Σαν σήμερα γεννήθηκε ο σπουδαίος χορευτής Φρεντ Αστέρ

Το πραγματικό του όνομα ήταν Φρέντερικ Αούστερλιτς και γεννήθηκε στην Ομάχα της Νεμπράσκα. Ο πατέρας του, Φρέντερικ «Φριτς» Αούστερλιτς, ήταν αυστριακός μετανάστης και εργάστηκε ως ζυθοποιός στην Αμερική, ενώ η μητέρα του, Τζοάννα «Ανν» Τζίλους, ήταν Αμερικανίδα. Ο Φρεντ Ασταίρ είχε μια μεγαλύτερη αδερφή, την Αντέλ, που από μικρή ηλικία ξεχώρισε για το ταλέντο της στο χορό και στο τραγούδι.
Η μητέρα τους, που ονειρευόταν να ξεφύγει από την Ομάχα, αξιοποιώντας το ταλέντο των παιδιών της, θέλησε να γράψει και τον Φρεντ Τζούνιορ σε μαθήματα χορού. Αυτός και αρχικά αρνήθηκε, δεν άργησε να παρασυρθεί από την αδερφή του που χόρευε. Λίγο αργότερα, ο Φρεντ ξεκίνησε να ασχολείται με το πιάνο, το ακορντεόν και το κλαρινέτο.

Η καριέρα των αδερφών Αστέρ ξεκίνησε ουσιαστικά όταν ο πατέρας τους έμεινε άνεργος και μετακόμισαν οικογενειακώς στη Νέα Υόρκη. Το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, Αστέρ, το υιοθέτησαν τα δύο αδέρφια το 1905, όταν εκπαιδεύονταν στο χορό, στην πρόζα και στο τραγούδι.

Τα δύο χαρισματικά παιδιά δεν έμειναν για πολύ στην αφάνεια. Σύντομα έκλεισαν ένα μεγάλο συμβόλαιο, χάρη στις διαπραγματεύσεις του πατέρα τους, και έπαιξαν σε διάφορες Πολιτείες. Όταν η Αντέλ βρέθηκε να είναι επτά εκατ. ψηλότερη από τον αδερφό της, το ζευγάρι άρχισε να μοιάζει αταίριαστο. Έτσι οι γονείς αποφάσισαν να κάνουν ένα διάλειμμα δύο ετών από τις παραστάσεις. Σημαντικός παράγοντας που συντέλεσε σε αυτήν την απόφαση ήταν και η νομοθεσία της εποχής για την παιδική εργασία.

Τα δύο αδέρφια συνεχώς εξελίσσονταν και δεν άργησαν να ενσωματώσουν το χορό με κλακέτες στις εμφανίσεις τους. Ο Φρεντ βρισκόταν συνεχώς σε αναζήτηση νέων βημάτων, καθώς είχε μια ακόρεστη επιθυμία για καινοτομία και τελειότητα.

Δάσκαλοί τους ήταν η Αουρέλια Κότσια, που τους δίδαξε τανγκό και βαλς, αλλά και οι σπουδαίοι χορευτές Βέρνον και Ιρέν Κασλ.

Τα δύο αδέρφια εμφανίστηκαν το 1917 στο Μπρόντγουεϊ, στην παράσταση «Over the Top».

Ο Φρεντ δήλωσε σε μια συνέντευξή του πως η αναφορά που συνόδευε ένα από τα πρώτα δοκιμαστικά που είχε κάνει για τον κινηματογράφο έγραφε: «Δεν μπορεί να παίξει. Λίγο καραφλός. Επίσης χορεύει». Αυτό φυσικά δεν πτόησε και το 1933 έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στο Χόλιγουντ, χορεύοντας με την Τζόαν Κρόφορντ στο επιτυχημένο μιούζικαλ «Dancing Lady».

Την ίδια χρονιά, το 1933, έπαιξε στο μιούζικαλ «Flying Down to Rio», όπου το όνομά του γράφτηκε πέμπτο μαζί με το όνομα της επίσης χορεύτριας και ηθοποιού, Τζίντζερ Ρότζερς. Ο Φρεντ, αν και αρχικά ήταν επιφυλακτικός στο να αποτελέσει και πάλι μέλος χορευτικού διδύμου, άλλαξε γνώμη καθώς αντιλήφθηκε την έλξη που ασκούσαν, ως χορευτικό δίδυμο με τη Ρότζερς, στο κοινό.

Ο Αστέρ και η Ρότζερς γύρισαν μαζί δέκα ταινίες. Αναφέρουμε αυτές που ξεχώρισαν: το 1934 «The Gay Divorcee», το 1935 «Roberta» και «Top Hat», το 1936 «Follow the Fleet» και «Swing Time», το 1937 «Shall We Dance» και το 1938 «Carefree». Πολλά από τα μιούζικαλ που έπαιξαν ήταν καλλιτεχνικές και εισπρακτικές επιτυχίες.

Πολλοί κριτικοί χορού, ανάμεσά τους οι Αρλήν Κρότσε, Χάνα Χύαμ και Τζον Μιούελερ, θεωρούν πως η Ρότζερς υπήρξε η καλύτερη παρτενέρ που είχε ποτέ ο Αστέρ, αναγνωρίζοντας συγχρόνως πως ορισμένες από τις μεταγενέστερες παρτενέρ του είχαν περισσότερες ικανότητες. Όπως είπε η Κάθριν Χέπμπορν: «Αυτός της δίνει κλάση και εκείνη του δίνει σεξ».

Ο Αστέρ κατάφερε να συμπεριλάβει στο συμβόλαιο που είχε υπογράψει με τα στούντιο της εποχής τον όρο να έχει πλήρη αυτονομία στο πώς θα παρουσιάζονταν οι χορογραφίες του. Αυτό έφερε επανάσταση στον κινηματογραφικό χορό.

Στον Φρεντ αποδίδονται δύο σημαντικοί νεωτερισμοί, στα πρώτα κινηματογραφικά μιούζικαλ. Ο πρώτος αφορούσε τη θέση της κάμερας. Την ήθελε ακίνητη, να τραβάει την όλη χορογραφία σε ένα μοναδικό πλάνο. Όπως χαρακτηριστικά είχε πει: «Είτε η κάμερα θα χορεύει, είτε εγώ».

Η πρώτη του ταινία που γυρίστηκε κατ΄ αυτόν τον τρόπο ήταν «The Gay Divorcee» το 1934 και επικράτησε έως το 1968, όταν ο Φράνσις Φορντ Κόπολα σκηνοθέτησε το πρώτο του μιούζικαλ, «Finian’s Rainbow».

Η δεύτερη καινοτομία του αφορά τη χορογραφία. Ο Φρεντ φρόντιζε ώστε όλα τα χορευτικά νούμερα να εναρμονίζονται απόλυτα με την πλοκή του έργου. Έτσι, αντί να χρησιμοποιεί το χορό καθαρά ως θέαμα, τον χρησιμοποιούσε ως στοιχείο που δίνει ώθηση στην πλοκή του έργου. Αρκετές ταινίες του περιελάμβαναν σόλο χορογραφίες του, που τις ονόμαζε «sock solo».

Ο Αστέρ θέλησε να αποφύγει την ταύτιση της καριέρας του με μια συγκεκριμένη συνεργάτιδα, το είχε ήδη υποστεί στο παρελθόν με την αδερφή του, Αντέλ, και ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις με τα στούντιο. Το 1937 εμφανίστηκε μόνος του στην ταινία «A Damsel in Distress», δίχως επιτυχία. Τα επόμενα δύο χρόνια συνεργάστηκε ξανά με τη Ρότζερς σε δύο ταινίες, ενώ χόρεψαν ξανά μαζί το 1949 στο μιούζικαλ «The Barkleys of Broadway».

Έχει χορέψει μαζί με σπουδαίες ηθοποιούς και χορευτές. Χορογραφούσε ο ίδιος τα νούμερά του, ενώ πολλές φορές συνεργαζόταν και με άλλους καλλιτέχνες. Αντλούσε έμπνευση από ποικίλες πηγές, ανάμεσα στις οποίες το χορό με κλακέτες, τους αφροαμερικάνικους ρυθμούς, τον κλασικό χορό και το υψηλό επίπεδο των δασκάλων του Βέρνον και Ιρέν Κασλ. Δημιούργησε ένα αναγνωρίσιμο στυλ χορού, το οποίο επηρέασε και έθεσε τα στάνταρντ σύμφωνα με τα οποία θα κρίνονταν όλες οι μεταγενέστερες μουσικοχορευτικές ταινίες.

Ξεχώριζε για την τελειομανία, τη μετριοφροσύνη και τη φροντίδα του για τους συμπρωταγωνιστές του. Φυσικά, αυτή η θρυλική του τελειομανία οδηγούσε τον ίδιον και τους συνεργάτες του σε πολυάριθμες πρόβες και επαναλήψεις, κάνοντας κάποιους να δυσανασχετούν.
Η καριέρα του στο θέατρο και το σινεμά διήρκεσε 76 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων έλαβε μέρος σε τριάντα μία μουσικές ταινίες.

Οι Τζορτζ Μπαλανσίν και Ρούντολφ Νουρέγιεφ τον χαρακτήρισαν ως τον μεγαλύτερο χορευτή του εικοστού αιώνα. Έχει γενικότερα αναγνωριστεί ως ο χορευτής με τη μεγαλύτερη επιρροή στην ιστορία των κινηματογραφικών και τηλεοπτικών μιούζικαλ.

Προσωπική Ζωή

Το 1933 παντρεύτηκε την 25χρονη Φίλις Πότερ (1908-1954), μετά από πολιορκία δύο ετών! Ο θάνατός της, από καρκίνο του πνεύμονα, σε ηλικία μόλις 46 ετών, τον άφησε απαρηγόρητο μετά από 21 χρόνια ευτυχισμένου γάμου. Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά, τον Φρεντ Τζούνιορ και την Άβα, ενώ είχε και τον γιο της Πότερ, τον Πήτερ, από προηγούμενο γάμο της.

Το 1980 ξαναπαντρεύτηκε την ηθοποιό και πρωταθλήτρια του τζόκεϋ, Ρόμπιν Σμιθ, η οποία ήταν 45 χρόνια νεότερή του.

Ο Αστέρ απεβίωσε στις 22 Ιουνίου του 1987 από πνευμονία σε ηλικία 88 ετών και κηδεύτηκε στην Καλιφόρνια.

Φιλμογραφία:

Dancing Lady (1933)
Flying Down to Rio (1933)
The Gay Divorcee (1934)
Roberta (1935)
Top Hat (1935)
Follow the Fleet (1936)
Swing Time (1936)
Shall We Dance (1937)
A Damsel in Distress (1937)
Carefree (1938)
The Story of Vernon and Irene Castle (1939)
Broadway Melody of 1940 (1940)
Second Chorus (1940)
You’ll Never Get Rich (1941)
Holiday Inn (1942)
You Were Never Lovelier (1942)
The Sky’s the Limit (1943)
Yolanda and the Thief (1945)
Ziegfeld Follies (1946)
Blue Skies (1946)
Easter Parade (1948)
The Barkleys of Broadway (1949)
Three Little Words (1950)
Let’s Dance (1950)
Royal Wedding (1951)
The Belle of New York (1952)
The Band Wagon (1953)
Daddy Long Legs (1955)
Funny Face (1957)
Silk Stockings
On The Beach (1959)
Finian’s Rainbow (1968)
That’s Entertainment, Part II (1976)

Πληροφορίες ΙΜDb, Wikipedia
Επιμέλεια: Χριστίνα Φωτιάδη