Τέσσερις τύποι κατάδυσης

Eλεύθερη κατάδυση
Ο δύτης βουτά στο νερό χωρίς βοηθητική συσκευή, μόνο με τον αέρα που έχει στα πνευμόνια του. Αποτελεί πολύ καλή εξάσκηση για να περάσει κανείς στην αυτόνομη κατάδυση (με μπουκάλες). Σε ορισμένα μέρη του κόσμου γίνεται για εμπορικούς σκοπούς, όπως είναι η συλλογή μαργαριταριών και σφουγγαριών, η αλιεία αστακών κ.ά.).

Ρεκόρ
• To 1969 o Aμερικανός Ρόμπερτ Κροφτ έφτασε στα 75 μέτρα.
• Το 1976 ο Γάλλος Ζακ Μαγιόλ έφτασε πρώτος στα 100 μέτρα και το 1983 στα 105 μέτρα. Στη ζωή του βασίστηκε η ταινία Aπέραντο Γαλάζιο.
• Το 1989 η Ιταλίδα Αντζελα Μπαντίνι έφτασε στα 107 μέτρα.
• Σήμερα κατέχει το ρεκόρ ο Κουβανός Φρανσίσκο Pippin Φερρέρας με 137 μέτρα.

Κατάδυση με αέρα συμπιεσμένο από την επιφάνεια
Ο αέρας στέλνεται συμπιεσμένος μέ σωλήνα από σκάφος επιφανείας.

Σημαντικές ημερομηνίες
• Το 1690 ο Edmund Halley, που ανακάλυψε τον ομώνυμο κομήτη, έφτιαξε ένα είδος καταδυτικού κώδωνα ο οποίος είχε πάνω του στερεωμένα βαρέλια με αέρα. Ο δύτης μπορούσε να απομακρυνθεί για λίγο από τον κώδωνα και να επιστρέψει για την ανανέωση του αέρα. Ετσι, δύτες μπόρεσαν να μείνουν σε βάθος 20μ. 90 λεπτά
• Το 1823 ο Charles Deane προσέθεσε σκάφανδρο στις ολόσωμες στολές με τροφοδοσία αέρα από την επιφάνεια. Το 1837 ο Augustus Siebe βελτίωσε το σκάφανδρο κάνοντας τη στολή αεροστεγή.
• Το 1843 το Βασιλικό Ναυτικό της Αγγλίας ίδρυσε την πρώτη σχολή καταδύσεων.
• Οι μελέτες των Paul Bert (1878) και Scott Haldane (1906) εντόπισαν το πρόβλημα της ασθένειας των δυτών, αφού έδειξαν ότι η ασθένεια οφειλόταν στη συγκέντρωση φυσαλίδων αζώτου στο αίμα. Πρότειναν τη σταδιακή άνοδο των δυτών στην επιφάνεια με ενδιάμεσες στάσεις για αποσυμπίεση. Από τις μελέτες προέκυψαν οι καταδυτικοί πίνακες που χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα.

Αυτόνομη κατάδυση (Scuba Diving)
Ο δύτης μεταφέρει ο ίδιος σε φιάλες τον απαραίτητο αέρα υπό πίεση και είναι ελεύθερος να κινηθεί όπως θέλει κάτω από το νερό.
(Τα αρχικά Scuba σημαίνουν: Self Contained Underwater Breathing Apparatus, δηλαδή αυτόνομη υποβρύχια αναπνευστική συσκευή.)

Σημαντικές ημερομηνίες
• Το 1865 εφευρέθηκε η πρώτη (ατσάλινη) συσκευή κατάδυσης με αέρα. Είχε περιορισμένη εμβέλεια, αφού ο αέρας έπρεπε να ανανεώνεται συνεχώς από την επιφάνεια.
• Το 1943 οι Jaques Cousteau και Emile Gagnan σχεδίασαν ένα ρυθμιστή που επέτρεπε στο δύτη να λαμβάνει τον υπό πίεση αέρα με την παραμικρή εισπνοή. Η συσκευή αυτή (Aqua Lung) άλλαξε ριζικά την αυτόνομη κατάδυση. Φθηνή και αξιόπιστη, ενθάρρυνε την ενασχόληση με τις καταδύσεις.

Κατάδυση με διάφορα σκάφη

Βαθυσφαίρα
Είναι ένας σφαιρικός θαλαμίσκος τον οποίο ενώνει με σκάφος επιφανείας ένα ατσάλινο καλώδιο. Το παχύ ατσαλένιο περίβλημα διατηρεί την εσωτερική πίεση σε επίπεδα επιφάνειας θαλάσσης (μία ατμόσφαιρα). Συνήθως φιλοξενεί ένα, δύο άτομα που παρατηρούν το βυθό από ειδικά φινιστρίνια.
Βαθυσκάφος
Παρόμοιο με τη βαθυσφαίρα, αλλά με ρυθμιστή πλευστότητος που του επιτρέπει να κανονίζει αυτόνομα το ρυθμό ανόδου/καθόδου χωρίς σύνδεση με σκάφος επιφάνειας μέσω καλωδίου.
Υποβρύχιο
Εξελιγμένο βαθυσκάφος με μηχανές που επιτρέπουν την κίνηση κάτω από το νερό για μεγάλο διάστημα. Χρησιμοποιεί συσκευές που εμπλουτίζουν τον αέρα με οξυγόνο και αφαιρούν το εκπνεόμενο διοξείδιο του άνθρακα.

Στα σκάφη είναι απαραίτητη η ύπαρξη συστήματος τροφοδοσίας φρέσκου αέρα (συνήθως με εμπλουτισμό οξυγόνου) και συστήματος αφαίρεσης του διοξειδίου του άνθρακα.

Σημαντικές ημερομηνίες με βαθυσκάφος
• Το 1930, ο William Beebe κατέβηκε στα 500μ. και το 1934 στα 1.000 μέτρα.
• Το 1954 ο Ελβετός Auguste Picard έφτασε στα 4.500μ. και το 1960 στα 10.916 μέτρα, το βαθύτερο καταγραφέν σημείο όλων των ωκεανών, 250 μίλια ανατολικά του Γκουάμ.