Ισιδώρα Ντάνκαν: Η χορεύτρια που εμπνεύστηκε από την ελληνική μυθολογία

Ελισάβετ Σταμοπούλου

Βρήκε μοιραίο τέλος. Σε ηλικία 50 ετών άφησε την τελευταία της πνοή όταν το μακρύ μαντήλι, που φορούσε στον λαιμό της, πιάστηκε στη ρόδα του αυτοκινήτου που επέβαινε. Τόσο ο θάνατός της όσο και η ζωή της έμειναν στην ιστορία. Η ιέρεια του σύγχρονου χορού, όπως πολλοί την αποκαλούν, Ισιδώρα Ντάνκαν, γνωστή και ως ξυπόλυτη χορεύτρια, μάγεψε με το ανήσυχό της πνεύμα και με την κομψότητα στην κίνηση. Μέσα από το χορό έφτασε στην κορυφή, η ζωή της όμως ήταν ταραχώδης.

Την Ισιδώρα Ντάνκαν, που εμπνεύστηκε από την ελληνική μυθολογία, παρουσιάζει η ομώνυμη παράσταση στο θέατρο «Άλφα», που φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή του Θανάση Θεολόγη.
Η πορεία της, από τα παιδικά της χρόνια στην Αμερική, την περιοδεία της στην Ευρώπη μέχρι την αναχώρησή της στην Ρωσία, θα παρουσιαστεί επί σκηνής.

Γεννήθηκε στις 27 Μαΐου του 1877 στο Σαν Φρανσίσκο. Ήταν έξι ετών όταν άρχισε να φαίνεται το ταλέντο της. Η χορευτική «φλόγα» άναψε και μερικά χρόνια αργότερα , πριν καν κλείσει τα 15 έτη, έκανε την εμφάνισή της σε παραστάσεις του Σαν Φρανσίσκο, του Σικάγο και της Νέας Υόρκης.

Σημαντική γνωριμία που βοήθησε στην εξέλιξή της εκείνη με τον θεατρικό παραγωγό Ογκυστέν Νταλί, με το συγκρότημα του οποίου ερμήνευσε ποικίλους ρόλους.

Ανήσυχο πνεύμα η Ισιδώρα Ντάνκαν, δεν στεκόταν μόνο στις αυστηρές κινήσεις του μπαλέτου, αλλά διαρκώς αναζητούσε. Αναζητούσε νέους τρόπους έκφρασης και κίνησης που να ανεβάζουν τον πήχη της χορευτικής δημιουργίας.

Οι ανησυχίες της ήταν εκείνες που την οδήγησαν στο Λονδίνο όπου και μετακόμισε. Εκεί ήρθε σε επαφή με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό σπουδάζοντας ελληνική μυθολογία. Το κομμάτι αυτό της ιστορίας επηρέασε σημαντικά τη δουλειά της, της έδωσε έμπνευση και ιδέες. Τόσο το ντύσιμό της όσο και οι κινήσεις της επιβεβαίωναν τον σημαντικό βαθμό επιρροής της ελληνικής μυθολογίας στην κοσμοθεωρία της.

Συνήθιζε να χορεύει ξυπόλυτη και να τονίζει τη σημασία της ελευθερίας της έκφρασης κάτω από τα αρχαιοελληνικά της φορέματα.

Ο πειραματισμός δεν την τρόμαζε, αντίθετα ενσωμάτωνε το καινούριο στη δουλειά της σαν να το περίμενε από καιρό. Ο κόσμος αντιλαμβανόμενος τη διαφορετική αύρα που απέπνεε η Ντάνκαν, αξιολογούσε πολύ θετικά το χορό της.

Η σπουδαία χορογράφος περιόδευσε στην Ευρώπη όπου σε πολλές σκηνές ανέβασε με επιτυχία παραστάσεις. Σημαντικός σταθμός στη ζωή της και η παραμονή της στη Γερμανία όπου ήρθε σε επαφή με την φιλοσοφία, με τον τρόπο σκέψης του Φρειδερίκου Νίτσε.

Το ενδιαφέρον της είχε εκδηλώσει η Ντάνκαν και για την ποίηση και τη ζωγραφική, με την αναγεννησιακή περίοδο να απασχολεί ιδιαίτερα τη σκέψη της.

Εργάστηκε σε Ελλάδα, Γερμανία, Ρωσία και Σκανδιναβία , η φήμη της εξαπλώθηκε και οι συνεργασίες της δεν μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητες. Συνέπραξε με πλήθος κορυφαίων καλλιτεχνών, ενώ την πρώτη σχολή χορού ίδρυσε το 1904 έξω από το Βερολίνο. Στη συνέχεια άνοιξε και σε άλλες χώρες σχολές μέσα από τις οποίες εισήγαγε νέες μεθόδους χορού.

Η επαγγελματική της ζωή περιελάμβανε μια σειρά από επιτυχίες. Δεν ίσχυε το ίδιο όμως και στην προσωπική της ζωή όπου η δυστυχία ήταν συχνά παρούσα. Τα δυο της παιδιά, που απέκτησε από παράνομο δεσμό, πνίγηκαν όταν το αμάξι που οδηγούσε η νταντά τους έπεσε στον ποταμό Σηκουάνα.

Μετά την τραγωδία αποφάσισε να φτιάξει ξανά τη ζωή της. Παντρεύτηκε το 1920 τον ρώσο ποιητή Σεργκέι Γεσένιν, με τον οποίο επέστρεψε στην Αμερική. Η αμερικανική κοινωνία όμως δεν την υποδέχτηκε με θέρμη, απεναντίας της ασκούσε κριτική υποστηρίζοντας πως τρέφει φιλορωσικά αισθήματα. Ο Γεσένιν δεν άντεξε την κατάσταση και επέστρεψε στη Ρωσία, όπου και αυτοκτόνησε ένα χρόνο αργότερα.

Τραγικό τέλος επιφύλαξε η μοίρα και για την Ντάνκαν, που το 1927 έφυγε από τη ζωή όταν την έπνιξε το μακρύ της μαντήλι.

entertainment.in.gr