Η Ηρώ Σαΐα σε «Λευκό Χαρτί»
Στο δίσκο «Λευκό Χαρτί» που κυκλοφορεί από την PHONOGRAPH, τις συνθέσεις υπογράφουν οι Άρης Βλάχος και Νεοκλής Νεοφυτίδης, ενώ τους στίχους οι Μάνος Ελευθερίου, Γιάννης Γούνας, Γιάννης Καστανάκης και η Ηρώ Σαΐα στην πρώτη στιχουργική της απόπειρα.
Το άλμπουμ αποτελείται από 8 κομμάτια που μιλούν για την αγάπη, τον έρωτα, τη ζωή με ήχο καθαρό και άμεσο στίχο, μέσα από δυνατά ζεϊμπέκικα, κινηματογραφικές μελωδίες άλλοτε ηλεκτρικές και άλλοτε bossa nova και νέο-παραδοσιακά ακούσματα.
Track list «Λευκό Χαρτί»
1. Λευκό Χαρτί (Νεοκλής Νεοφυτίδης – Ηρώ Σαΐα)
2. Μια βόλτα (Άρης Βλάχος – Γιάννης Γούνας)
3. Δεν είναι πόλεμος η αγάπη (Άρης Βλάχος – Γιάννης Καστανάκης)
4. Ποια κρεβάτια ζεσταίνεις (Άρης Βλάχος – Μάνος Ελευθερίου)
5. Ασπρόμαυρη Ταινία (Νεοκλής Νεοφυτίδης – Μάνος Ελευθερίου)
6. Το κλειδί (Άρης Βλάχος – Ηρώ Σαΐα)
7. Φωτισμένο Τρένο (Νεοκλής Νεοφυτίδης)
8. Άλλον κόσμο μάθαμε (Νεοκλής Νεοφυτίδης)
Λίγα λόγια για την Ηρώ Σαΐα
H Ηρώ Σαΐα μάς συστήθηκε μέσα από τη Σπείρα-Σπείρα. Το 2010 παρουσίασε την παράσταση «Γυναίκα Τριαντάφυλλο» στην Αθηναΐδα με την υπογραφή του Σταμάτη Κραουνάκη που αποτέλεσε και την πρώτη της δισκογραφική δουλειά. Σταθμός στην πορεία της η συνεργασία της με τον Σταύρο Ξαρχάκο το 2011 στο «Αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι» στο Gazarte και στο Ηρώδειο, καθώς και στο «Αμάν Αμήν» στο Ακροπόλ το 2012.
Το Σεπτέμβριο του 2013 τραγούδησε στο μεγάλο αφιέρωμα στην Μελίνα Μερκούρη στο Ηρώδειο «ΜΕΛΙΝΑ: όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα…».
Έχει συνεργαστεί επίσης με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, την Αφροδίτη Μάνου τον Ορφέα Περίδη, τους Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου, τον Γιάννη Σπανό, τον Νίκο Μαμαγκάκη κ.ά.
- Μισθοί: Η πορεία τους και οι προοπτικές για το 2025 – Τροχοπέδη η χαμηλή παραγωγικότητα
- Meteo: Κάτω από -8 βαθμούς η θερμοκρασία το πρωί της Κυριακής
- Τα δεδομένα για το νέο συμβόλαιο του Νίκολα Μιλουτίνοφ (pic)
- Σεισμός: 3,6 Ρίχτερ ανοιχτά της Λίνδου
- Φάμελλος: Αισιοδοξία για restart – «Να έρθουν όλοι να στηρίξουν την επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ»
- «Μικρά Πράγματα σαν κι Αυτά»: Το έγκλημα για το οποίο η Καθολική Εκκλησία δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη