Σχεδόν όπως Παλιά – Κριτική

Μια ομάδα νέων μουσικών από τη Θεσσαλονίκη επιλέγει, μελετά, ενστερνίζεται, «αναπαλαιώνει» και μας προτείνει μια ανθολογία από ακριβούς ήχους της Ανατολής. Πρόκειται για τους «Λωξάντρα», που ξεκίνησαν ως φιλική παρέα δέκα χρόνια πριν, κι έχουν να επιδείξουν μια γόνιμη θητεία σε κάθε λογής χώρους που δίνει βήμα στον λεγόμενο «παραδοσιακό ήχο». Το πρωτογενές υλικό τους προέρχεται κυρίως από τα αστικά κομμάτια της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης, όπως αυτά πέρασαν στη δισκογραφία των 78 στροφών. Περιλαμβάνει, επίσης, κομμάτια από την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, με έμφαση την Τουρκία.
Η ιδιαιτερότητά τους βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζονται το υλικό τους. Μια «νότα προς νότα» αναπαράσταση των παλαιών ηχογραφήσεων δεν θα είχε νόημα. Έπειτα, καθένας από τους μουσικούς κουβαλά τη δική του «ιστορία», η οποία έχει δημιουργηθεί μέσα από τα ακούσματα και τις εμπειρίες του. Από την άλλη, το πολιτισμικό πλαίσιο είναι διαφορετικό. Στα ογδόντα και πλέον χρόνια που μας χωρίζουν από τις παλαιές αυτές ηχογραφήσεις πολύ νερό έχει κυλήσει. Οι νεότεροι μουσικοί προσπαθούν να πιάσουν και να ξετυλίξουν ένα «νήμα» που έχει κοπεί βίαια, μέσα από την αλυσίδα των περιπετειών της νεότερης ιστορίας, η οποία είχε άμεση επίπτωση και στη μουσική. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι, όσοι νεότεροι ασχολούνται με το ρεπερτόριο αυτό, θα πρέπει να «γεμίσουν» ένα κενό δύο γενεών, όπου η παράδοση αυτή είχε διακοπεί, αν όχι συκοφαντηθεί! Έτσι, οι «Λωξάντρα» προτείνουν μια νέα οπτική για τα κομμάτια αυτά, η οποία είναι η συνισταμένη των εμπειριών και της αισθητικής τους.
Μια έκδοση που προτείνουμε σε όλους τους αναγνώστες. Με τους «Λωξάντρα» να μας προσφέρουν μια σύγχρονη ανάγνωση γνωστών κομματιών από την παλαιά δισκογραφία, γεγονός που μας θυμίζει πόσο σημερινοί μπορεί να είναι οι ήχοι αυτοί. Πιστεύω ότι η προσέγγισή τους έχει καταφέρει να ανταπεξέλθει σε μια σειρά προκλήσεων. Είναι σύγχρονη, χωρίς να προδίδει το πνεύμα των παλαιών ηχογραφήσεων. Έχει το δικό της στίγμα, χωρίς να καπηλεύεται τα κομμάτια, ούτε να καταφεύγει σε «εύκολες λύσεις». Έτσι, το CD ακούγεται και ξαναακούγεται ευχάριστα, προκαλώντας μας να σιγοτραγουδήσουμε τα κομμάτια μαζί τους. Περιμένουμε συνέχεια…