Νέα στοιχεία για το πως το γαστρικό bypass θεραπεύει τον διαβήτη

Απάντηση το ερώτημα πως θεραπεύονται από τον διαβήτη τύπου ΙΙ ορισμένοι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε επέμβαση γαστρικού bypass δίνουν αμερικανοί επιστήμονες, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο Science.

Η επιστημονική ομάδα του Παιδιατρικού Νοσοκομείου της Βοστόνης με επικεφαλής τον Δρ Νικόλαο Στυλόπουλο, σε ζωικό μοντέλο απέδειξε ότι η παράκαμψη του στομάχου έκανε το έντερο να εργάζεται πιο σκληρά, χρησιμοποιώντας περισσότερη ενέργεια και έτσι διατηρούσε τα επίπεδα του σακχάρου υπό έλεγχο.

Ο διαβήτης τύπου ΙΙ είναι γνωστό ότι είναι κυρίως αποτέλεσμα κακής διατροφής και έλλειψης σωματικής άσκησης. Η μη θεραπεία του μπορεί να συντελέσει σε μοιραίες επιπλοκές, όπως η τύφλωση, η καρδιακή νόσος και ο ακρωτηριασμός των κάτω άκρων.

Ο Δρ Στυλόπουλος και οι συνεργάτες του μελέτησαν πως η γαστρική παράκαμψη στην οποία υποβάλλονται άτομα που πάσχουν από νοσογόνο παχυσαρκία μπορεί να επηρεάσει την πορεία του διαβήτη.

«Η γαστρική παράκαμψη είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος απώλειας βάρους, και εφόσον αποδεικνύεται αποτελεσματική και στην θεραπεία του διαβήτη θα μπορούσαμε να την χρησιμοποιήσουμε μελλοντικά στην θεραπευτική μας φαρέτρα», εξηγεί ο Δρ Στυλόπουλος.

Αν και η απώλεια βάρους από μόνη της μπορεί να αμβλύνει τα συμπτώματα του διαβήτη τύπου ΙΙ, η νόσος μπορεί να θεραπευθεί πριν την απώλεια του βάρους. Η πρόκληση των ερευνητών ήταν να αποδείξουν που πήγαινε η περίσσεια σακχάρου, η οποία στην περίπτωση του διαβήτη, κυκλοφορεί στον οργανισμό.

Σε μια ομάδα αρουραίων λοιπόν έκαναν γαστρική παράκαμψη για να ενώσουν την είσοδο του στομάχου με το λεπτό έντερο. Στην συνέχεια παρακολούθησαν τα τρωκτικά και την πορεία των γευμάτων τους εντός του οργανισμού τους.

«Προς μεγάλη μας έκπληξη, διαπιστώσαμε ότι το σάκχαρο χρησιμοποιούνταν από το έντερο, το οποίο εργαζόταν πιο σκληρά αφού πλέον η τροφή παρέκαμπτε το στομάχι», εξηγεί ο Δρ Στυλόπουλος.

Το λεπτό και παχύ έντερο έπρεπε να λοιπόν να υποστεί μια εσωτερική αναδόμηση στο πλαίσιο της παράκαμψης αυτής και έτσι χρησιμοποιούσε επιπλέον ενέργεια.

Αυτή η νέα ενεργειακή ανάγκη του εντέρου αναλογούσε σε 64% αλλαγή στα επίπεδα του σακχάρου του αίματος. Η υπόλοιπη επίδραση αποδόθηκε στην απώλεια βάρους και σε ορμονικές αλλαγές.

Επόμενος στόχος των ερευνητών είναι να βρουν τον τρόπο να ενεργοποιούν το λεπτό και το παχύ έντερο ώστε να παράγουν όμοια αντίδραση, χωρίς να χρειάζεται ο πάσχων από διαβήτη να υποβληθεί σε γαστρικό bypass.