Παράνομες 14 χρεώσεις και προμήθειες που επιβάλλουν οι τράπεζες

71

Σωρεία αγωγών από χιλιάδες καταναλωτές αναμένεται μετά τη δικαστική διαπίστωση για παράνομες χρεώσεις και προμήθειες που επιβάλλουν σε πελάτες τους οι τράπεζες, προκειμένου οι τελευταίες να υποχρεωθούν να επιστρέψουν μεγάλα ποσά.

Όπως γράφει τη Δευτέρα η εφημερίδα Τα Νέα, τo δρόμο των προσφυγών στη Δικαιοσύνη ανοίγουν δύο αποφάσεις του Πρωτοδικείου Αθηνών, σύμφωνα με τις οποίες κρίνονται καταχρηστικοί εις βάρος των καταναλωτών 14 όροι που βρίσκονται σε συμβάσεις δανείων που χορηγούν οι τράπεζες.

Οι συλλογικές αγωγές εις βάρος των τραπεζών υποβλήθηκαν από την ΕΚΠΟΙΖΩ.

Oι καταχρηστικοί όροι αφορούν, μεταξύ άλλων, επιβάρυνση του καταναλωτή-χρήστη πιστωτικής κάρτας από την ημέρα διενέργειας της συναλλαγής και όχι από την ημερομηνία εξόφλησης που ορίζεται στο ειδοποιητήριο της τράπεζας, χρέωση κλιμακούμενων εξόδων (ανάλογα με το ποσόν) για αναλήψεις από πιστωτική κάρτα, χρέωση εξόδων εξέτασης του αιτήματος του δανειολήπτη ανάλογα με το ποσόν του δανείου, χρέωση προμήθειας για καταθέσεις σε λογαριασμό τρίτου, επιβάρυνση του δανειολήπτη με τόκους για όλο το ποσό του δανείου, σε περίπτωση που αυτό εκταμιεύεται σε δόσεις, χρέωση εξόδων κίνησης σε λογαριασμούς τρεχούμενους ή Ταμιευτηρίου, χρέωση εξόδων αδράνειας σε λογαριασμούς καταθέσεων, χρέωση προμήθειας ή εξόδων για χορήγηση βεβαίωσης οφειλών, μονομερή από την τράπεζα διαμόρφωση των επιτοκίων καταθέσεων και χρέωση εξόδων τήρησης λογαριασμών καταθέσεων.

Οι δεκατέσσερις όροι

Αναλυτικά, οι επίμαχοι 14 όροι, όπως γράφει η εφημερίδα Έθνος, είναι:

1. Όποιος εξοφλεί ένα μέρος του λογαριασμού της πιστωτικής κάρτας ή την προβλεπόμενη ελάχιστη καταβολή χρεώνεται με τόκο αναδρομικά από τη μέρα της συναλλαγής (π.χ. αγοράς ενός προϊόντος) και όχι από την ημερομηνία εξόφλησης που αναφέρεται στο λογαριασμό. Έτσι όμως ο καταναλωτής επιβαρύνεται και πριν από την καθυστέρηση (υπερημερία) καταβολής του ποσού με τόκους 35 ημερών κατά μέσο όρο.

2. Έξοδα από 3 έως 20 ευρώ, που κλιμακώνονται ανάλογα, όταν γίνεται ανάληψη μετρητών μέσω πιστωτικής κάρτας. Κρίνονται αβάσιμοι οι τραπεζικοί ισχυρισμοί περί λειτουργικών εξόδων και μάλιστα τέτοιου ύψους.

3. Έξοδα για εξέταση αιτήματος δανειοδότησης που κυμαίνονται από 550-1.500 ευρώ, χωρίς να προκύπτει πως υπολογίζονται τόσο δυσανάλογα αυξημένα ποσά, τα οποία χρεώνονται ακόμα και εάν δεν εγκριθεί το στεγαστικό δάνειο.

4. Προμήθεια 1,40 ευρώ για κατάθεση ποσού στο λογαριασμό ενός τρίτου προσώπου, παρόλο που η κατάθεση λειτουργεί υπέρ του πελάτη της τράπεζας, αλλά και υπέρ της ιδίας (μεγαλύτερη ρευστότητα χρημάτων), ενώ δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ως κόστος για την έκδοση απόδειξης.

5. Προμήθεια ή έξοδα 50 ευρώ για να χορηγηθεί βεβαίωση οφειλών σε όποιον θέλει να μεταφέρει το χρέος του σε άλλη τράπεζα. Τα λειτουργικά αυτά έξοδα είναι αδιευκρίνιστα και δυσανάλογα υψηλά, παρόλο που η έκδοση της βεβαίωσης γίνεται σύντομα και με ευχέρεια μέσω Η/Υ.

6. Στα στεγαστικά δάνεια η τράπεζα καταθέτει το ποσό σε δεσμευμένο καταθετικό λογαριασμό και η λήψη των χρημάτων γίνεται σταδιακά ανάλογα με την πρόοδο των εργασιών. Εντούτοις, ο δανειολήπτης επιβαρύνεται με τόκους από την ημέρα κατάθεσης και για όλο το ποσό, αν και δεν βρίσκεται στη δική του, αλλά στη διάθεση της τράπεζας.

7. Έξοδα κίνησης σε λογαριασμούς τρεχούμενους ή Ταμιευτηρίου, που ανέρχονται σε 0,80 ευρώ ανά κίνηση μετά την τέταρτη κίνηση του λογαριασμού ανά μήνα (το ποσό ποικίλλει ανάλογα με το ύψος της κατάθεσης). Έτσι όμως η τράπεζα, ενώ «δανείζεται» χρήματα από καταναλωτές με πολύ ευνοϊκούς όρους, μετακυλίει σε αυτούς το λειτουργικό κόστος, αντισταθμίζοντάς το με τα επιτόκια καταθέσεων και χρεώνοντας προκαταβολικά την υπηρεσία φύλαξης-διαχείρισης των χρημάτων.

8. Έξοδα αδράνειας (0,60-1 ευρώ μηνιαίως) για λογαριασμούς κατάθεσης που μένουν ακίνητοι για περισσότερο από 18 μήνες, καθώς δεν δικαιολογείται επαρκώς πώς προκύπτουν έξοδα και για κινούμενους και για ακίνητους λογαριασμούς (ενώ λογικά εξοικονομούν οι τράπεζες λειτουργικό κόστος από τη μη κίνηση).

9. Η δυνατότητα να διαμορφώνει η τράπεζα μονομερώς τα επιτόκια καταθέσεων χωρίς να χρησιμοποιεί εύλογα κριτήρια, εξαναγκάζοντας έμμεσα τους καταναλωτές να αυξήσουν το ύψος των καταθέσεων, για να έχουν μεγαλύτερο επιτόκιο.

10. Έξοδα τήρησης και παρακολούθησης των λογαριασμών καταθέσεων, ιδίως όταν είναι μικρότεροι από ένα μέσο μηνιαίο υπόλοιπο που καθορίζει η τράπεζα, με κριτήρια αόριστα, που δεν δικαιολογούν τη σχετική επιβάρυνση.

11. Η δυνατότητα της τράπεζας για μεγαλύτερη αναπροσαρμογή του κυμαινόμενου επιτοκίου στις πιστωτικές κάρτες από εκείνη που προκύπτει από την αύξηση των επιτοκίων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Έτσι καταστρατηγείται η αρχή της διαφάνειας.

12. Μειωμένη ευθύνη της τράπεζας αν γίνει παράνομη χρήση του βιβλιαρίου κατάθεσης. Όμως, σε περίπτωση απώλειάς του, ακόμα και αν καθυστερήσει ο κάτοχός του να το αντιληφθεί και να ειδοποιήσει την τράπεζα, η τελευταία δεν μπορεί να απαλλάσσεται και σε περιπτώσεις δόλου ή βαριάς αμέλειας, αφού είναι υποχρεωμένη να ελέγξει την ταυτοπροσωπία εκείνου που ζητεί ανάληψη χρημάτων.

13. Μονομερής μεταβολή επιβαρύνσεων στις πιστωτικές κάρτες και στις καταθέσεις.

14. Μονομερής καθορισμός των ημερών δέσμευσης, διαθεσιμότητας και μετάθεσης της έναρξης τοκοφορίας.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ