Γιάννης Μπέζος: «Με ενοχλεί κυρίως η βλακεία των ανθρώπων»

Συνέντευξη στην Ελισάβετ Σταμοπούλου

Κατακτά για ακόμη μια φορά το σανίδι. Αυτή τη φορά ως Αρχοντοχωριάτης, χωρίς ωστόσο να μιμείται ενδυματολογικά κάποια φιγούρα της πολιτικής σκηνής, όπως συνέβη με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου στις Εκκλησιάσουζες «σπάζοντας» τα ταμεία. Μιλώντας στο in.gr για την κωμωδία του Μολιέρου, που ανεβαίνει στο θέατρο Βρετάνια, ο Γιάννης Μπέζος επιβεβαιώνει τον επίκαιρο χαρακτήρα της και αναφέρει: «Ουσιαστικά γελάμε με τα δικά μας χάλια».

Αναφερόμενος στο θέμα της παράστασης που σχετίζεται με την κοινωνική ανέλιξη, αποκομμένη όμως από ορθόδοξες μεθόδους, επισημαίνει: «Συμβαίνει σε όλο τον πλανήτη και κατεξοχήν στη χώρα μας».

Εκείνο που δυσαρεστεί, όμως, τον κ. Μπέζο είναι κυρίως «η βλακεία των ανθρώπων», αλλά και «οι ψευτοεπαναστατικές συμπεριφορές που έχουν οδηγήσει στην παραβατικότητα».

»Στις μέρες μας το πρώτο που πρέπει να κάνει η Ελλάδα είναι να τηρήσει τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας και μετά θα τα βρούμε όλα τα άλλα», δηλώνει, ενώ υπογραμμίζει το ενθαρρυντικό εκείνο στοιχείο που παρατηρεί τον τελευταίο καιρό.

Ασχολείστε με ένα ακόμη έργο του Μολιέρου, τον «Αρχοντοχωριάτη», στον οποίο και πρωταγωνιστείτε. Ποια από τα θέματα τα οποία πραγματεύεται η παράσταση βρίσκουν αντίκρισμα στην πραγματικότητα του σήμερα;
Το θέμα είναι ένα. Το θέμα της προσποίησης, το ότι υποδυόμαστε δηλαδή κάτι άλλο από αυτό που είμαστε πραγματικά για να αποκτήσουμε ένα πρόσημο κοινωνικής ανόδου, κάτι που δεν δικαιούμαστε, δεν είναι στην καταγωγή και την παιδεία μας αλλά προσπαθούμε να το αποκτήσουμε πληρώνοντας γι’αυτό. Αυτό οδηγεί στη γελοιοποίηση του ήρωα και είναι το θέμα της παράστασης, Δεν έχει σημερινό και χθεσινό, αλλά είναι διαχρονικό. Συμβαίνει σε όλο τον πλανήτη και κατεξοχήν στη χώρα μας.

Δεδομένων των συνθηκών αυτών που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, το ζήτημα της κοινωνικής ανόδου και η επίτευξη αυτής με τη χρήση προσωπείων παραμένει ψηλά στην ατζέντα των προτεραιοτήτων;
Αυτό είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου. Θέλει να κάνει κάτι άλλο από αυτό που είναι. Και αυτό γίνεται από άμυνα, ανασφάλεια κτλ. Η περίπτωση αυτή του Μολιέρου είναι ακραία φυσικά, και θα έλεγα ότι είναι και άρρωστη, καταλήγει στη σχιζοφρένεια. Γίνονται απίστευτα πράγματα προκειμένου να κατακτήσει μια θέση για να αποκτήσει ένα υποτιθέμενο κύρος. Παντού γίνεται αυτό, δεν έχει επάγγελμα και ιδιότητα , γίνεται καθημερινά στη ζωή και το βλέπουμε διογκωμένο στον ήρωα και γελάμε. Ουσιαστικά γελάμε με τα δικά μας χάλια.

Ποιες πονηρές μέθοδοι παρατηρείτε να έχουν αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό τον τελευταίο καιρό;
Υπάρχουν άνθρωποι που υποδύονται ότι δεν έχουν χρήματα και έχουν. Υπάρχουν φοροφυγάδες που κάνουν τους φτωχούς, υπάρχουν φτωχοί οι οποίοι διαμαρτύρονται για την κατάσταση ενώ ήταν φτωχοί και πριν. Θέλω να πω φτωχοί λόγω ανικανότητας και όχι λόγω της κατάστασης. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν θέλουν να προσφέρουν τίποτα ποτέ και το παίζουν επαναστάτες.

Ασχολούμενος συχνά με έργα του Μολιέρου, ποια θέματά του ξεχωρίζετε ;
Ο Μολιέρος έχει πάντα αυτό το θέμα με τις εξαρτήσεις των ατόμων. Στον Ταρτούφο έχουμε αυτή τη ψευτοσυμπεριφορά η οποία παρασύρει και τους γύρω του, μολύνει. Ο Μολιέρος έχει πολλά έργα, στο Μισάνθρωπο έχει την αγοραφοβία που ο άνθρωπος δεν εμπιστεύεται κανέναν και αυτό αρρώστια είναι. Θα μπορούσε κανείς να αιτιολογήσει αλλά όχι και να δικαιολογήσει αυτή τη στάση γιατί τότε πρέπει να ζεις μόνος.

Παρατηρώντας τον κόσμο γύρω σας, τι σας δυσαρεστεί περισσότερο;
Η βλακεία των ανθρώπων και δεύτερον οι ψευτοεπαναστατικές συμπεριφορές που έχουν οδηγήσει στην παραβατικότητα, την παρανομία και στο ότι όλα αυτά τα συνηθίσαμε και δεν μας κάνουν πια εντύπωση.

Θα θέλατε να σχολιάσετε τη λέξη ψευτοεπανάσταση;
Όταν κάνεις την επανάσταση εκ του ασφαλούς ενώ ξέρεις ότι δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα. Δηλαδή όταν κάνεις κάτι ενοχλώντας τους συνανθρώπους σου και βάζεις μπροστά τα πρόσωπα και τα κορμιά των άλλων κι όχι το δικό σου.

Μια επανάσταση χρειάζεται στη σημερινή εποχή ;
Στις μέρες μας το πρώτο που πρέπει να κάνει η Ελλάδα είναι να τηρήσει τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας και μετά θα τα βρούμε όλα τα άλλα. Ας αρχίσει από αυτό και μετά θα δούμε τι θα γίνει.

Επανέρχεστε στη μικρή οθόνη με τη νέα σειρά «Μη με σκας» όπου θα σας δούμε σε μια ομοφυλόφιλη σχέση
Είναι μια κανονική συγκατοίκηση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που ζουν μαζί 30 χρόνια. Η πρόταση της σειράς είναι να καταδείξει ότι αυτός είναι ένας τρόπος ζωής που υπάρχει δίπλα μας και κάνουμε ότι δεν υπάρχει. Πρέπει να γίνει με ένα τρόπο η σειρά ώστε χωρίς ακρότητες και ανοησίες να δείξουμε ότι υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι δίπλα μας που είναι λειτουργικοί, που είναι κομμάτι της κοινωνίας μας και πρέπει αυτό να σταματήσει να μας φοβίζει. Και όλα αυτό με πολύ χιούμορ.

Οι ομοφυλόφιλοι εξακολουθούν να αποτελούν ταμπού για την τηλεόραση ;
Τι ταμπού; Δεν βλέπετε τι γίνεται στην τηλεόραση; Οι μισοί είναι γκέι. Κανένα ταμπού. Οι Έλληνες δεν έχουν ούτε ταμπού, ψευτό- ταμπού είναι αυτά, κάνουν ότι είναι συντηρητικοί. Όταν κάτι γίνεται γραφικό κι ανόητο γίνεται ταυτόχρονα και ανώδυνο, επομένως το καταναλώνεις. Σκοπός της σειράς είναι να μην ανώδυνο, δηλαδή να το αντιμετωπίζουμε σοβαρά όλο αυτό. Δεν νομίζω ότι ενοχλείται κανείς από αυτά.

Γυρνώντας στο πρόσφατο παρελθόν, στις Εκκλησιάζουσες που ανέβηκαν στην Επίδαυρο το καλοκαίρι, υιοθετήσατε την ενδυματολογία της Προέδρου της Βουλής στην τότε ορκωμοσία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ
Μια φιγούρα ήταν αυτή λόγω της ομοιότητας του σώματος. Μέχρι εκεί, δεν πήρε διαστάσεις υποκριτικής

Θα επαναλαμβάνατε κάτι αντίστοιχο εμπνεόμενος από κάποιο άλλο πολιτικό πρόσωπο;
Αν τύχει, γιατί όχι. Στον Αριστοφάνη αυτά εμπλέκονται, εδώ καυτηρίαζε συγκεκριμένα πρόσωπα που ήταν από κάτω και παρακολουθούσαν τις παραστάσεις.

Πώς γεννήθηκε η συγκεκριμένη ιδέα με την τέως ΠτΒ;
Σιγά τη μεγάλη ιδέα, δική μου ήταν. H Πραξαγόρα λέει χειρότερες αρλούμπες από αυτές που έλεγε η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Λέει απίστευτες ανοησίες οι οποίες είναι ουτοπικές. Αυτό και μόνο έφτανε για να μου δώσει την ιδέα για τη μεταμφίεση αυτή. Έγινε πιο πολύ για το κωμικό του πράγματος.

Υπάρχει κάτι άλλο που θα θέλατε να σχολιάσετε και σας προκαλεί εντύπωση;
Κάτι ενθαρρυντικό που βλέπω είναι η τάση του κόσμου να πηγαίνει στο θέατρο. Και είναι ενθαρρυντικό γιατί δείχνει πως ο κόσμος θέλει να φύγει από το αυτονόητο, από τα τηλεοπτικά, από τη λαϊκή αυτή κατανάλωση που μας έχει τρελάνει. Το θέμα είναι πως αυτό δεν παρατηρείται μόνο με το θέατρο, αλλά με οτιδήποτε βοηθά τον άνθρωπο να φύγει από τον καναπέ.

Η έλλειψη επιχορηγήσεων στο θέατρο δεν δημιουργεί όμως μια γενικότερη δυσκολία ;
Καλύτερα να μην υπάρχουν επιχορηγήσεις και να μην ξανάρθουν ποτέ. Να επιχορηγούνται μόνο τα κρατικά θέατρα, όπως οφείλει το κράτος να κάνει, και μερικές μικρές ομάδες οι οποίες κάνουν ερευνητικό θέατρο.

entertainment.in.gr