Έλενα Μαυρίδου: «Mε ενοχλεί που ο κόσμος είναι απλήρωτος στην τέχνη»

Συνέντευξη στην Ελισάβετ Σταμοπούλου

Γίνεται Ηλέκτρα, Φρύγας, αλλά και Τυνδάρεως. Δουλεύει με μάσκα, ένα χρήσιμο, όπως λέει, εργαλείο στα χέρια του ηθοποιού. Όταν μιλά για την εκδίκηση και το θυμό στη σημερινή εποχή θυμάται την εξής φράση της Ηλέκτρας: «Η σημερινή μέρα είναι πολύ κρίσιμη για μας, γιατί σήμερα θα αποφασίσουν οι πολίτες με ψήφο, αν θα μας λιθοβολήσουν και τον ένα και τον άλλο, ή αν θα μας κόψουν το κεφάλι».

Η Έλενα Μαυρίδου που πρωταγωνιστεί στον «Ορέστη», ο οποίος ανεβαίνει στην Επίδαυρο στις 28 και 29 Αυγούστου, μιλά στο in.gr για το στοιχείο εκείνο που την ενοχλεί περισσότερο στην τέχνη του 2015, για την άποψη που επικρατεί στην Ευρώπη γύρω από το ελληνικό θέατρο, αλλά και για την έλλειψη κρατικής μέριμνας όσον αφορά στον πολιτισμό.

Πρωταγωνιστείτε στον «Ορέστη» του Σίμου Κακάλα ερμηνεύοντας τρεις ρόλους. Τι συναισθήματα γεννώνται μέσα από τους ρόλους αυτούς;
Ερμηνεύω τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες. Έχω την Ηλέκτρα, που είναι η στοργική ελληνίδα αδερφή, που τρέφεται με την καλλιέργεια μιας εκδίκησης απέναντι σε κάποιον που την έχει αδικήσει. Δουλεύω πάνω στο συναίσθημα της εκδίκησης και του θυμού. Ερμηνεύω, επίσης, τον Φρύγα. Πρόκειται για ένα ρόλο πολύ ιδιαίτερο. Και είναι ιδιαίτερος ρόλος γιατί είναι ένας άντρας, ένας άνθρωπος από την Ανατολή, έχει μια εντελώς διαφορετική φύση από άλλους χαρακτήρες. Έχει λεπτές χροιές , είναι σύνθετος. Έχει, ακόμη, μια θηλυπρέπεια, ταυτίζεται με την Ελένη, είναι άνθρωπος της προσφυγιάς. Ερμηνεύω και τον γέρο Σπαρτιάτη Τυνδάρεο που πενθεί για την κόρη του Κλυταιμνήστρα. Έχει κι αυτός την ανάγκη για εκδίκηση, είναι ο άνθρωπος που εκπροσωπεί το παλιό. Έχω τρεις διαφορετικούς ρόλους, οι δύο από αυτούς (Ο Τυνδάρεως και ο Φρύγας) ερμηνεύονται με μάσκα κι έτσι μπορώ να δοκιμάσω πολλά διαφορετικά επίπεδα.

Έχετε ξαναδουλέψει σε παραστάσεις με μάσκα;
Σε αρκετές παραστάσεις έχω δουλέψει με αυτό τον τρόπο. Είναι πολύ σημαντικό εργαλείο στα χέρια του ηθοποιού, μπορείς να ερμηνεύσεις χαρακτήρες που δεν θα ήταν εύκολο με τη φυσική σου παρουσία. Συνήθως στις παραστάσεις έχω τρεις ρόλους, όπως στην Γκόλφω. Είναι μια φόρμα που ακολουθούμε.

Υπάρχει, ωστόσο, κίνδυνος η μάσκα να απομακρύνει το θεατή από τον ηθοποιό;
Όχι, λειτουργεί εντελώς αντίθετα. Σου δίνει τη δυνατότητα να δουλέψεις με διάφορες χροιές, να αλλάξεις τη φωνή σου, να ερμηνεύσεις διαφορετικά πέρα από την όψη σου. Δημιουργεί μια απελευθέρωση κι όχι εγκλωβισμό.

Μιλώντας πριν για την Γκόλφω, τι σημαίνει για σας το έργο;
Ξεκινήσαμε το 2004 να δουλεύουμε πάνω στη «Γκόλφω», μια σημαντική παράσταση, μέσα από την οποία ο Σίμος Κακάλας έβρισκε τρόπο να πει πράγματα για το τώρα. Η Γκόλφω είναι ένα σύμβολο.

Έργα όπως η Γκόλφω δεν αποτελούν όμως ταμπού για το ελληνικό θέατρο;
Υπήρξαν για πολλά χρόνια στο συρτάρι. Όταν αρχίσαμε να δουλεύουμε με αυτό το έργο μας έλεγαν: »Τρελοί πού πάτε με αυτό το έργο, είναι πια πεθαμένο». Κορόιδευαν το έργο, χάθηκε η σχέση με αυτό. Εμείς, όμως, με την ενασχόλησή μας με τον δεκαπεντασύλλαβο , αλλά και με τη σκέψη του σκηνοθέτη μας που ήθελε να πει πράγματα μέσα από την Γκόλφω, το είδαμε σαν έναν κρίκο με μια θεατρική ιστορία. Αποτέλεσε σήμα κατατεθέν.

Από την εμπειρία που έχετε δουλεύοντας σε διεθνή φεστιβάλ, ποια η άποψη που επικρατεί γύρω από το ελληνικό θέατρο;
Έχουν πολύ μεγάλη διάθεση για να δουν έργα από την Ελλάδα. Μετά την κρίση ειδικά υπάρχει και ενδιαφέρον για το ποια είναι φωνή μας μέσα στην Ευρώπη. Έχουν ενδιαφέρον να δουν τη δουλειά μας.

Μιλήσατε πριν για εκδίκηση και θυμό μέσα από τις ερμηνείες σας. Τα στοιχεία αυτά θα λέγατε ότι είναι πιο έντονα στις μέρες μας;
Ναι, φυσικά. Μια ατάκα της Ηλέκτρας που δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου είναι όταν λέει: Η σημερινή μέρα είναι πολύ κρίσιμη για μας, γιατί σήμερα θα αποφασίσουν οι πολίτες με ψήφο, αν θα μας λιθοβολήσουν και τον ένα και τον άλλο, ή αν θα μας κόψουν το κεφάλι. Είναι τόσο βαθιά αυτά τα έργα που ασχολούνται με τις κοινωνίες, όπως κάθε τραγωδία έχει να σου πει κάτι. Είναι ένα εργαλείο δημοκρατίας. Γι’αυτό και έχει μια φοβερή διαχρονικότητα, ένα βάθος, βλέπουμε λάθη που επαναλαμβάνονται, προβληματισμούς.

Το ενδιαφέρον του κόσμου έχει ατονήσει για το θέατρο; Το ελληνικό κοινό θα πάει στην Επίδαυρο;
Υπάρχει ενδιαφέρον παρόλο που είναι δύσκολα τα πράγματα. Είχα πάει στην παράσταση του Μαρμαρινού και ήταν γεμάτη κόσμο. Ήταν μια εξαιρετική παράσταση.

Η κατάσταση αυτή επηρεάζει, όμως, σε μεγάλο βαθμό το θέατρο.
Σαφώς και επηρεάζει. Μαζεύονται άνθρωποι, επαγγελματίες του χώρου που χωρίς χρήματα κάνουν πράγματα για να συνεχίσει το θέατρο να κινείται. Αυτό όμως έχει τον κίνδυνο να μην μπορεί να συντηρηθεί ο κόσμος από τη δουλειά του. Το αισιόδοξο είναι, από την άλλη, ότι υπάρχει μεγάλη δυναμική παρόλο που είναι απούσα η στήριξη και δουλεύει κανείς χωρίς λεφτά. Θα έπρεπε να υπάρχει από το κράτος μέριμνα.

Με τις συνέπειες της κρίσης να καθρεφτίζονται στο θέατρο, το έλλειμμα δημοκρατίας πόσο κοντά είναι;
Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξη, αλλά βλέπω πράγματα που είναι ανησυχητικά, φασιστικές φωνές , δεν ξέρω πού θα φτάσει όλο αυτό.

Τι σας ενοχλεί περισσότερο στην τέχνη και στο σήμερα γενικότερα;
Στην τέχνη δεν μου αρέσει το ότι ο κόσμος είναι απλήρωτος, δεν μπορεί να κινηθεί κανείς εύκολα. Γίνονται όλα από προσωπική πρωτοβουλία. Δεν υπάρχει ένα σύστημα που μπορεί να σε στηρίξει.

Είστε μια ηθοποιός που, μεταξύ άλλων, έχει αποσπάσει το βραβείο Μερκούρη. Πώς κρίνετε την πρόταση που διατυπώθηκε για διεύρυνση του χρονικού ορίου, άνω των πέντε ετών διαδρομής στο θέατρο, για την κατάκτηση του βραβείου;
Θετικά το βλέπω όλο αυτό. Ένας ηθοποιός για να βρει τον εαυτό του θέλει και κάποιο χρόνο. Σίγουρα γίνεται με το σκεπτικό μιας πορείας.

Το βραβείο αυτό προσφέρει την απαραίτητη ώθηση στον ηθοποιό;
Σου λέει ένα μπράβο στο σημείο που βρίσκεσαι και δίνει μια χαρά. Έχει πολλά θετικά, δίνει κίνητρα.

entertainment.in.gr