Βίκυ Μοσχολιού-40 Χρόνια – Κριτική

Για τον πολύ κόσμο ήταν η Βίκυ Μοσχολιού. Για τους «σχετικούς» ήταν «η Βικάρα». Διόλου τυχαίος ο υπερθετικός. Στις χαρές, στις λύπες, στους θυμούς της, η γυναίκα αυτή ήταν η προσωποποίηση του υπερθετικού. Στους ίδιους υψηλούς τόνους αφιερώθηκε και στο τραγούδι, αλλά με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Ήταν καταπληκτικό πώς αυτό το εκρηκτικό στη ζωή του άτομο κατάφερνε να έχει τέτοια αυτοκυριαρχία στο πάλκο. Πειθαρχημένη φωνή, πειθαρχημένη κίνηση. Πρώτη φορά την είχα δει στο Ζυγό, στην Πλάκα. Θυμάμαι που έπιανε το μικρόφωνο, έγερνε ελαφρά το κεφάλι πίσω και τραγουδούσε. Στα τραπέζια σιγή. Σαν μια ιερή λειτουργία να βρισκόταν σε εξέλιξη. Σαν ένας θηλυκός θεός να ιστορούσε στους θαμώνες τη χαρά και τον πόνο των ανθρώπων.
Η Βίκυ Μοσχολιού γεννήθηκε στο Μεταξουργείο το Μάιο του 1943, αλλά μεγάλωσε στα αυθαίρετα του Αιγάλεω, στην Αγία Βαρβάρα. Απόλυτη φτώχεια. Ήταν 19 χρονών όταν αρρώστησε ο πατέρας της. Η νεαρή Βίκυ είχε δείξει από παιδί ότι τραγουδά και μια ξαδέρφη της έπεισε τους γονείς της να την αφήσουν να εργαστεί στο θρυλικό κέντρο Τριάνα. Έτος 1962. Μεροκάματο: 150 δραχμές τη μέρα. Δεν ήταν εύκολη η αρχή. Οι ντίβες του λαϊκού πάλκου της εποχής ήταν σε όλα τους… ντίβες. Οι δυσκολίες ωστόσο δεν κράτησαν πάνω από δύο χρόνια. Ήρθε η ταινία «Λόλα» και η σύνθεση του Σταύρου Ξαρχάκου «Χάθηκε το φεγγάρι». Η Μοσχολιού ξεχώρισε. Μια κοπέλα με τεράστια μάτια να λέει κλαμένη «Του ήλιου σβήστηκε το φως…». Δεν έκλαιγε από συγκίνηση. Όπως η ίδια έχει αναφέρει, έφταιγε… ο καπνός του τσιγάρου που της είχαν δώσει να κρατά στο γύρισμα. Ύστερα ήρθαν ο Ζαμπέτας και ο Απόστολος Καλδάρας. Την επόμενη τετραετία η Βίκυ Μοσχολιού έγινε το πρόσωπο της ημέρας. Δίσκοι 45 στροφών, πρώτο όνομα στην πίστα, κινηματογράφος, μαγαζιά που ονομάζονταν σύμφωνα με τις επιτυχίες της (Ξημερώματα, Δειλινά), ο γάμος της με το δημοφιλή ποδοσφαιριστή Μίμη Δομάζο. Η πέτρα είχε αρχίσει να κυλά.
Σε επίπεδο ρεπερτορίου η Μοσχολιού ήταν από τις λίγες ερμηνεύτριες που πάτησαν με επιτυχία σε «δύο βάρκες» (λαϊκό και «έντεχνο» τραγούδι), χωρίς παραχωρήσεις και δίχως να προδώσουν κανένα από τα είδη. Η βαθιά φωνή της, πότε μελαγχολική και πότε μπριόζα, υπηρέτησε συνθέσεις που έγραψαν διαφορετικές γενιές δημιουργών: Ζαμπέτας, Καλδάρας, Ακης Πάνου, Ξαρχάκος, Μούτσης, Σπανός, Μαρκόπουλος, Κηλαηδόνης, Κραουνάκης, Πλέσσας, Χατζηνάσιος, Πιτσιλαδής, Κατσαρός, Θεοδωράκης, Λεοντής, Μουσαφίρης, Κουγιουμτζής κ.ά. Στη δισκογραφία της, που ξεκινά από το 1962 και τελειώνει με το CD «Βραδινό Σινιάλο» (2004), έχει αποτυπωθεί ένα κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού τραγουδιού: 45άρια, LP που δεν ήταν παρά συλλογές από δίσκους των 45 στροφών, κύκλοι τραγουδιών ενός συνθέτη, δίσκοι 33 στροφών με τραγούδια διαφόρων συνθετών, αφιερώματα, επανεκτελέσεις, live ηχογραφήσεις. Η καλλιτεχνική της πορεία είναι ζηλευτή. Πάρα πολλά καλά τραγούδια, εμφανίσεις σε μεγάλα μαγαζιά, αλλά και πρωτοποριακές για την εποχή τους συναυλίες. Η Βίκυ Μοσχολιού ήταν σπουδαία καλλιτέχνις. Στάθηκε όμως και τυχερή, καθώς βρέθηκε σε μια δημιουργική φάση του ελληνικού τραγουδιού. Την αγκάλιασαν τόσο οι βετεράνοι της εποχής της όσο και η αφρόκρεμα του νέου αίματος. Έμεινε στις επάλξεις μέχρι το τέλος. Πάλεψε γενναία με τον καρκίνο, φάνηκε ότι νίκησε, αλλά τελικά έχασε τη μάχη. Έφυγε τον Αύγουστο του 2005 στα 62 της χρόνια.
Ως ελάχιστος φόρος τιμής για την προσφορά της στο τραγούδι κυκλοφόρησε πριν από λίγες βδομάδες μια συλλεκτική κασετίνα, σε πανέμορφη συσκευασία. Είναι προϊόν συνεργασίας τεσσάρων δισκογραφικών εταιρειών, περιέχει τέσσερα CD με ογδόντα πέντε επιτυχίες και συνοδεύεται από ένθετο 50 σελίδων. Το επιμελήθηκε ο Γιώργος Τσάμπρας και περιλαμβάνει φωτογραφικό υλικό, ένα εκτεταμένο βιογραφικό και όλη τη γνωστή δισκογραφία της μεγάλης ερμηνεύτριας.