Ελισάβετ Σταμοπούλου

Ο αστέρας του αξέχαστου «Νονού» και του «Σημαδεμένου», Αλ Πατσίνο, κάνει μια σημαντική μεταστροφή αποφασίζοντας να απέχει για λίγο από το έγκλημα και την έντση. Με την πρόσφατη ταινία του «Manglehorn», σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν, αναδεικνύει μια άλλη πτυχή της υποκριτικής του προσωπικότητας, και στα 75 του χρόνια αποφασίζει πως δεν έχει σκοπό να εγκαταλείψει την ηθοποιία.

Στην ταινία ο Αλ Πατσίνο, σε ένα ρόλο που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς και έκπληξη – ειδικά εάν κάνει μια αναδρομή στην πορεία του – υποδύεται έναν εκκεντρικό κλειδαρά που ανακαλεί έναν παλιό έρωτα, μια σχέση που τερματίστηκε πριν από χρόνια. Με ραγισμένη καρδιά και τις πληγές του ανεπούλωτες προσπαθεί να ξεκινήσει τη ζωή του από την αρχή.

O σκηνοθέτης της ταινίας (Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν) είναι εκείνος που έχει πιάσει στα χέρια του διάφορα κινηματογραφικά είδη, από το δράμα «George Washington» (2000) μέχρι τις ταινίες «Σιγά τα… γαλάζια αίματα» (2011) και «Joe: Μια δυνατή φιλία» (2013). H σύνδεσή του με τον Πατσίνο έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Μετά από δεκαετίες ενασχόλησης με την έβδομη τέχνη, ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός συνειδητοποιεί πως η κινηματογραφική βιομηχανία κινείται με εξαιρετικά γρήγορες ταχύτητες. Σε συνέντευξή του στον Guardian σημείωσε ότι η σκηνή «είναι πιο αυστηρή πλέον. Προτιμώ τις χρονοβόρες και επίπονες πρόβες».

Ο πρωταγωνιστής των ταινιών εγκλήματος «Η δοκιμασία», «88 λεπτά» και «Ου φονεύσεις», αναφέρει πως δεν επιθυμεί να παραιτηθεί λέγοντας: «Ποια είναι η ουσία της παραίτησης;».

Τη στάση του απέναντι στη ζωή την αναθεώρησε, όπως λέει, μετά από μια συζήτηση με ένα φίλο του. «Είχα ένα φίλο που πέθανε εξαιτίας του καρκίνου σε ηλικία 35 ετών. Ήταν νέος. Μιλούσαμε αρκετά και κάποια στιγμή μου είπε: »Θα ήθελα να σου πω κάτι που έμαθα: τρεις μήνες, 30 χρόνια». Καμία διαφορά. Αυτή ήταν μια σκέψη του πριν πεθάνει. Και την καταλαβαίνω», δήλωσε.

Εξέφρασε, παράλληλα, την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι ορισμένα επαγγέλματα δεν κοιτούν ηλικία. «Ένας ζωγράφος μπορεί να εξασκεί την τέχνη του ακόμη και στα 100 χρόνια ζωγραφίζοντας μια ομάδα παιδιών να παίζουν ποδόσφαιρο. Δεν πειράζει που δεν μπορεί ο ίδιος να παίξει, αλλά αρπάζει το πινέλο και αποτυπώνει τις κινήσεις. Αυτό είναι όλο και τίποτα παραπάνω», επισήμανε.

Μιλώντας για το θάνατο ανέφερε ότι πρόκειται για «ένα τούνελ και όταν βρίσκεσαι γύρω στα 36 έτη για πρώτη φορά στη ζωή σου βλέπεις στο βάθος ένα μικρό φως και λες: »Δεν ήξερα τι υπήρχε εκεί». Πρόκειται για μια γνώση που έρχεται σε μας».

entertainment.in.gr

Headlines