Ο Σον Πεν «χάνει» σε ταινία δράσης από τον Λίαμ Νίσον

Στην ταινία ο Σον Πεν υποδύεται έναν πρώην στρατιώτη των ειδικών δυνάμεων ο οποίος αναλαμβάνει αποστολές σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Πάσχει από Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες, αλλά προσπαθεί να επικοινωνήσει με μια παλιά αγάπη του.

Το παρελθόν του στέκεται σαν εχθρός του, αφού ο πρώην εργοδότης του προσπαθεί να τον δολοφονήσει. Πρέπει, λοιπόν, να διασχίσει την Ευρώπη για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα.

Η ταινία βασίζεται στο αστυνομικό μυθιστόρημα «The Prone Gunman» του Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ, ενός από τους κορυφαίους γάλλους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας, και φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή του Πιερ Μορέλ

Το όνομα του Πιερ Μορέλ έχει φιγουράρει και στη σκηνοθεσία του πρώτου «Taken» με τον Λίαμ Νίσον. Τα φώτα των ερωτηματικών στρέφονται στο εάν η επιτυχημένη συνταγή του Μορέλ θα επαναληφθεί και στο «The Gunman», μια ταινία που έχει λάβει διφορούμενα σχόλια.

Σε αυτή την ταινία βλέπει κανείς τον Σον Πεν σε ένα πραγματικό σκηνικό δράσης, να μην υποδύεται τον κακό της υπόθεσης, όπως συνέβη με τους «Διώκτες του εγκλήματος», αλλά να επιζητά διακαώς τη λύτρωση.

Μπορεί η ταινία να είναι πολυαναμενόμενη, με τα ξένα μέσα να την έχουν σχολιάσει ποικιλοτρόπως, όταν όμως η συζήτηση δικαιολογημένα φτάνει στη σύγκριση ανάμεσα στον Σον Πεν του Gunman και στον Λίαμ Νίσον του «Taken», οι «δάφνες» ανήκουν στον δεύτερο.

Σύμφωνα με κριτική του Hollywood Reporter, για την ταινία , το καστ είναι εκείνο που κερδίζει το ενδιαφέρον του κοινού . Η πολιτική ατζέντα δεν μπλέκεται με ουσιαστικό τρόπο με το δράμα, όπως αναφέρεται, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι το ρομαντικό στοιχείο έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

Η ταινία «εκμεταλλεύεται» τον Σον Πεν ως έναν ήρωα σε δράση αναφέρεται στην ιστοσελίδα TheWrap. Κάνει μπάνιο και σεξ , με έναν τρόπο που μοιάζει περισσότρερο με δίψα για προβολή παρά για ανάγκη, επισημαίνεται στην κριτική.

Στην ίδια ιστοσελίδα, αναφέρεται ότι η ταινία «τουλάχιστον προσφέρει διαρκή κίνηση» , με τις ερμηνείες όμως να είναι «αμελητέες», παρόλο που η Idris Elba διαθέτει λάμψη στις λίγες στιγμές που εμφανίζεται στην οθόνη.

Ακόμη, όπως και οι προηγούμενες κριτικές έτσι και η συγκεκριμένη εστιάζει στην εμφάνιση του Σον Πεν που είναι το πιο «εντυπωσιακό στοιχείο της ταινίας». Γίνεται, δε, λόγος για ένα θρίλερ χωρίς ίχνος χιούμορ, και για μια ανεπιτυχής προσπάθεια παρουσίασης του Σον Πεν ως κινηματογραφικό αστέρι της μέσης ηλικίας.

Για άλλη μια φορά στο τραπέζι μπαίνει το ζήτημα της σύγκρισης ανάμεσα σε Πεν και Νίσον . Πολλοί ήταν εκείνοι που μιλούσαν για έναν Νίσον που δεν θα «έπειθε» το κοινό με το προφίλ του σκληρού, τα κατάφερε όμως με το ανέκφραστο πνεύμα του, κάτι που δεν υπάρχει στην περίπτωση του Πεν.

Ελισάβετ Σταμοπούλου