Ξεκίνησε να πίνει για να δουλέψει. Ο δανός σκηνοθέτης, Λαρς Φον Τρίερ, παλεύει με το άγχος του, και διαβάζει Τολστόι. Μπορεί να δηλώνει ότι η ζωή στη Δανία είναι άνετη, αναφέρεται όμως στις τρομοκρατικές επιθέσεις, με τους ακροδεξιούς να «ξεφτιλίζουν Μουσουλμάνους» στη χώρα του. Μιλώντας για το ρατσισμό αφήνει αιχμές για το περιοδικό Charlie Hebdo, αλλά σχολιάζει και το ζήτημα της ελευθερίας του λόγου που είναι «αλά καρτ».

Σε συνέντευξη του στον Guardian αναφέρει: «Όταν γυρίζεις μια ταινία τείνεις να πίνεις περισσότερο. Πήγαινα σε συναντήσεις των Ανώνυμων Αλκοολικών για ένα χρόνο. Στηρίζαμε ο ένας τον άλλον . Οι άνθρωποι αυτοί έγιναν οικογένειά μου».

»Το ποτό σε βοηθά να αντιμετωπίσεις το άγχος», συνεχίζει, ενώ σημειώνει ότι το αίσθημα αυτό τον διακατέχει από «μικρό παιδί». Πιστεύει ότι η ευαισθησία «δίνει άγχος, ακόμα και εάν έχω προσπαθήσει να το καταπολεμήσω μέσα από θεραπείες. Είναι κάτι που μπορείς να το διαχειριστείς μερικές μόνο φορές», αναφέρει.

Λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, με τον ψυχίατρό του να του λέει: «Παίρνεις πολλά φάρμακα, δεν είσαι στα καλύτερά σου».

Ανακαλεί, δε, μνήμες από την ταινία «Χορεύοντας στο σκοτάδι», και θυμάται τον εαυτό του να κλαίει και να παραιτείται – σχεδόν – από την προσπάθεια.

Μιλώντας για τη Δανία, σημείωσε: «Ζούμε σχετικά άνετα, παρόλο που έχουν σημειωθεί πρωτόγνωρες τρομοκρατικές επιθέσεις».

Ανέδειξε, παράλληλα, την αμφιλεγόμενη λογική πίσω από την ελευθερία του λόγου. «Όλοι φαίνεται να ενθαρρύνουν τους καλλιτέχνες να ζωγραφίζουν ό,τι θέλουν , βλέποντάς το »ως ελευθερία του λόγου». Δεν ισχύει όμως πάντα αυτό. Στη Δανία υπάρχουν ακροδεξιοί, που ήθελαν να ξεφτιλίσουν τους Μουσουλμάνους. Η κατάσταση είναι όμως διαφορετική στη Γαλλία, αφού το περιοδικό Charlie Hebdo είναι αριστερών πεποιθήσεων».

Τόνισε τη δύναμη του χιούμορ που «μπορεί να χρησιμοποιηθεί με επαναστατικό τρόπο», λέγοντας ότι «είναι περισσότερο εργαλείο, παρά όχημα για να γελάσει το κοινό».

Μιλώντας για την πιο πρόσφατη ταινία του Nymphomaniac, ανέφερε ότι διάβασε πολύ για να τη δημιουργήσει, καταβροχθίζοντας, παράλληλα, ό,τι έχει γράψει ο Ντοστογιέφσκι.

Αυτή την περίοδο διαβάζει, όπως είπε, την Άννα Καρένινα του Τολστόι , και πηγή απόλαυσης αποτελεί η ανάγνωση έργων των συγγραφέων , Τζέιμς Τζόυς και Μαρσέλ Προυστ , με πολλά από τα στοιχεία που χρησιμοποιούν στα βιβλία τους να είναι φανταστικά. Εξετάζει, δε, εάν μπορεί «να τους μεταφέρει» στη μεγάλη οθόνη.

Αναφερόμενος στην επιλογή του να τοποθετεί γυναίκες ηθοποιούς σε πρωταγωνιστικούς ρόλους, ο Τρίερ επισήμανε ότι αυτό έκανε και ο Καρλ Ντρέιγερ, τον οποίο θαυμάζει.

Ο δανός σκηνοθέτης αυτή την περίοδο δεν εργάζεται πάνω σε κάποιο συγκεκριμένο εγχείρημα, σημείωσε όμως ότι είναι «πολύ εύκολο» από οικονομική πλευρά να στραφεί στην τηλεόραση, αλλά δεν είναι σίγουρός εάν πρέπει να ακολουθήσει κάτι τέτοιο.

Περνώντας στο θέμα του «Δόγματος ‘95», είπε ότι κανείς δεν δουλεύει με βάση τους κανόνες της συγκεκριμένης κινηματογραφικής κίνησης. «Το να είμαστε φθηνοί δεν ήταν το ζητούμενο. Σκοπός μας ήταν να δημιουργήσουμε έναν χώρο όπου να μπορούν οι ηθοποιοί να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό».

Ως πρόκληση βλέπει, ακόμη, το να μεταφέρει την ταινία «Σήμα Κινδύνου» (2002) σε όπερα.

Ελισάβετ Σταμοπούλου

Headlines