο Αλέκος Σκελλάριος ο οποίος της έδωσε την ευκαιρία να κάνει μια μεγάλη καριέρα στα 42 της χρόνια.

Με το πηγαίο ταλέντο της κατέκτησε αμέσως το κοινό.

Ο πρώτος ρόλος που έπαιξε ήταν της κυρά Καλλιόπης. «Όταν μου έδωσαν αυτό το σόλο έκλαψα και ήθελα να φύγω αλλά με έπεισαν και έμεινα» είχε πει.

Η Βασιλειάδου λάτρευε την ηθοποιία και ως ημερομηνία γέννησής της δήλωνε την ημέρα που ανακάλυψε το θέατρο. «Γεννήθηκα 13 ετών! Το αμφισβητείτε; Αλλά γιατί; Αφού την ημέρα εκείνη, ημέρα του Αγίου Γεωργίου, ανακάλυψα το θέατρο και πήρα την απόφαση να αφοσιωθώ σε αυτό. Τη φωτιά μου την άναψε μία συμμαθήτριά μου, ενώ συγχρόνως μου έσβησε την όρεξη για σχολείο και γράμματα» είχε πει η ίδια, σε συνέντευξή της το 1959, στην εφημερίδα Εμπρός.

Ξεκίνησε ως τραγουδίστρια. Η πρώτη της καθοριστική επαφή έγινε στα 16 της χρόνια καθώς περνώντας έξω από τη Λυρική Σκηνή άκουσε τραγούδια και εντυπωσιάστηκε. Αυτό σήμανε και το ξεκίνημά της όπου μετά από οντισιόν τη δέχθηκαν στη σχολή. Σε πολύ λίγες ταινίες της δόθηκε η ευκαιρία να τραγουδήσει και να ξετυλίξει τις φωνητικές της ικανότητες.

Τα πρώτα της βήματα στο θέατρο τα κάνει δίπλα στην Κυβέλη.
Το 1920 έρχεται σε επαφή με τη μεγάλη αντίζηλο της Κυβέλης, τη Μαρίκα Κοτοπούλη, όπου την παίρνει στο θίασό της και τη βάζει να παίζει ρόλους κυριών αλλά και σέξι γυναικών.

Σύντομα γίνεται το alter ego της Μαρίκας Κοτοπούλη, μίας από τις σημαντικότερες ελληνίδες ηθοποιούς στο θέατρο. Ωστόσο, η καριέρα της Γεωργίας Βασιλειάδου άλλαξε απρόσμενα, όταν συνάντησε τυχαία τον Αλέκο Σακελλάριο σ΄ένα καφενείο ηθοποιών. Όταν πια είχε συνταξιοδοτηθεί στα 60 της χρόνια, άρχισε και η μεγάλη καριέρα της στον κινηματογράφο.

Το 1940, όταν ξέσπασε ο ελληνο-ιταλικός πόλεμος, ψυχαγωγεί τους στρατιώτες που επιστρέφουν από το μέτωπο.

Κατά την περίοδο της κατοχής η Βασιλειάδου παίζει για πρώτη φορά με τον Διονύση Φωτόπουλο και γνωρίζεται με τον Μυράτ, τον Αυλωνίτη και την Αννα Καλουτά. Επίσης προσέφερε βοήθεια στα σισίτια που είχαν οργανωθεί για ηθοποούς.

• Κάποτε ο Νίκος Τσιφόρος τη ρώτησε: «Βρε, Γεωργία, το σκέφτηκες να πας να κάνεις πλαστική στο πρόσωπο;» Και η Βασιλειάδου του απάντησε: «Κι εσύ σκέφτηκες ότι τότε οι κωμωδίες σου θα πήγαιναν στράφι άμα τις έπαιζα;»

Ημερομηνίες σταθμοί στη ζωής της:
1918: κάνει την πρώτη της εμφάνιση στον «Εργάνη».
1923: ξεκινάει τις σπουδές της στη Γεννάδειο Σχολή και παράλληλα εργάζεται σε μεγάλα θεατρικά σχήματα της εποχής με τους Κυβέλη, Μαρίκα Κοτοπούλη και Δημήτρη Μυράτ.
1925: την ανακαλύπτει η Μαρίκα Κοτοπούλη που εντυπωσιάζεται από το παίξιμό της και την παίρνει στο θίασό της λέγοντάς της: «Εδώ είσαι ένα διαμάντι κρυμμένο στα κάρβουνα. Θα σε πάρω εγώ, να σε βγάλω όξω».
1927: συμμετέχει στην «Εκάβη» του Ευριπίδη ως κορυφαία, που ανεβάζει ο θίασος της Κοτοπούλη στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Πείθει τη μητέρα της να δει την παράσταση και όταν στο τέλος τη ρώτησε ποιες ήταν οι εντυπώσεις εκείνη της απαντά: «Τι να σου πω, βρε παιδί μου, εγώ μονάχα εσένα άκουγα!».

Τη δεκαετία του 1930 απορρίπτεται η αίτηση που κάνει για να προσληφθεί στο Εθνικό Θέατρο γιατί οι ιθύνοντες δεν ενέκριναν το γεγονός πως μεγάλωνε μόνη της το παιδί της.
Παντρεύεται για δεύτερη φορά μετά τον πόλεμο, σε ηλικία 48 ετών.
1939: ο Αλέκος Σακελλάριος, που αντιλαμβάνεται το έμφυτο ταλέντο της, της δίνει ένα ρόλο στα «Κορίτσια της παντρειάς».

Οι μεγάλες της επιτυχίες της, Η ωραία των Αθηνών, Η θεία απ΄ το Σικάγο, Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο κοντός και πολλές άλλες έγιναν στην εταιρεία της Φίνος Φιλμ. Έλαβε επίσης μέρος στην τηλεοπτική σειρά «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται».

Μπορεί η κινηματογραφική της καριέρα να ξεκίνησε αργά, αλλά γύρισε 50 ταινίες περίπου, με σταθμό την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» το 1948.

Στην ιδιωτική της ζωή υπήρξε πολύ καλοντυμένη.
Εκανε δύο γάμους. Τον πρώτο το 1930 από τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Φωτεινή, και τον δεύτερο το 1945.

Η Γεωργία Βασιλειάδου επιβεβαιώνει τον κανόνα ότι οι μεγαλύτεροι κωμικοί ηθοποιοί στην προσωπική τους ζωή είναι μοναχικοί και σοβαροί.
Η ίδια ήταν άνθρωπος συντηρητικός και ποτέ δεν έδωσε τροφή για σχόλια.

Υπήρξε το μεγαλύτερο φάρμακο ενάντια της μελαγχολίας και της κατάθλιψης και θα συνεχίζει να μας διασκεδάζει μέσα από τις ταινίες της.

Χαρακτηριστική στιχομυθία από την ταινία «Η κυρά μας η μαμή»:
Η Μ.Μεταξά βρίσκει την κυρα-μαμή στο δρόμο και της λέει ότι το παιδί της είναι ματιασμένο.
Η Βασιλειάδου βλέπει το παιδί και κάνει διάγνωση: «και είναι από γαλανό μάτι»
Μεταξά: «Κι είναι κακό αυτό;»
Μαμή: «Κακό; Τα μαυρομάτικα ματιάσματα καθώς και τα μαυρομάτικα φασόλια δεν είναι τίποτα. Το γαλανό είναι άτιμο μάτι, φτάνει μέχρι το μεδούλι… Μωρέ είναι ρουφηγμένο το παιδί.»
Όταν ξεμάτιασε το παιδάκι:
«Και με το συμπάθειο κυρα-μαμή μου τι σου χρωστάω;»
«Τι να μου χρωστάς; Τίποτα δεν μου χρωστάς. Αλλά μιας και άνοιξες την τσάντα και είναι γρουσουζιά να την κλείσεις χωρίς να δώσεις τίποτα…»
«Μπα;»
«Μεγάλη γρουσουζιά δεν το ξέρεις; Ε, αυτά είναι γνωστά. Δώσε τέλος πάντων ό,τι καταλαβαίνεις κι αν δεν έχεις χοντρά δεν πειράζει, μου τα δίνεις άλλη φορά που δεν θα έχεις ψιλά.»

Επιμέλεια: Μαρία Παπουτσή
Φωτογραφίες από το Αρχείο του Δ.Ο.Λ. – Ειρήνη Σπυροπούλου