Ο Αταόλ Μπεχράμογλου γράφει για τα Πριγκιπόνησα

Στις αρχές του 2010, ο Μπεχράμογλου πρόσθεσε στο πλούσιο συγγραφικό του έργο ένα ακόμη βιβλίο, με τίτλο «Τα δικά μου Πριγκιπόνησα», το οποίο εκδόθηκε στην Τουρκία, από τις εκδόσεις Heyamola, στο πλαίσιο της σειράς «Istanbulum» (Η Κωνσταντινούπολή μου), η οποία είναι ενταγμένη στο πρόγραμμα του Οργανισμού «Κωνσταντινούπολη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2010».

«Πριν από 30 χρόνια κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», το βιβλίο μου «Τουρκία θλιμμένη μου πατρίδα, πατρίδα μου ωραία» και μάλιστα έκανε τρεις εκδόσεις. Το βιβλίο, το μετέφρασε ο Γιώργος Μπόζης και ο μεγάλος ποιητής Γιάννης Ρίτσος έκανε κάποιες υποδείξεις πάνω στις μεταφράσεις. Αν και έχω γράψει πολλά βιβλία και ποιήματα από τότε μέχρι σήμερα, κανένα δεν μεταφράστηκε στα ελληνικά. Όμως, έχουν μεταφραστεί μεμονωμένα ποιήματα και έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά περιοδικά και σε ποιητικές συναντήσεις, που έχω συμμετάσχει, στην Ελλάδα, τα απαγγέλλω στα τούρκικα και στη συνέχεια απαγγέλλονται και ελληνικά και βλέπω ότι τυγχάνουν αποδοχής και χαίρομαι», ανάφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Μπεχράμογλου, ο οποίος βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να συμμετάσχει στη 7η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου.

Ο Αταόλ Μπεχράμογλου, που σήμερα είναι καθηγητής ρωσικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Μπέικεντ και παράλληλα αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Τζουμχουριέτ», περνάει ανελλιπώς τα καλοκαίρια του στην Πρίγκηπο, το μεγαλύτερο από τα Πριγκιπόνησα. Αυτός, άλλωστε, ήταν και ο λόγος που αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο γι’ αυτά.
«Τα καλοκαίρια, εδώ και 30 χρόνια τα περνάω στην Πρίγκηπο και νομίζω ότι γνωρίζω καλύτερα από τον καθένα τους ανθρώπους, τη φύση, την ιστορία του νησιού αυτού. Βέβαια πήγα και στα άλλα νησιά και γι αυτό επέλεξα αυτό το θέμα. Η ιδιαιτερότητα της σειράς «Istanbulum» των εκδόσεων Heyamola, η οποία περιλαμβάνει 40 βιβλία ισάριθμων συγγραφέων που έχουν γράψει για 40 συνοικίες της Κωνσταντινούπολης, είναι ότι οι συγγραφείς περιγράφουν μια περιοχή, μια συνοικία ή με γειτονιά με την ιστορία, με όλες τις ιδιαιτερότητές της και ταυτόχρονα παρουσιάζουν εικόνες από τη ζωή τους. Αυτή η ιδέα μού άρεσε πολύ, γιατί εγώ γνωρίζω τα δικά μου Πριγκιπόνησα, έχω τη δική μου άποψη και αυτό το βιβλίο έχει και τουριστική αξία. Δηλαδή, ο ντόπιος ή ο ξένος τουρίστας, που θέλει να περιηγηθεί στα νησιά, μπορεί να έχει στα χέρια του έναν οδηγό με πολλές λεπτομέρειες. Παραδείγματος χάριν, αναφέρομαι σε μία εκκλησία από τον Μεσαίωνα, όχι με πληροφορίες από ιστορικά βιβλία ή από το Ιντερνετ, αλλά με πληροφορίες που τις άντλησα, προσωπικά πηγαίνοντας ακόμη και στο πιο μακρινό σημείο ή την πιο ψηλή κορυφή, αγγίζοντάς της, ζώντας την και φωτογραφίζοντάς την. Αυτό το βιβλίο το εμπλούτισα, παραθέτοντας παλαιότερα ποιήματά μου για τα Πριγκιπόνησα», εξηγεί ο Αταόλ Μπεχράμογλου.

Οι Ρωμιοί των Πριγκιπόνησων κυριαρχούν στις αναμνήσεις του Μπεχράμογλου. «Ο πιο κοντινός μου γείτονας ήταν ο Νίκος, ο υδραυλικός, που για μένα δεν ήταν μόνο φίλος ήταν αδελφός. Οι φίλοι που καθόμασταν στις ταβέρνες ήταν μάστορες Ρωμιοί από τα Πριγκιπόνησα, αλλά και Εβραίοι και Αρμένιοι και είχαμε πάντα φιλίες. Ανάμεσα στους Έλληνες και τα Πριγκηπόνησα υπάρχει ένας στενός δεσμός. Όταν διαβάσουν για τις οικογένειες που έζησαν εκεί, θα δουν τη δικιά τους γειτονιά, τη δικιά τους γεωγραφική περιοχή ή τα μέρη που έζησαν οι γονείς τους και θα ζωντανέψουν οι αναμνήσεις τους. Υπάρχει μια μεγάλη βυζαντινή ιστορία, γι’ αυτό θα ήθελα να μεταφραστεί στα ελληνικά το βιβλίο μου, «Τα δικά μου Πριγκιπόνησα» και φυσικά να μεταφραστούν και ποιήματά μου και να επανεκδοθεί το βιβλίο μου «Τουρκία, θλιμμένη μου πατρίδα, πατρίδα μου ωραία», λέει ο ποιητής.

Το μήνυμα του Μπεχράμογλου προς τους Έλληνες αλλά και στους Τούρκους αναγνώστες είναι ότι, οι άνθρωποι που ζουν στη περιοχή των Βαλκανίων, της Ανατολίας και του Καυκάσου είναι πραγματικά αδέλφια και ότι δεν υπάρχει χώρος για στενόμυαλους εθνικισμούς και για σωβινισμό, διότι οι εθνικές τους καταβολές έχουν αναμειχθεί.

«Ξεπερνώντας το θέμα του είμαι Έλληνας, Τούρκος ή Αρμένιος, το πιο σημαντικό είναι να είσαι άνθρωπος και μάλιστα άνθρωπος αυτής της περιοχής. Να κουβαλάς μέσα σου την αίσθηση ότι, είσαι ο άνθρωπος αυτής της γεωγραφικής περιοχής και αυτής της ιστορίας. Παραδείγματος χάριν, ένα από τα πιο γνωστά μου ποιήματα είναι, «Τα μωρά δεν έχουνε πατρίδα», που έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά, αλλά και σε πολλές άλλες γλώσσες και το έχω γράψει, βασιζόμενος στις εντυπώσεις μου από την Ελλάδα. Έγραψα αυτό το ποίημα, σκεπτόμενος ότι, όταν ακούω να κλαίει ένα Ελληνόπουλο στην αγκαλιά της μάνας του, είναι σαν να ακούω να κλαίει η κόρη μου», καταλήγει.