Γ. Καλπούζος: Απορώ όταν λένε πως δεν υπήρξε γενοκτονία των Ποντίων

Ελισάβετ Σταμοπούλου

«Απορώ που μερικοί λένε ότι δεν υπήρξε γενοκτονία των Ποντίων», δήλωσε στον δημοσιογράφο του Βήμα FM, Νίκο Θρασυβούλου, o συγγραφέας και ποιητής, Γιάννης Καλπούζος. Σε μια συζήτηση εφ’όλης της ύλης στον Ιανό, συνοδεία ηπειρώτικων ήχων, αποκάλυψε ότι εδώ και ενάμισι χρόνο γράφει νέο μυθιστόρημα με ιστορικό υπόβαθρο τους Ποντίους.

«Με ενδιαφέρει η έννοια του ελληνισμού στις εσχατιές του», ανέφερε ο συγγραφέας κλείνοντας, παράλληλα, το μάτι στο βιβλίο του «Ιμαρέτ» (2008) που κυκλοφορεί και σε audio book.

Ξεκίνησε να γράφει το βιβλίο με το βλέμμα στραμμένο σε οικογενειακή ιστορία των προγόνων του. Στην πορεία όμως και μετά από μεγάλη έρευνα, αποφάσισε να στραφεί στη μυθοπλασία. Άφησε, έτσι, στην άκρη τα οικογενειακά, και βασικό μήνυμα του βιβλίου του είναι η συμβίωση υπό τη σκέπη της ειρήνης, κάτω από «Ιμαρέτ».

Μιλώντας για το έργο αυτό, ο κ. Καλπούζος επισήμανε ότι αρκετοί τον «πλησίασαν για να βρουν το γενεαλογικό τους δέντρο», αφού οι δευτεραγωνιστές είναι πραγματικοί χαρακτήρες. Πολλοί ήταν, δε, εκείνοι που του είπαν ότι «είδαν την Άρτα με άλλο μάτι».

Αναφέρθηκε, ακόμη, στις ατέλειωτες ώρες αναζήτησης για τη δημιουργία του «Ιμαρέτ». Μια απαιτητική έρευνα την οποία δύσκολα θα επαναλάμβανε .

«Ήθελα να δω τον ελληνισμό σε δύσκολες εποχές, και πώς ήταν οι σχέσεις με τους Μουσουλμάνους», σημείωσε.

«Όταν γράφω γελάω, κλαίω, χοροπηδάω», είπε ο κ. Καλπούζος αναδεικνύοντας έτσι την πληθώρα συναισθημάτων που τον συντροφεύει κατά τη συγγραφική δημιουργία.

Για τα μυθιστόρημα, «Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου» (2014) , ανέφερε ότι το βασικό νόημα περιστρέφεται γύρω από την πτώση της αλαζονείας ώστε το «μου να γίνει σου σε έναν εγωκεντρικό κόσμο».

Ανακαλώντας τα παιδικά του χρόνια, ο συγγραφέας θυμάται τις δυσκολίες να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς του στις Μελάτες της Άρτας, όπου και μεγάλωσε. Από το μυαλό του δεν ξεθωριάζει το απομονωμένο εκείνο χωριό που ο θάνατος ήταν πάντα κοντά στη ζωή.

Σε επαφή με τη λογοτεχνία ήρθε για πρώτη φορά στην Τετάρτη Δημοτικού, όταν ο δάσκαλός του, Παναγιώτης Κότσης, διάβαζε στην τάξη μυθιστορήματα, έργα της Πηνελόπης Δέλτα και άλλων. Μειδιά, δε, όταν αναφέρει ότι μικρός η ορθογραφία δεν ήταν το δυνατό του σημείο.

Η περίοδος της διαμονής του στο οικοτροφείο άφησε έντονο σημάδι στη μνήμη του, τροφοδοτώντας τη συγγραφική του σκέψη. Σκηνές από το μέρος εκείνο, στο οποίο πήγε μετά το Δημοτικό, «μεταφέρθηκαν» στο βιβλίο του «Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου».

Το συναίσθημα βρίσκεται στην πρωτιά για τον κ. Καλπούζο, ο οποίος γράφει στίχους κάτω από «κατακλυσμιαία συναισθήματα». Όπως επισήμανε, η ποίηση είναι η ίδια η ψυχή, «όταν το γήινο ανέρχεται και το ουράνιο κατέρχεται».

Με αφορμή αυτό, αναφέρθηκε στη δυσκολία και την αμφισβήτηση που συνάντησε όταν στις Εκδόσεις Ίκαρος του έκλεισαν αρχικά την πόρτα για την ποιητική συλλογή, «Το παραμιλητό των σκοτεινών Θεών».

Οι ηπειρώτικοι ήχοι δεν εγκαταλείπουν τη σκέψη και το μυαλό του κ. Καλπούζου όταν γράφει ποιήματα, ενώ συμβουλεύει τους νέους να μη γράφουν εάν δεν διαθέτουν ταλέντο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι με τον κ. Νίκο Θρασυβούλου διάβασε στο κοινό του Ιανού το ανέκδοτο ποίημά του «Λύκος», που συνιστά «σύγχρονη παραλογή».

entertainment.in.gr