H απόσταση εκμηδενίστηκε όταν μια ασθένεια ήρθε στο προσκήνιο και ανέτρεψε ζωές, δεδομένα και πεποιθήσεις. Δύο αδερφές ενώθηκαν μετά από 18 χρόνια. Συνδετικός κρίκος η εμφάνιση μιας ασθένειας που ανάγκασε την Λι να γυρίσει στην Μπέσι και την οικογένειά της. Η αγάπη, τα βαθύτερα συναισθήματα και η ικανότητα προσαρμογής σε δύσκολες συνθήκες συνθέτουν το πνεύμα της παράστασης Marvin’s Room που σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά ανεβαίνει στο θέατρο Vault.
Είναι η πρώτη φορά που το έργο του Σκοτ ΜακΦέρσον παρουσιάζεται στην Ελλάδα και μαζί του ξετυλίγεται ένα δραματικό νήμα. Πρόκειται για μια τραγική οικογενειακή ιστορία που προβλήθηκε στη μεγάλη οθόνη το 1996 με την Μέριλ Στριπ και σε σκηνοθεσία Τζέρι Ζακς. Στην ταινία πρωταγωνίστησαν και ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο με την Ντάιαν Κίτον, η οποία προτάθηκε για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της.
Στην παράσταση του Δημήτρη Καρατζιά το κοινό παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα έναν νέο άνθρωπο, τον Χανκ, που δείχνει να έχει αποπροσανατολιστεί και χωρίς καμιά πυξίδα προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του. Όλα ανατρέπονται για εκείνον και την μητέρα του, Λι, με τον ξαφνικό ερχομό μιας δυσάρεστης είδησης. Η αδερφή της Λι, Μπέσυ, μαθαίνει ότι πάσχει από λευχαιμία και χρειάζεται μυελό των οστών για μεταμόσχευση. Ο χρόνος μετρά αντίστροφα μέχρι την επανένωση της οικογένειας, και ο εγωισμός παραγκωνίζεται για να δώσει τη θέση του στην ανθρωπιά.
Ξεπροβάλλουν τα δύο άκρα. Μια γυναίκα που επέλεξε να απομονωθεί, να κλείσει την πόρτα στον έρωτα και να φροντίσει για όλη της τη ζωή τον πατέρα της, και μια άλλη που έφυγε από το σπίτι της για να κυνηγήσει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της. Η ευτυχία δεν βρήκε γόνιμο έδαφος σε καμιά από τις δύο περιπτώσεις.
Παρακολουθώντας όμως κανείς την Μπέσυ συγκινείται καθώς σε όλη της τη ζωή πορεύεται με σημαία την αυτοθυσία. Επιλέγει να είναι ήρεμη και συμπονετική, και να μην γίνεται έρμαιο της ματαιοδοξίας. Στον αντίποδα, η Λι συνηθίζει να χάνει την ψυχραιμία της και να οδηγείται σε ακραίες καταστάσεις και παραληρήματα. Τα παραληρήματα αυτά οδηγούν και τον γιο της, Χανκ, στην απόγνωση και στον αποπροσανατολισμό από το σωστό.
Ο Χανκ και η Λι, όμως, αλλάζουν κατεύθυνση όταν γνωρίζουν την ουσία, την αγάπη και την ειλικρίνεια. Μέσα από την τραγικότητα των στιγμών μαθαίνουν την έννοια της αλληλεγγύης και πώς να μην ασφυκτιούν μέσα σε ένα απέραντο «εγώ». Στην αρχή φοβούνται, στην πορεία όμως αισθάνονται υποχρεωμένοι να φανούν σωστοί. Οι διαφορές ανάμεσα στην Μπεσυ και τη Λι λειαίνονται και το τέλος έρχεται με έναν ελπιδοφόρο και συνάμα τραγικό τρόπο.
Το δράμα, άλλωστε, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του έργου που με ένα έξυπνο σενάριο μετακινείται από το ένα συναίσθημα στο άλλο. Το σίγουρο και το βέβαιο δείχνουν ανυπόστατα μπροστά στα παιχνίδια της τύχης.
Οι ποιοτικές ερμηνείες, με τον Δημήτρη Καρατζιά να καθηλώνει στον ρόλο του Χανκ και την Αθηνά Τσιλύρα να συγκινεί στο ρόλο της Μπέσυ, αναδεικνύουν την δύναμη ενός έργου που εστιάζει σε βασικές ανθρώπινες αξίες και στην ουσιαστική αλλαγή που μπορεί να συντελεστεί σε έναν χαρακτήρα.
Τόσο η μουσική όσο και η σκηνοθεσία αναδεικνύουν τα μηνύματα του έργου θέτοντας ερωτήματα και προβληματισμούς. Προβληματισμούς για την πραγματική ευτυχία και το νόημα της ζωής.
Συνολικά πρόκειται για μια παράσταση που από την αρχή μέχρι το τέλος της κινείται στον άξονα του δράματος χωρίς να αφήνει τον θεατή αδιάφορο. Συγκινεί, με έξυπνο τρόπο μεταφέρει βαθιά νοήματα και εστιάζει στην αλήθεια που αναδύεται μέσα από την τραγικότητα των στιγμών. Όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους του έργου, οι σκέψεις που γεννώνται στο μυαλό του θεατή αφήνουν ένα δυνατό αποτύπωμα.
Οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι εν μέσω ακραίας πόλωσης, δίνουν παράλληλες μάχες για την ψήφο 10 ομάδων που είναι ιδιαίτερα διακριτές, αλλά δεν ψηφίζουν μόνο για τα ατομικά τους δικαιώματα.
«Η επιδρομή του ισραηλινού εχθρού στην Μπάρζα άφησε 20 νεκρούς», ανέφερε το υπουργείο Υγείας του Λιβάνου για την ισραηλινή επιδρομή σ' αυτήν την πόλη που απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα από τη Βηρυτό.
Ο Λίμπερμαν εξαπολύει πυρά κατά του Νετανιάχου, τονίζοντας με νόημα ότι «εάν μπορεί ένας υπουργός Αμυνας ν’ αντικατασταθεί εν καιρώ πολέμου, μπορεί επίσης ν’ αντικατασταθεί κι ένας πρωθυπουργός».
