Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην κοινότητα του Slashdot, ο Λίνους Τόρβαλντς, γνωστός για την προφανή ακόμα και από την επωνυμία, συμβολή του στην ανάπτυξη του ανοικτού λειτουργικού συστήματος Linux, εξηγεί γιατί εκείνος, σε αντίθεση με τον Μπιλ Γκέιτς και άλλους, δεν φοβάται ότι τα ρομπότ θα δρουν ανεξέλεγκτα στο μέλλον.

Ο peter303 υπέβαλλε την ακόλουθη ερώτηση:

Ορισμένοι ειδικοί ηλεκτρονικών υπολογιστών, όπως ο Marvin Minsky, Larry Page, και ο Ray Kuzweil, πιστεύουν ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα είναι ένα μεγάλο δώρο για την ανθρωπότητα. Άλλοι, όπως ο Bill Joy και Elon Musk φοβούνται πιθανό κίνδυνο. Ποια η δική σου θέση, Linus;

Linus: Εγώ απλά δεν βλέπω τι θα πρέπει να φοβηθεί κανείς.

Όλοι θα χρησιμοποιήσουμε την AI, και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι κάτι που θα μοιάζει πολύ με «επαναλαμβανόμενα νευρωνικά δίκτυα». Το θέμα είναι, δεδομένου ότι το αυτό το είδος τεχνητής νοημοσύνης θα πρέπει να υπόκειται σε εκπαίδευση, δεν θα είναι «αξιόπιστο» με την παραδοσιακή έννοια του όρου στους υπολογιστές. Δεν θα είναι οι παλιές ημέρες της Prolog που βασίζεται σε κανόνες, όταν οι άνθρωποι πίστευαν ότι θα «καταλαβαίνουν» ποιες είναι οι πραγματικές αποφάσεις από την τεχνητή νοημοσύνη.

Το γεγονός καθιστά το θέμα πολύ ενδιαφέρον φυσικά, εντούτοις το καθιστά επίσης δύσκολο να μετασχηματιστεί σε προϊόν. Κι αυτό, περιορίζει τις επιλογές για το πού πραγματικά θα βρίσκει κανείς τέτοια τα νευρωνικά δίκτυα, αλλά και το μέγεθος ή το input/output αυτών των δικτύων (σ.σ. από ποιες πηγές θα εκπαιδεύονται και σε τι θα απαντούν -δείτε μια νέα μελέτη για ένα διαφορετικό μοντέλο: Επιστήμονες στην Google ανοίγουν… φιλοσοφική συζήτηση με ένα ρομπότ).

Γι ‘αυτό θα περίμενα απλά περισσότερη (και πιο φανταχτερή) αν και όχι στοχευμένη AI, παρά οτιδήποτε που θα μοιάζει ανθρώπινο ολωσδιόλου -αναγνώριση γλώσσας, αναγνώριση προτύπων, τέτοια πράγματα. Απλά δεν βλέπω την κατάσταση όπου σας πιάνει ξαφνικά κάποια υπαρξιακή κρίση, επειδή το πλυντήριο πιάτων σας έχει αρχίσει να συζητά Σαρτρ μαζί σας.

Θα συμβεί κάτι σαν αυτό στο «Singularity» ; Ναι, το Singularity είναι επιστημονική φαντασία, καθόλου καλή, κατά τη γνώμη μου. Ατέλειωτη εκθετική ανάπτυξη; Τι φάρμακα παίρνουν αυτοί οι άνθρωποι; Θέλω να πω, πραγματικά…

Είναι σαν το Νόμο του Moore – ναι, είναι πολύ εντυπωσιακό όταν κάτι μπορεί (σχεδόν) να αποτυπώνεται σε μια εκθετική καμπύλη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ακόμα περισσότερο μάλιστα όταν συμβαίνει επί πολλές δεκαετίες. Εντούτοις, παραμένει μόνο η αρχή της «καμπύλης S». Όποιος πιστεύει κάτι διαφορετικό, απλά εξαπατάται. Δεν υπάρχουν ατέλειωτα exponentials, καταλήγει ο Λίνους.

In.gr Τεχνολογία

Headlines