Βιβή Μωραΐτου

To μεγάλο στοίχημα μεταξύ των σπουδαστών του Central Saint Martins College of Art and Design Master Arts Fashion είναι το ποιος από τους τελειόφοιτους θα είναι ο επόμενος μεγάλος σχεδιαστής. Ποιον θα ζητήσει να γνωρίσει από κοντά η Anna Wintour και ποιον θα σπεύσουν να προσλάβουν οι κυνηγοί ταλέντων που παρακολουθούν το σόου της σχολής στην Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου, όπως συνέβη με τον Christopher Kane;

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΟΝΟΜΑ ΣΤΗΝ ΕΤΙΚΕΤΑ
Ο νεαρός Σκοτσέζος, που τη χρονιά της αποφοίτησής του το 2006 λάνσαρε το δικό του fashion line, αφού η παρθενική του one off κολεξιόν είχε κυριολεκτικά γίνει ανάρπαστη από τις πελάτισσες του TopShop, δεν είναι παρά ένας από τους σχεδιαστές που η καριέρα τους κρατάει τη βιομηχανία της μόδας σε δημιουργική κίνηση. Ο Alexander McQueen και η κληρονόμος του οίκου του Sarah Burton, η Stella McCartney που με τη συμφοιτήτριά της Phoebe Philo ξεκίνησαν δουλεύοντας παρέα για την Chloé, ο Matthew Williamson, ο Zac Posen, ο Jonathan Saunders, ο David Koma, η Catherine Hamnett, η Jenny Packham, ο Riccardo Tisci, ο Gareth Pugh, η Roxanda Ilincic, ο Giles Deacon, ο Hussein Chalayan, ο Ελληνοαυστριακός Marios Schwab και οι Ελληνίδες Σοφία Κοκοσαλάκη και Μαίρη Κατράντζου είναι μερικοί από τους επιφανείς αποφοίτους του λονδρέζικου κολεγίου που μόνο με το Parsons της Νέας Υόρκης μπορεί να συγκριθεί.

Ωστόσο κάποτε απέρριψε την αίτηση σπουδών της Alexa Chung, σημερινής πρέσβειρας του Βρετανικού Συμβουλίου Μόδας. Κάθε χρόνο οι αιτούντες για τις περίπου 50 θέσεις του MA μπορεί να φτάσουν τους 600, ενώ από τους 1.500 του ΒΑ γίνονται δεκτοί μόλις 150. Το St Martins συγκαταλέγεται στα πλέον αυστηρά κολέγια διεθνώς.

Εκείνος που το τοποθέτησε στον παγκόσμιο χάρτη των σπουδών μόδας τη δεκαετία του 1980 ήταν ο Galliano. Η πτυχιακή κολεξιόν του τo 1984 με τίτλο Les Incroyables, εμπνευσμένη από τη Γαλλική Επανάσταση, αγοράστηκε αυτόματα από την ιδιοκτήτρια του Browns Joan Burstein (η οποία παρακολουθεί μέχρι σήμερα ανελλιπώς τα ντεφιλέ του Saint Martins) και το παλτό που μπήκε στη βιτρίνα του καταστήματος της οδού South Molton αγοράστηκε από την Diana Ross. And the rest is fashion history!

Έκτοτε, πολλοί από τους σημαντικούς designers κάθονται στην πρώτη σειρά των σόου της σχολής και συχνότατα προσκαλούνται για διαλέξεις και ανοιχτές συζητήσεις με τους φοιτητές. Στους πλέον συχνούς ομιλητές ανήκει και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Lanvin Alber Elbaz, που δεν συγκαταλέγεται μεν στους αποφοίτους του CSM αλλά είναι φίλος της θρυλικής διευθύντριας του τμήματος του Μάστερ Μόδας Louise Wilson. Το ΜΑ Fashion περιλαμβάνει τμήμα δημοσιογραφίας μόδας (fashion journalism), υφάσματος (textile), ανδρικής ένδυσης (menswear) και γυναικείας (womenswear). Το womenswear είναι και το τμήμα όπου η Wilson επενδύει περισσότερο χρόνο, αφού αποδεδειγμένα από εκεί θα ξεπηδήσει ο επόμενος Galliano ή McQueen. Άλλωστε οι μισοί από τους σχεδιαστές που συμμετέχουν στην Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου σήμερα έχουν υπάρξει μαθητές της.

Η STAR MAKER

H Louise Wilson είναι τα τελευταία είκοσι δύο χρόνια η γυναίκα-κλειδί και κινητήριος μοχλός πίσω από τις επιτυχίες της σχολής. Αποτελεί φόβο και τρόμο των σπουδαστών, που μοχθούν νυχθημερόν σε βιβλιοθήκες, σχεδιαστήρια και πάγκους κοπής για να παρουσιάσουν κάτι που απλά δεν θα προκαλέσει τον αποτροπιασμό και τη χλεύη της. Απαρέγκλιτα ντυμένη με μαύρα, επιβλητική και πάντα αγέλαστη, με διόλου κόσμια φρασεολογία εξαντλεί κάθε έννοια αυστηρότητας κριτικάροντας τα πάντα με ατάκες τόσο κοφτερές ώστε ακόμα και μαθητές-αστέρια όπως η Μαίρη Κατράντζου να τρέμουν να τη συναντήσουν χωρίς την παρουσία κάποιου άλλου supervisor καθηγητή. Κι ας ήταν η Wilson ένας από τους λόγους που η Κατράντζου επέλεξε τη συγκεκριμένη σχολή. «Υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός στο Saint Martins γιατί ουσιαστικά είναι σαν να εργάζεσαι στη μόδα. Δεν νιώθεις μαθητής. Γνωρίζεις σχεδιαστές που σε επηρεάζουν, σου δείχνουν νέες κατευθύνσεις», έλεγε σε συνέντευξή της στο Marie Claire πριν από τρία χρόνια ένα από τα πιο hot σήμερα ονόματα στο στερέωμα της παγκόσμιας μόδας.

Η τρομερή φήμη της Louise, που έχει τιμηθεί με τίτλο ευγενείας από τη βασίλισσα, συνοψίζεται στη φράση «όποιος επιβιώσει της Louise, θα επιβιώσει και στη βιομηχανία της μόδας». Και είναι γεγονός. Όπως και το ότι κάνει τους πάντες να κλάψουν. «Το πρόβλημα είναι ότι όσοι μπαίνουν στο Saint Martins θεωρούν ότι είναι μεγαλοφυΐες», λέει. Η δουλειά της λοιπόν είναι να τους αμφισβητεί διαρκώς ώσπου να αποδώσουν κάτι πραγματικά ευφυές και αξιόλογο. Η μέθοδός της συνίσταται στο να επισημαίνει τι δεν της αρέσει και όχι να επαινεί. «Σε πιέζει, σου φωνάζει κάποιες φορές αλλά έχει δίκιο. Δεν νομίζω να έχει πέσει έξω ποτέ και αυτό που μου δίδαξε είναι να αμφισβητώ πρώτη η ίδια τον εαυτό μου», σημειώνει η σχεδιάστρια Louise Grey. Την άποψή της συμμερίζονται όλοι όσοι έχουν δει την αυτοπεποίθησή τους να γκρεμίζεται μπροστά στα σχόλια της Wilson.

TO ΕΤΟΙΜΟΡΡΟΠΟ ΚΤΙΡΙΟ

Όσον αφορά τις υποδομές, με εξαίρεση την καταπληκτική βιβλιοθήκη, το κτίριο στο 107 της οδού Charing Cross στο Soho ήταν τόσο άθλιο που όποιος έφτανε εκεί πρώτη φορά πίστευε πως κάνει λάθος. Παρ’ όλα αυτά πολλοί από τους φοιτητές δήλωναν απογοητευμένοι που το MA Fashion θα εγκατέλειπε το 2011 το ιστορικό κτίριο της Charing Cross για τις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις στο King’s Cross.

Για εκείνους η συσσωρευμένη ενέργεια του Galliano, του McQueen και των Sex Pistols, που στα ’70s έδωσαν εκεί την πρώτη συναυλία τους, ήταν λόγος να συνεχίσει η σχολή να στεγάζεται εκεί κι ας ήταν η πρώτη εντύπωσή τους μιας τρώγλης υπό κατάρρευση. Οι καθηγητές πάλι θεωρούν πως είναι καλό που τα νέα κτίρια στεγάζουν πλέον όλες τις σχολές art & design -πριν από τη μετακόμιση το κολέγιο χρησιμοποιούσε πέντε διαφορετικά οικήματα στο Λονδίνο για τα εικαστικά, το θέατρο, τη μόδα, τη μουσική, το χορό κ.λπ.- γιατί αυτό θα προκαλέσει ζυμώσεις μεταξύ των ταλέντων. Όπως και να ‘χει κρατήστε για το μέλλον τα φρέσκα ονόματα Luke Brooks, Craig Green, Lukas Leclaire και Erin Hawkes.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ALUMNI ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ

Θανάσης Κρίκης, φωτογράφος μόδας

«Ερχόμενος από τη Νέα Υόρκη και το Parsons, με εντυπωσίασε το χάος του Saint Martins. Διαλυμένες αίθουσες, στοιχειώδεις υποδομές, κυλικείο σαν άντρο αναρχικών. Οι φοιτητές και τα εκκεντρικά ντυσίματά τους κάνουν τη σχολή. Θυμάμαι έναν τύπο που κυκλοφορούσε με στενό σακάκι και παπιγιόν (τότε, το 1993) ζωσμένος με έναν τεράστιο, φουσκωτό φαλλό. Αυτό που μετρούσε ήταν η ιδέα πάνω απ’ όλα. Ανάμεσα σε τόσο ταλέντο δεν γινόταν να μην τα δώσεις όλα. Τι σημασία είχε αν ήταν μπάχαλο και δεν έλεγχε κανείς πού είσαι και τι κάνεις. Την ώρα της παρουσίασης της δουλειάς σου δεν μπορούσες να είσαι λίγος. Είχα συμμαθητές τον Giles Deacon, που φαινόταν ότι θα έφτανε ψηλά, και τον Hussein Chalayan που δεν φαινόταν γιατί ήταν πολύ συνεσταλμένος!»

Διδώ Πιτταούλη, δημοσιογράφος

«Για μένα το να σπουδάσω στο Saint Martins -ή, όπως το λένε, στο Star Factory- ήταν όνειρο ζωής. Εκεί έμαθα ότι το να είσαι λάθος είναι σωστό και το να έχεις δίκιο είναι λάθος. Τα Louboutin είναι πασέ, η Lady Gaga το απόλυτο icon και η αυτοπεποίθηση το μεγαλύτερο όπλο. Πέρα από το βιογραφικό μου, το Saint Martins άλλαξε ολοκληρωτικά τον τρόπο που ντύνομαι, τόσο που δεν θυμάμαι πια τι φορούσα πριν από αυτό. Η χρονιά μου, το 2010, ήταν η χρονιά που ο λατρεμένος όλων εκεί, ο McQueen, έφυγε από τη ζωή, κάτι που μούδιασε όλη τη σχολή για μία εβδομάδα. Επιπλέον, ήμαστε η τελευταία τάξη που φοίτησε στο ιστορικό κτίριο στο Σόχο όπου ποντίκια ροκάνιζαν τους σοβάδες. Μέσα στις χειρότερες συνθήκες μπορούν να γεννηθούν ρούχα, κείμενα, εικόνες και τάσεις ικανά να επηρεάσουν ολόκληρο τον κόσμο. Όπως έλεγε ο McQueen, «υπάρχει ομορφιά μέσα στην ασχήμια». Και αυτό είναι το πιο σημαντικό μάθημα που πήρα στη ζωή και τη δουλειά μου».
Ελιάνα Χρυσικοπούλου, δημοσιογράφος

«Την πρώτη γνωριμία μου με τη Louise Wilson θα τη θυμάμαι για πάντα. Ήρθε να γνωρίσει το τμήμα μας και το πρώτο που είπε ήταν: «Σκέφτομαι τα δωμάτιά σας και μου ‘ρχεται να ξεράσω. Φαντάζομαι ότι έχετε πολύχρωμα και πουά σεντόνια. Ιδανικά θα ήθελα να έχετε όλοι λευκά». Βλέποντάς με τότε να κρατάω σημειώσεις με ένα κοινό στιλό σχολίασε: «Για όνομα του Θεού, αγόρασε ένα αξιοπρεπές στιλό». Είπε ότι αν δεν το ‘χουμε με τη μόδα -και το βλέπει ότι δεν το ‘χουμε- να ντυνόμαστε μόνο με μαύρα, όπως και η ίδια. Την τρέμαμε! Βέβαια από την πρώτη κρυάδα μέχρι την αποφοίτηση έχεις πάρει κάτι καλό. Η Louise αφήνει τους πολύ ταλαντούχους να δουλεύουν μόνοι τους. Δεν τους περιορίζει καθόλου. Με όλους τους υπόλοιπους είναι διαρκώς από πάνω και απαιτεί «more, more, MORE». Πραγματικά στο Saint Martins ωθούν τη δημιουργικότητα στα όριά της. Σε ξετινάζουν μέχρι να ακούσεις ότι αυτό που έκανες «δεν είναι κακό» κι εκεί ξέρεις ότι έχεις παράξει κάτι που για άλλους είναι καταπληκτικό».

woman.in.gr

Headlines