Δεκαετίες τώρα ονειρευόταν να ανοίξει το δικό της θεατρικό χώρο, «όπου θα μπορούν να ανταλλάσσονται ιδέες σκέψεις συναισθήματα». Το όνειρο αυτό έγινε πραγματικότητα, και η Αναστασία Παπαστάθη είναι η καλλιτεχνική διευθύντρια του νέου θεάτρου Radar. «Ονειρευόμουν ένα θέατρο, που θα εκπέμπει και θα δέχεται. Με ευαίσθητες κεραίες, να προσλαμβάνει κυματισμούς και να τους μετατρέπει σε δημιουργία», αναφέρει η κ. Παπαστάθη για το χώρο, ενώ μιλά στο in.gr για τα έργα, τις συνεργασίες και τους βασικούς άξονες του προγράμματος όσον αφορά στο «Radar».

Ένας νέος θεατρικός χώρος, το Radar, έρχεται να προστεθεί στον καλλιτεχνικό χάρτη της Αθήνας. Πώς αισθάνεστε που είστε καλλιτεχνική διευθύντριά του, ποιος ο βασικότερος στόχος σας και τι θα θέλατε να προσφέρετε στο κοινό;
Η καλλιτεχνική διεύθυνση του θεάτρου Radar, αποτελεί μια φυσική συνέχεια της ζωής μου, αφού από τότε που τελείωσα την Δραματική Σχολή – δηλαδή εδώ και τριάντα χρόνια- έναν τέτοιο χώρο ονειρευόμουν. Έναν χώρο, όπου θα μπορούν να ανταλλάσσονται ιδέες σκέψεις συναισθήματα. Έναν χώρο όπου, αυτό που καταθέτει ο καλλιτέχνης θα μπορεί να εγείρει συναισθήματα στον θεατή. Γιατί χωρίς τον θεατή καμία τέχνη δεν ολοκληρώνεται. Αυτό θέλω να προσφέρω στο κοινό. Την δυνατότητα να επικοινωνήσει με το δημιούργημα του καλλιτέχνη μέσω συναισθημάτων.

Πώς και αποφασίσατε το θέατρο να ανοίξει τις πύλες του με την προβολή της ταινίας του «El Sistema – Σώζοντας ζωές»;
Εντάσσεται σε αυτό που πιστεύω: ότι η Τέχνη, θα πρέπει να έχει και κοινωνικό ρόλο. Δηλαδή να ενισχύει και να προωθεί προσπάθειες που βελτιώνουν την ζωή των ανθρώπων. Όπως η ταινία «El Sistema -Σώζοντας ζωές» του Γιώργου Αυγερόπουλου, που αναφέρεται στο εγχείρημα του μουσικού jose Antonio Abru από το Καράκας της Βενεζουέλας, να μάθει τα παιδιά κλασική μουσική. Όσοι γνωρίζουν για το εγχείρημα αυτό, ξέρουν πόσα παιδιά απέκτησαν νόημα στην ζωή τους και έπαψαν να είναι
«Ο Κανένας».


Πώς προέκυψε η ονομασία Radar και πότε ξεκίνησαν οι πρώτες συζητήσεις για το χώρο;
Ήταν απόρροια των στόχων που ήθελα να θέσω για τον χώρο. Ονειρευόμουν ένα θέατρο, που θα εκπέμπει και θα δέχεται. Με ευαίσθητες κεραίες, να προσλαμβάνει κυματισμούς και να τους μετατρέπει σε δημιουργία. Να επικοινωνεί με τον σύγχρονο άνθρωπο. Έτσι προέκυψε η ονομασία Radar. Όσο για τις πρώτες συζητήσεις , αυτές ξεκίνησαν πρώτα με τον εαυτό μου, όταν εγκαταστάθηκε μέσα μου η ιδέα, που στην συνέχεια έγινε στόχος και όνειρο μαζί και τα δύο τελευταία χρόνια, με υπομονή, επιμονή, και αμετακίνητη προσήλωση στον στόχο, κατάφερα την υλοποίησή του.

Ποιοι είναι οι βασικοί άξονες του προγράμματος;
Θέατρο, Μουσική, Εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά. Παράλληλα με ανοιχτές συζητήσεις και διαλέξεις που προάγουν την ανταλλαγή ιδεών και την εξέλιξη του καλλιτέχνη και του θεατή.

Σκοπός σας είναι να ακουστεί και η πιο εναλλακτική και νεανική καλλιτεχνική φωνή έξω από το τετριμμένο;
Εάν η εναλλακτική νεανική φωνή σχετίζεται με την διεύρυνση του ορίζοντα των νέων, έχει την πηγή της σε ουσιαστική αναζήτηση, προάγει τις αξίες της ζωής, τότε ναι το Radar θα έχει τις πόρτες του ανοιχτές και θα κάνει ότι μπορεί για να ακουστούν αυτές οι φωνές.

To πρόγραμμα φροντίζει και για τα παιδιά. Σκέφτεστε να οργανώσετε κάποιες διαλέξεις και αφηγήσεις πέρα από τα θεατρικά εργαστήρια;
Ήδη ερευνώ τις ανάγκες που υπάρχουν σήμερα στα σχολεία και από την πλευρά των παιδιών, αλλά και των εκπαιδευτικών και των γονέων, ώστε να μπορέσω να καταρτίσω το πρόγραμμα της νέας θεατρικής σεζόν. Ναι θα οργανωθούν διαλέξεις, συζητήσεις , εκπαιδευτικά προγράμματα, όλα με στόχο την φροντίδα των παιδιών.

Ποια συνεργασία θεωρείτε ότι είναι το «δυνατό χαρτί» του θεάτρου;
Θεωρώ ότι κάθε συνεργασία που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, που ανανεώνει την εμπιστοσύνη του για το θέατρο, που διασφαλίζει την διάρκειά του, μπορεί να αποτελέσει «δυνατό χαρτί» για το θέατρο.

Πιστεύετε πως η τοποθεσία του Radar (πλατεία Αγίου Ιωάννη & Πυθέου 93) ίσως να απομακρύνει ή και να δυσκολέψει ορισμένους;
Αν σκεφτείτε ότι βρίσκεται ακριβώς στην έξοδο της στάσης Μετρό Άγιος Ιωάννης, ότι είναι δίπλα στην Λεωφόρο Βουλιαγμένης, με πρόσβαση μέσω Τρόλεϊ και αστικής συγκοινωνίας, νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να φτάσει στο Radar.

Ως καλλιτέχνης, ποιο είναι το δικό σας μήνυμα για την κατάσταση που διανύουμε;
Νομίζω ότι στον αντίποδα της κρίσης που διανύουμε σήμερα, βρίσκεται η ευκαιρία. Τι εννοώ; Ο άνθρωπος τα προηγούμενα χρόνια εστίασε στην κατάκτηση της ύλης. Η επιλογή αυτή τον οδήγησε σε αδιέξοδο. Είναι καιρός να ασχοληθεί με την πνευματική του ανάπτυξη. Η κρίση δίνει αυτή την ευκαιρία στον άνθρωπο. Αρκεί να μπορέσει να την δει.

Με ποιους καλλιτέχνες θα θέλατε να συνεργαστείτε μελλοντικά;
Με τους καλλιτέχνες που μπορώ να επικοινωνήσω. Που μπορώ να μιλήσω την ίδια γλώσσα. Που μπορώ να συνδεθώ με τους ίδιους στόχους. Που μπορούμε μαζί να δημιουργήσουμε.

Η σκηνοθεσία του «Caveman» σάς έδωσε ώθηση όσον αφορά στην πορεία σας στην υποκριτική;
Την χρονική στιγμή που μπήκε ο Caveman στη ζωή μου, είχε λειτουργήσει ως πρόκληση για μένα, γιατί δεν αφορούσε μόνο στην σκηνοθεσία, έπρεπε να διασκευάσω και το κείμενο, να το μεταφέρω στην ελληνική πραγματικότητα. Χρειάστηκε να γράψω πολλά δικά μου κείμενα, για να δέσω τα δρώμενα, ώστε η παράσταση να αποκτήσει αρχή, μέση και τέλος. Έμαθα πολλά. Σκηνοθέτησα τέσσερις άξιους ηθοποιούς, αλλά με διαφορετική λειτουργία ο καθένας. Ήταν μια εμπειρία που με ωφέλησε στην πορεία μου.

Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου

Headlines