Διεθνής Κριτική Επιτροπή

Cheryl Studer
Πρόεδρος
Διάσημη στην πατρίδα της και στην Ευρώπη, η Αμερικανίδα υψίφωνος Cheryl Studer είναι από τις πλέον περιζήτητες καλλιτέχνιδες στις διεθνείς λυρικές σκηνές. Γεννήθηκε στο Μίντλαντ του Μίτσιγκαν, σπούδασε πιάνο και βιόλα και ήδη από δώδεκα ετών άρχισε μαθήματα φωνητικής. Η καριέρα της ξεκίνησε το 1979 όταν ο Seiji Ozawa εντυπωσιάστηκε από τη νεαρή σοπράνο και της πρότεινε μια σειρά συναυλιών με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστόνης.
Έκτοτε εμφανίζεται συνεχώς στα σπουδαιότερα λυρικά θέατρα, στη Σκάλα, στο Κόβεντ Γκάρντεν, στη Μετροπόλιταν, στην Κρατική Όπερα της Βιέννης, στη Γκράντ Oπερά του Παρισιού καθώς και στα γνωστότερα φεστιβάλ όπως του Zάλτσμπουργκ, Μπάιρόιτ και Μονάχου. Έχει συμπράξει επίσης ως σολίστ με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης, του Βερολίνου, του Τόκυο, του Λονδίνου, της Φιλαδέλφειας, της Ακαδημίας της Σάντα Τσετσίλια, κ.ά. Η πρώτη της εμφάνιση στο Κάρνεγκι Χολ ήταν το 1994 όπου και επανήλθε δυο χρόνια αργότερα με τη Staatskapelle της Δρέσδης υπό τη διεύθυνση του Giuseppe Sinopoli.
Στο ευρύτατο ρεπερτόριό της περιλαμβάνονται η Αΐντα και η Αραμπέλα που τραγούδησε στην αρχή της καριέρας της στο Κόβεντ Γκάρντεν, η Μαρσαλίν και η Ελεωνόρα, ρόλοι με τους οποίους έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ, η Ζέντα και η Ζιγκλίντε, που ερμήνευσε στο φεστιβάλ του Μπάιροϊτ το 1999 και 2000 αντίστοιχα. Μετά από τη θριαμβευτική της εμφάνιση ως Μαρσαλίν στην Κρατική Όπερα της Βιέννης ακολούθησε η Αριάδνη στη Νάξο στην Ιαπωνία, ο Ιππότης με το ρόδο στη Μετροπόλιταν, η Γυναίκα δίχως σκιά και οι Βαλκυρίες στη Βιέννη και στη Δρέσδη όπου τραγούδησε επίσης Ιπτάμενο Ολλανδό και Ιππότη με το ρόδο, Τανχόιζερ στο Αμβούργο, Μόναχο και Ρίο ντε Τζανέιρο, Φιντέλιο στη Θεσσαλονίκη, για να αναφερθούν μόνο μερικοί από τους πολυάριθμους ρόλους και παραστάσεις της.
Διθυραμβικές ήταν οι κριτικές στη Ζυρίχη όταν τραγούδησε Αραμπέλλα καθώς και για την εμφάνισή της με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου όπου ερμήνευσε τα Τέσσερα τελευταία τραγούδια του R. Strauss.
Η Cheryl Studer έχει τιμηθεί με πολλά διεθνή βραβεία: Το Βραβείο του Ινστιτούτου Franz Schubert για την εξαιρετική της ερμηνεία στο Lied, το High Fidelity American Prize, το Grand Prix du Disque – Βραβείο Μαρία Κάλλας 1989 για τη μοναδική της ερμηνεία ως Ζιγκλίντε στις Βαλκυρίες (ΕΜΙ) και ως αυτοκράτειρα στη Γυναίκα χωρίς σκιά (ΕΜΙ) και το 1992 το βραβείο Edisson για την ηχογράφηση της Σαλώμης. Το ίδιο έτος της απενεμήθη το Βραβείο της International Classical Music ως η καλύτερη τραγουδίστρια της χρονιάς (ήταν η πρώτη καλλιτέχνις που το έλαβε), ακολούθησε το Βραβείο Wilhelm Furtwängler και το 1994 προτάθηκε εκ νέου για το Βραβείο της καλύτερης τραγουδίστριας του έτους.
Από το 2003 διδάσκει στο Μουσικό Πανεπιστήμιο του Βύρτσμπουργκ και φέτος γιορτάζει τα τριάντα τρία χρόνια της καριέρας της.

Luigi Alva
Γεννήθηκε στη Λίμα του Περού. Αμέσως μετά τις σπουδές του υπηρέτησε στο Ναυτικό της πατρίδας του για τρία χρόνια.
Oι πρώτες του λυρικές εμπειρίες ήταν υπό την καθοδήγηση της Rosa Mercedes de Morales ερμηνεύοντας zarzueles. Ακολούθησε η πρώτη του εμφάνιση στην όπερα I Pagliacci του R. Leoncavallo, στο ρόλο του Aρλεκίνου και αργότερα, πάντα στο Περού, τραγούδησε Aλφρέντο στην Tραβιάτα του G. Verdi.
To 1953 έφυγε για την Ιταλία όπου παρακολούθησε σεμινάρια κλασικού τραγουδιού και μετά την διάκρισή του στο διαγωνισμό Voci Nuove, έκανε το ντεμπούτο του στο Teatro Nuovo του Mιλάνου πάντα στο ρόλο του Alfredo.
Όσο ακόμα συνέχιζε τις σπουδές του στο κλασικό τραγούδι με τον Ettore Campogalliani, συνεργάστηκε με το σύνολο I Cadetti della Scala. Στα εγκαίνια του θεάτρου La Piccola Scala, το Δεκέμβριο του 1955, εμφανίστηκε στην όπερα Il Matrimonio Segreto του D. Cimarosa.
Αυτή ήταν η αρχή της επαγγελματικής του δραστηριότητας και της συνεργασίας του με τη μεγαλύτερη Όπερα του Mιλάνου καθώς και με τα σημαντικότερα Ιταλικά και Ευρωπαϊκά λυρικά θέατρα.
Έχει εμφανιστεί στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές Όπερες (Bιέννη, Λονδίνο, Bερολίνο, Aμβούργο, Kολονία, Mαδρίτη) και φεστιβάλ (Σάλτσμπουργκ, Eξ – αν Προβάνς, Eδιμβούργου, Oλλανδίας κλπ.). Tο 1960 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις HΠA και επί σειρά ετών παρέμεινε προσκεκλημένος καλλιτέχνης στα εκεί σπουδαιότερα λυρικά θέατρα. Επίσης έχει εμφανιστεί στη Nότιο Aμερική, Iαπωνία και Aυστραλία.
Στη διάρκεια της καριέρας του ερμήνευσε πάρα πολλές όπερες, αλλά εκείνη που κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει είναι ο Kουρέας της Σεβίλλης την οποία έχει ερμηνεύσει σε έξι διαφορετικές παραγωγές και σε δύο φιλμ. Tο αγαπημένο του ρεπερτόριο, με το οποίο και έγινε δημοφιλής, είναι εκείνο του W.A. Mozart και του G. Rossini.
Στη γενέτειρα του, ξανάδωσε ζωή στην Asociacion Prolirica of Peru, της οποίας είναι Kαλλιτεχνικός Διευθυντής. Aπό το 1981 ανεβάζει όπερες στις οποίες συμμετέχει είτε ως τραγουδιστής ή ως σκηνοθέτης και σκηνογράφος.
Διδάσκει τεχνική τραγουδιού και ερμηνεία στην Academy for perfectioning of lyric singers της Σκάλας του Mιλάνου.

Philip Kang
Ο Philip Kang γεννήθηκε στην Κορέα το 1948. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Σεούλ και στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου. Μαθήτευσε δίπλα στους Mario del Monaco και Tito Gobbi. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Γερμανική Όπερα του Βερολίνου το 1975 και ήταν ο πρώτος Ασιάτης που έγινε μόνιμο μέλος της Όπερας του Βερολίνου.
Το 1979 κέρδισε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό Mario del Monaco και το 1981 στο διαγωνισμό Toti Dal Monte ερμηνεύοντας τον ρόλο του Φιλίππου από την όπερα Don Carlos. Την ίδια χρόνιά έκανε το ένα πολύ επιτυχημένο ντεμπούτο με τον ίδιο ρόλο, στην Όπερα του Τρεβίζο υπό τη διεύθυνση του Armando Gatto. Τα αμέσως επόμενα χρόνια, άρχισε να διευρύνει την σφαίρα των δραστηριοτήτων του στην Ευρώπη, Ασία και Η.Π.Α. Μετακλήθηκε στο Φεστιβάλ του Μπιλμπάο, στην Ισπανία, και τραγούδησε με διάσημους τραγουδιστές, όπως οι R. Bruson, J .Carreras, G. Dimitrova, P. Cappuccilli, M. Chiara, M. Caballe, M. Zampieri και άλλους.
Ο Philip Kang συνεργάστηκε με τους αρχιμουσικούς Daniel Barenboim, Giuseppe Sinopoli, Bernard Haitink, Wolfgang Sawallisch, Riccardo Chailly και άλλους καθώς και με διάσημες ορχήστρες όπως η Φιλαρμονική της Βιέννης, του Βερολίνου, της Νέας Υόρκης, του Λονδίνου κλπ.. Επίσης εμφανίστηκε επανειλημμένα σε μεγάλες μουσικές σκηνές της Ευρώπης και της Αμερικής, από το Covent Garden, την Όπερα της Βιέννης, και του Παρισιού στην Ευρώπη μέχρι και το Carnegie Hall της Νέας Υόρκης.
Την περίοδο 1988-1992 εμφανίστηκε στο Φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ, και ήταν ο πρώτος Ασιάτης που ερμήνευσε Hagen, Fafner, και Hunding υπό τη διεύθυνση του Daniel Barenboim. Αυτές οι παραστάσεις έχουν εγγραφεί σε βίντεο και CD. Την ίδια εποχή, το περιοδικό Opera Welt, το οποίο είναι ένα από τα αξιολογότερα Ευρωπαϊκά περιοδικά που ασχολείται με την όπερα, τον επέλεξε ως τον καλύτερο λυρικό τραγουδιστή του έτους. Την περίοδο 2000 – 2004, μετακλήθηκε ξανά στο Μπαϋρόιτ για να ερμηνεύσει τους ρόλους του Hunding, Fafner κ.λπ. υπό τη διεύθυνση του Giuseppe Sinopoli. Από το 1995 διδάσκει στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σεούλ ως καθηγητής μουσικής, και εξακολουθεί να ερμηνεύει πρώτους ρόλους σε μεγάλες Όπερες της Ευρώπης.

Λουκάς Καρυτινός
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε θεωρητικά και πιάνο στο Ωδείο Αθηνών και είναι διπλωματούχος της Νομικής Σχολής.
Από το 1976 έως το 1981 σπούδασε διεύθυνση ορχήστρας στο Πανεπιστήμιο των Τεχνών του Δ. Βερολίνου με τον Η. Alendorf. Παράλληλα παρακολούθησε σεμινάρια διεύθυνσης ορχήστρας στο Μοτσαρτέουμ του Σάλτσμπουργκ.
Από το 1981 έως το 1985 εργάστηκε στη Γερμανία και από το 1985 εργάζεται ως Αρχιμουσικός στην Εθνική Λυρική Σκηνή, της οποίας έγινε Μουσικός Διευθυντής το 1992 και από το 1999 έως το 2005 διετέλεσε Καλλιτεχνικός Διευθυντής της.
Κατά τη διαμονή του στο Βερολίνο, υπήρξε Μουσικός Διευθυντής της ορχήστρας δωματίου Σαρλότενμπουργκ-Βερολίνου και διευθυντής του Πίκολο Τεάτρο Μπερολίνο. Έχει εργαστεί ως διευθυντής στο Δημοτικό Ωδείο Βόλου, ως καθηγητής στη σχολή υποκριτικής τέχνης του Αμφι-Θεάτρου και εργάζεται ως καθηγητής στο Ωδείο Αθηνών στην τάξη της Διεύθυνσης Ορχήστρας. Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο και με το Αμφι-Θέατρο. Από το 1997 είναι ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής της ορχήστρας Εναρμόνια.
Ο Λουκάς Καρυτινός έχει επανειλημμένα εμφανιστεί με όλες τις ελληνικές ορχήστρες, έχει πάρει μέρος στα Φεστιβάλ Αθηνών, Αρένας της Βερόνας, Καρακάλλα Ρώμης, Λας Πάλμας, Αβάνς κ.α., έχει δε συνεργαστεί με τα λυρικά θέατρα του Βερολίνου, της Βαρκελώνης, της Κολωνίας, του Μόντε Κάρλο, του Ντητρόιτ, της Βέρνης, του Σάλτσμπουργκ, της Ρώμης, της Κατάνια, του Κάλιαρι, της Μόντενα, του Μπιλμπάο κ.α.
Εκτός από την Ελλάδα έχει διευθύνει στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, στην Κορέα, Η.Π.Α., Αυστραλία, Τουρκία, Αίγυπτο, Τυνησία κ.α.
Έχει ηχογραφήσει δίσκους για τις εταιρείες BMG, WEA, CBS, ETERNA, DYNAMIC.
Για τις εξαιρετικές υπηρεσίες που έχει προσφέρει στο χώρο της μουσικής τιμήθηκε το 1989 με το Χρυσό Μετάλλιο Τιμής του Δήμου Αθηναίων.
Το 2001 του απονεμήθηκε το βραβείο Δημήτρης Μητρόπουλος από το Γ’ Πρόγραμμα της ΕΡΑ.
Για την προβολή της ιταλικής όπερας, το 2006, τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας με τον τίτλο Commendatore dell’ Ordine della Solidarieta Italiana.
Το 2008 η Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών του απένειμε το Μεγάλο Βραβείο Μουσικής για την εν γένει προσφορά του στην Όπερα.
Το 2010 η Εταιρεία Φίλων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής του απένειμε το Βραβείο Απόλλων 2010 , για τη συνολική μουσική προσφορά του.

Peter Mario Katona
O Peter Mario Katona γεννήθηκε στο Bερολίνο. Oι γονείς του ήταν τραγουδιστές της όπερας. H μητέρα του, Marianne Warneyer, υπήρξε κορυφαία σοπράνο στην όπερα της Στουτγάρδης, ενώ ο πατέρας του, Julius Katona, ουγγρικής καταγωγής, σπούδασε στη Pώμη και τη Bιέννη, πριν εγκατασταθεί στη Γερμανία, όπου τραγούδησε στα κυριότερα λυρικά θέατρα, ιδιαίτερα στο Aμβούργο και το Bερολίνο.
O Peter Mario Katona σπούδασε πιάνο, τραγούδι, μουσικολογία και γερμανική φιλολογία στο πανεπιστήμιο του Δυτικού Bερολίνου. Άρχισε τη σταδιοδρομία του ως μουσικοκριτικός (περιοδικά Fono Forum, Opernwelt).
Tο 1968, ο Γενικός Mουσικός Διευθυντής της Kρατικής Όπερας της Φραγκφούρτης, Christoph von Dohnanyi, τον προσκάλεσε ως προσωπικό του βοηθό στη θέση του Kαλλιτεχνικού Διευθυντή. Όταν ο Dohnanyi ανέλαβε την Kρατική Όπερα του Aμβούργου το 1977, ο Peter Katona τον ακολούθησε εκεί και έως το 1983 υπήρξε επίσης Kαλλιτεχνικός Διευθυντής, υπεύθυνος προγραμματισμού και επιλογής καλλιτεχνών.
Tο 1983, έγινε Kαλλιτεχνικός Διευθυντής της Royal Opera του Λονδίνου. Aπό τότε ανέλαβε τον προγραμματισμό και τη διανομή ρόλων όλων των παραστάσεων, σε στενή συνεργασία με τους Mουσικούς Διευθυντές Sir Colin Davis και, από το 1987 με τον Bernard Haitink και από το 2002/2003 με τον Antonio Pappano.
Έχει ανακαλύψει μερικά πολύ σπουδαία ταλέντα και έδωσε τις πρώτες σημαντικές ευκαιρίες, στη Julia Varady, την Eva Marton στη δεκαετία του 60, στην Angela Gheorghiu και την Elena Kelessidi, και πιο πρόσφατα στην Eιρήνη Tσιρακίδου.

Κική Μορφωνιού
Η Κική Μορφωνιού γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε πιάνο και τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο με την Ειρήνη Σκέπερς. Αποφοίτησε με αριστείο εξαιρετικής επίδοσης και προσελήφθη αμέσως την Λυρική Σκηνή.
Το 1960 και 1961 τραγούδησε δίπλα στη Μαρία Κάλλας στο Φεστιβάλ Επιδαύρου στις όπερες Νόρμα και Μήδεια.
Ως υπότροφος του ΙΚΥ, συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην Ιταλία, όπου, με το ιδιαίτερο ενδιαφέρον και τις συστάσεις της Μαρίας Κάλλας, μελέτησε με τους μαέστρους της Σκάλας του Μιλάνου Tonini και Narducci.
Έχει ερμηνεύσει όλους τους μεγάλους ρόλους της μεσοφώνου κυρίως στην Ελληνική Λυρική Σκηνή αλλά και στην Ιταλία, Πορτογαλία, Γερμανία, Γιουγκοσλαβία και στα Φεστιβάλ Αθηνών, Σπολέτο και Σικελίας. Έχει συνεργασθεί με σπουδαίους τραγουδιστές όπως οι C. Bergonzi, P. Capuccill, G. Taddei, J. Vickers, L. Rysanek, B. Prevedi, υπό τη διεύθυνση των διάσημων αρχιμουσικών T. Serafin, N. Resigno, A. Erede, F. Patanek κ.α.
Εκτός από τις εμφανίσεις της στην όπερα, έχει συμπράξει επανειλημμένα ως σολίστ σε συναυλίες, έχει εμφανιστεί με ένα ευρύτατο ρεπερτόριο από ορατόρια, λειτουργίες και λίντερ και είναι σημαντική η συμβολή της στην ερμηνεία έργων Ελλήνων συνθετών.
Είναι καθηγήτρια στο Ωδείο Αθηνών, διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Ε.Λ.Σ., έχει τιμηθεί με το μετάλλιο Μαρία Κάλλας και με πολλές άλλες διακρίσεις για τη μουσική της προσφορά.
Έχει πλουσιότατη δισκογραφία με έργα κυρίως Ελλήνων μουσουργών.

Kang Liang Peng
Γεννημένος στην Καντόνα της Κίνας ο μπάσος Kang Liang Peng σπούδασε στο Κεντρικό Ωδείο του Πεκίνου και στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών και Μουσικής του Τόκυο. Αποφοίτησε το 1983 και αμέσως μετά συνεργάστηκε με το Σύνολο Μουσικής και Χορού Άπω Ανατολής, του Πεκίνου, με το οποίο πραγματοποίησε ως σολίστας περιοδείες στην Κίνα, Νότια Αμερική και Ασία.
Σχεδόν δέκα χρόνια αργότερα αφιερώθηκε στη μελέτη της όπερας στην Ιαπωνία.
Ξεκίνησε την καριέρα του με τους ρόλους του Μπάρτολο (Γάμοι του Φίγκαρο) και Ζαχαρία (Ναμπούκο) και έκτοτε εμφανίζεται στους γνωστότερους ρόλους του ρεπερτορίου του (Αλβίζε, Σπαραφουτσίλε, Μεγάλος Εξεταστής, Διοικητής, Ροντρίγκο κ.λπ.) στην Όπερα Fujiwara, Εθνικό Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών και Μουσικής, στη Φιλαρμονική Ορχήστρα και στο Νέο Εθνικό Θέατρο του Τόκυο.
Άλλοι ρόλοι που τον καθιέρωσαν είναι Καπέλλιο (Οι Καπουλέτοι και οι Μοντέγκοι), Μπόντζο (Μαντάμ Μπατερφλάι) που ερμήνευσε υπό τη διεύθυνση του Seiji Ozawa στο Πεκίνο το 2002, Αλιντόρο (Η σταχτοπούτα) Πρίγκιπας Μπουγιόν (Αδριανή Λεκουβρέρ) Τσουνίγκα (Κάρμεν) υπό τη δ/νση του Myung-Whun Chun το 2005 στο Πεκίνο, Λόρδος Σίντνεϋ (Ταξίδι στη Ρέμς) κ.α.
Το 2007, ο KANG-LIANG PENG έκανε το ντεμπούτο του στην Όπερα του Λος Αντζελες ερμηνεύοντας το Διοικητή στον Ντον Τζιοβάνι.
Έχει ερμηνεύσει επίσης την 9η συμφωνία του Beethoven, τον Μεσία του Handel, το Ρέκβιεμ του Πολέμου του Britten καθώς και τα Ρέκβιεμ των Verdi και Mozart.
Το 1997 του απονεμήθηκε το Asahi Beer Music Award. Επίσης η δισκογραφική εταιρεία China Musician Record Corp κυκλοφόρησε άλμπουμ με τίτλο Η καλύτερη συλλογή τραγουδιστών του 21ου αιώνα, στην οποία συμπεριλαμβάνεται το προσωπικό άλμπουμ του Peng (CD).
Είναι μόνιμο μέλος της Όπερας Fujiwara στην Ιαπωνίας και καθηγητής στο Κεντρικό Ωδείο της Κίνας .

Jeannette Pilou
H Ζανέτ Πηλού, ελληνικής καταγωγής, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκεί τελείωσε τις βασικές σπουδές της και πήρε τα πρώτα μαθήματα τραγουδιού και μουσικής. Την τεχνική της τελειοποίησε με την Carla Castellani στο Μιλάνο, όπου και έκανε την πρώτη της επίσημη εμφάνιση στο μικρό θέατρο Smeraldo ερμηνεύοντας Βιολέτα στην Τραβιάτα του Verdi, ρόλο που αργότερα της άνοιξε το δρόμο για τη διεθνή της σταδιοδρομία. Παράλληλα με τις εμφανίσεις της σε μικρά επαρχιακά θέατρα της Ιταλίας, σπουδάζει κάθε τι που έχει σχέση με το θέατρο: υποκριτική, σκηνογραφία, χορό, δραματουργία.
Το 1963 εμφανίζεται στο απαιτητικό θέατρο La Fenice της Βενετίας ερμηνεύοντας Μιμή και Βιολέτα, ενώ το 1964, μετά από μια τυχαία ακρόαση στην Κρατική Όπερα της Βιέννης ερμηνεύει και πάλι Μιμή.
Η ιδιαίτερη αίσθηση που προκάλεσε αυτή της η εμφάνιση είχε σαν αποτέλεσμα η Όπερα της Βιέννης να γίνει «το σπίτι» της Pilou για πολλά χρόνια. Εκεί ερμήνευσε σχεδόν όλους τους ρόλους του ευρύτατου ρεπερτορίου της.
H Jeannette Pilou εμφανίστηκε στα μεγαλύτερα φεστιβάλ και θέατρα του κόσμου και συνεργάσθηκε με τους αρχιμουσικούς Herbert von Karajan, Karl Βöhm, Zubin Mehta, Thomas Schippers, Lorin Maazel, Georges Prêtres, κ.ά., καθώς και με διάσημους σκηνοθέτες όπως οι Luchino Visconti, Franco Zeffirelli, Jean-Pierre Ponnelle, Jean-Louis Barrault, René Clair κ.λπ.
Παρόλο που οι εμφανίσεις της στο ιταλικό ρεπερτόριο έχουν μείνει αξέχαστες για το πάθος και την ευαισθησία τους, η Jeannette Pilou διακρίθηκε κυρίως για τις ερμηνείες της στη γαλλική όπερα και θεωρείται εφάμιλλη των μεγάλων Γαλλίδων λυρικών πρωταγωνιστριών. Η ερμηνεία της στο ρόλο της Ιουλιέττας στην όπερα Ρωμαίος και Ιουλιέττα του Gounod θεωρείται σχεδόν αξεπέραστη, η Μανόν του Massenet είναι ίσως ο σπουδαιότερος ρόλος της καριέρας της, πολύ λίγες δε καλλιτέχνιδες στον κόσμο έχουν ερμηνεύσει Μελισσάνθη όπως αυτή.
Για τη μοναδικότητά της στο γαλλικό ρεπερτόριο η Γαλλική Κυβέρνηση της απένειμε τον τίτλο Chevalier pour les Arts et les Lettres. Πρόσφατα τιμήθηκε επίσης με το Bραβείο Puccini.
Η παγκόσμια αναγνωρισμένη καλλιτέχνης δεν ξέχασε ποτέ την ελληνική της καταγωγή και όποτε της δίνεται η ευκαιρία εμφανίζεται στο Αθηναϊκό κοινό.
Τα τελευταία χρόνια η Jeannette Pilou δίνει προτεραιότητα σε συναυλίες και ρεσιτάλ.

Peter Tiboris
Γενικός και Καλλιτεχνικός Διευθυντής της MidAmerica Productions, o Peter Tiboris έχει διαγράψει μια καριέρα πολυποίκιλη, ως διευθυντής ορχήστρας και ως δημιουργός πρωτοποριακών μουσικών διοργανώσεων. Έκανε το ντεμπούτο του ως διευθυντής ορχήστρας στην Νέα Υόρκη το 1984 με την Συμφωνικής Ορχήστρα της Αμερικής στο Λίνκολν Σέντερ και την πρώτη του εμφάνιση στην Ευρώπη, στο Ντουμπρόβνικ, το1985. Έχει γύρω στις 250 εμφανίσεις ως αρχιμουσικός, όχι μόνο στη Νέα Υόρκη αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ, της Ευρώπης, Νοτίου Αμερικής και Ασίας, αποσπώντας σε όλη την πορεία του ενθουσιώδεις κριτικές όπως αυτές των Times της Νέας Υόρκης «πληθωρικός και ακριβής» «δυναμικός……… ευρηματικός και αεικίνητος»
Το μέχρι σήμερα ρεπερτόριο του Τiboris περιλαμβάνει περισσότερα από 150 ορχηστρικά, χορωδιακά και οπερετικά έργα, ανάμεσα στα οποία είναι και πρώτες εκτελέσεις έργων διάσημων συνθετών όπως των Μίκη Θεοδωράκη, Philip Glass και Alfred Schnittke. Είναι ένας από τους ελάχιστους μαέστρους που δοκίμασε να εξερευνήσει τις “επεμβάσεις” του Mahler στις συμφωνίες του Beethoven και είχε εντυπωσιακή επιτυχία παρουσιάζοντας στο Κάρνεγκι Χωλ σπάνιες όπερες όπως η όπερα Συλβάνο του Mascagni, Ερμιόνη του Rossini και Ηλέκτρα του Θεοδωράκη. Αρκετές από αυτές της ερμηνείες του έχουν συμπεριληφθεί στην δισκογραφία του.
Εκτός από την έντονη δραστηριότητά του ως αρχιμουσικός, είναι επίσης ένας σημαντικός μουσικός επιχειρηματίας. Το 1984 ίδρυσε την εταιρεία MidAmerica Productions που έχει αναδειχθεί στην μεγαλύτερη ανεξάρτητη εταιρεία μουσικών παραγωγών της Νέας Υόρκης, δίνοντας σε χιλιάδες μουσικούς την ευκαιρία να εμφανισθούν στις σημαντικότερες σκηνές της. Κάτω από την ομπρέλα της MidAmerica Productions, ο Peter Tiboris έχει αναπτύξει και άλλες δραστηριότητες όπως τη δισκογραφική εταιρεία Elysium, δύο ορχήστρες, την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Μανχάταν, την Ορχήστρα Μουσικής Δωματίου Elysium και ένα καλλιτεχνικό γραφείο για τραγουδιστές με την επωνυμία Just Tenors, Inc.
Ελληνοαμερικανικός δεύτερης γενιάς, έχει ιδιαίτερη αδυναμία στους Έλληνες μουσικούς τους οποίους μετακαλεί στην Αμερική για εμφανίσεις και συνεργάζεται μαζί τους στο εξωτερικό. Το 1998 πραγματοποίησε στη Μύκονο ένα μουσικό φεστιβάλ που αργότερα ονομάστηκε Διεθνές Φεστιβάλ Αιγαίου και το 2000 δημιούργησε την Όπερα του Αιγαίου. Έκτοτε κάθε καλοκαίρι πραγματοποιεί στη Σύρο ένα Φεστιβάλ με παραστάσεις όπερας, θεάτρου και συναυλιών. Ο Peter Tiboris είναι κάτοχος πτυχίου Bachelor & Master του Πανεπιστημίου Μάντισον του Ουισκόνσιν, και έχει κάνει το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στην Urbana-Champaign.