Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου

«Μεγάλο ρίσκο ήταν να καταφέρουμε μέσα σε δυόμισι ώρες να πούμε την ιστορία στους θεατές», αναφέρει η σκηνοθέτις Νατάσα Τριανταφύλλη στο in.gr για την επιτυχημένη παράσταση «Αδερφοί Καραμαζόφ», που ανεβαίνει στο Θέατρο Τέχνης Καρολος Κουν για δύο επιπλέον παραστάσεις, την Κυριακή 17 και 24 Ιανουαρίου, στις 15.00. Η κ. Τριανταφύλλη μιλά για την ανθρώπινη συμφιλίωση, την πληθώρα παραστάσεων χωρίς όμως «αυτό να σημαίνει και πληθώρα απόψεων», ενώ ξεχωρίζει τον σκηνοθέτη εκείνο που κάνει «κάτι διαφορετικό».

Σκηνοθετείτε το έργο «Αδερφοί Καραμαζόφ» του Ντοστογιέφσκι. Το ανέβασμα της παράστασης συνιστά για σας ρίσκο , μια που πρόκειται για ένα απαιτητικό κείμενο;
Είναι ευτυχία για έναν δημιουργό να καταπιάνεται με ένα τόσο σημαντικό έργο . Μπορεί να αντλήσει νοήματα, εικόνες, σχέσεις και παρ’ όλα αυτά να μένει ανεξάντλητο το εύρος των θεματικών και των συναισθηματικών τόπων του μυθιστορήματος. Υπάρχει πάντα κάτι που ξέφυγε, κάτι που δεν έγινε και αυτό τροφοδοτεί πάντα τους ηθοποιούς και τους συντελεστές. Ένα μεγάλο ρίσκο, ήταν να καταφέρουμε μέσα σε 2.5 ώρες να πούμε την ιστορία στους θεατές, να καταλαβαίνουν την βασική πλοκή , πέραν οποιασδήποτε πνευματικής λειτουργίας και σε αυτό ήταν πολύτιμη η συνδρομή του Διονύση Καψάλη . Ίσως είναι προτιμότερο και ομορφότερο, για μένα τουλάχιστον, να παίρνεις το ρίσκο να συνταξιδέψεις με τον Ντοστογιέφσκι, από το να καπετανέψεις σε ένα «εύκολο» σύγχρονο κείμενο .

Τι επιχειρείτε να μεταφέρετε στο κοινό μέσα από την παράσταση;
Αυτόν τον βηματισμό, που κάνουν οι ήρωες, και ίσως και ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι από το σκοτάδι στο φως και ανάποδα. Μας έλκει πάντα, σχεδόν εξαναγκάζουμε τους εαυτούς μας να τοποθετηθούμε από την μια ή την άλλη μεριά, όμως στην πραγματικότητα παλινδρομούμε ανάμεσα σε όλα. Είναι η φύση της ανθρώπινης ψυχής να πάλλεται ανάμεσα σε όλα και αυτό θέλει γενναιότητα να το αποδεχθούμε και για τον εαυτό μας και για τους άλλους.

Οι κορυφώσεις της αγωνίας είναι συχνές;
Είναι αριστουργηματικός ο τρόπος που ο Ντοστογιέφσκι έχει δομήσει το μυθιστόρημα. Χτίζει την αγωνία έντονα, δημιουργώντας παράπλευρες φιλοσοφικές και πνευματικές αναζητήσεις. Ελπίζω να έχουμε καταφέρει να κάνουμε κάτι από αυτό στην παράσταση , γιατί εκτός από ιδιαίτερα θεατρικό είναι και πολύ κερδοφόρο σε νοητικό και ψυχολογικό επίπεδο.

Το μυστήριο περιπλέκεται με την ειρωνεία;
Είναι καταπληκτικό το πως διαβάζοντας το μυθιστόρημα μπορείς να παρακολουθήσεις τα πηδήματα της ανθρώπινης φύσης από το καλό στο κακό, από το σκοτάδι στο φως, από το μυστήριο στην ωμή πραγματικότητα, από τον μεταφυσικό τόπο, στον πιο ρεαλιστικό, πραγματικό και ανθρώπινο χώρο. Η ειρωνεία με την κυνική της διάσταση σχεδόν συνυπάρχει με κάθε μεταφυσική αναζήτηση. Αυτό μας έχει απασχολήσει πολύ και στο στήσιμο της παράστασης.

Την ανθρώπινη συμφιλίωση, την οποία πραγματεύεται το έργο, θεωρείτε σωτήρια δύναμη στη σημερινή κοινωνία;
Η σημερινή κοινωνία όπως και κάθε κοινωνία, έχει την δική της ξεχωριστή ιστορική πραγματικότητα. Πάντα και από πάντα οι κοινωνίες, ενώ οραματίζονταν μια ομαλή, ειρηνική, συμφιλιωτική λειτουργία, προσέκρουαν στα ανθρώπινα πάθη, στην ανθρώπινη αδυναμία, στην ταξική πάλη ,στην αναμέτρηση διαφορετικών αναγκών και επιδιώξεων των μελών της. Η αναγκαστική αυτή πολεμική λειτουργία, είναι βαθιά ουτοπικό να πιστεύουμε ότι μπορεί να εξαλειφθεί, όμως ναι , πιστεύω ότι χωρίς αυτή την ελπίδα της ανθρώπινης συμφιλίωσης σχεδόν δεν αντέχεται η εγωιστική πλην αναγκαία κίνηση των κοινωνιών .

Περνώντας στην τωρινή κατάσταση του θεάτρου, πιστεύετε ότι «πάσχει» από πλουραλισμό;
Δεν θα έλεγα ότι πάσχει από τίποτα το θέατρο . Αυτό μπορεί να συμβεί , αυτό υπάρχει ανάγκη να συμβεί και αυτό συμβαίνει στην σημερινή πραγματικότητα. Γίνονται πολλές παραστάσεις, γιατί υπάρχει χώρος να γίνουν , και αυτό είναι καλό γιατί εκπαιδεύεται ένα κοινό και δοκιμάζονται πολλές δυνάμεις. Το περίεργο είναι ότι ακόμα δεν έχουμε πολλές διαφορετικές φωνές. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ των παραστάσεων, πολλές κοινές προβληματικές, και όχι πολλές διαφοροποιημένες ξεχωριστές φωνές, διαφορετικές φιλοσοφίες, διαφορετικοί προβληματισμοί. Ο Δημήτρης Καρατζάς ας πούμε πιστεύω ότι κάνει κάτι, που δεν κάνει κανένας άλλος. Και αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο . Ελπίζω να τα καταφέρουμε και οι υπόλοιποι να βρούμε την φωνή μας.

Πληροφορίες

Διασκευή: Διονύσης Καψάλης
Σκηνοθεσία: Νατάσα Τριανταφύλλη
Μουσική : MONIKA
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Sounddesign: Κώστας Μιχόπουλος
Σχεδιασμός Μαλλιών: Γιώργος Καμπούρης – Talkin’ Heads
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ξένια Καλαντζή
Βοηθός Σκηνογράφου: Θάλεια Μέλισσα
Εκτέλεση Παραγωγής: Μανώλης Σάρδης – Pro4

Ερμηνεύουν (αλφαβητικά): Aντίνοος Αλμπάνης, Μπάμπης Γαλιατσάτος, Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Μελέτης Ηλίας, Λένα Παπαληγούρα, Βασιλική Τρουφάκου, Αινείας Τσαμάτης.


entertainment.in.gr

Headlines