Πέμη Ζούνη: «Το να μιλάς για αξίες σήμερα είναι σχεδόν αστείο»

Συνέντευξη στην Ελισάβετ Σταμοπούλου

Ο παλμός του ενδιαφέροντος ανεβαίνει με την παράστασή της «Contractions» που παίζεται στο θέατρο Αλκμήνη. Η Πέμη Ζούνη θέτει επίκαιρα ερωτήματα βάζοντας σημερινά δεδομένα σε πλαίσια προβληματισμού και όχι αδράνειας. «Η ανθρωπότητα αποκτηνώνεται όσο πάει, η κοινωνία εκπίπτει, το αξιακό σύστημα είναι σχεδόν χιουμοριστικό θέμα», δηλώνει στο in.gr.

Εξηγώντας τη φράση της επισημαίνει: «Το να μιλάς για αξίες είναι σχεδόν αστείο στη σημερινή κοινωνία. Οι αξίες μας είναι το χρήμα πλέον. Ανθρωπιστικές και ηθικές αξίες δεν υπάρχουν».

Σχολιάζοντας την παράσταση που σκηνοθετεί, αναφέρει ότι πολλές είναι οι εταιρείες που «απαγορεύουν να διαλέξεις σύντροφο από τη δουλειά, ακόμα κι αν αυτός ιδανικά είναι ο σύντροφος της ζωής σου».

Εντοπίζει, ακόμη, διακρίσεις σε βάρος των γυναικών όσον αφορά στο μισθολογικό κομμάτι, ενώ αναφέρεται στο στοιχείο εκείνο που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο επάγγελμα του ηθοποιού. «Όλοι λεγόμαστε ηθοποιοί, αλλά αυτοί που μένουν στο πέρασμα μια γενιάς είναι λιγότεροι από αυτούς που δηλώνουν ηθοποιοί», σημειώνει.

Ανεβάζετε το έργο του Μάικ Μπάρτλετ, «Contractions». Το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι το ποια κοινωνία κυοφορούμε.Υπάρχει απάντηση σε αυτό;
Αφουγκράζομαι και προσπαθώ να αναδείξω τη σκέψη του Μπάρτλετ που είναι μια κατάδειξη, δείχνει με ευθύβολη ματιά αυτό που ζούμε, αυτό που είναι προ των θυρών, που δεν είναι μελλοντολογικό. Δεν δίνει απάντηση απλά καταγγέλλει το θέμα. Οι έξυπνοι συγγραφείς δεν θεωρούν ότι μπορούν να δώσουν λύση στα μεγάλη ζητήματα, τα βασικά που απασχολούν την ανθρωπότητα. Ο σκηνοθέτης, τώρα, έχει χρέος να αναδείξει τη σκέψη του συγγραφέα. Κανείς μας δεν δίνει μια λύση, απλά σε βάζει να σκεφτείς την αγωνία για το πρόβλημα. Η ανθρωπότητα αποκτηνώνεται όσο πάει, η κοινωνία εκπίπτει, το αξιακό σύστημα είναι σχεδόν χιουμοριστικό θέμα. Το να μιλάς για αξίες είναι σχεδόν αστείο στη σημερινή κοινωνία και αυτό καταγγέλλει ο Μπάρτλετ. Οι αξίες μας είναι το χρήμα πλέον. Οι ανθρωπιστικές και ηθικές αξίες δεν υπάρχουν.

Μιλώντας για το έργο, ποια είναι τα στάδια σύνθλιψης της ανθρώπινης υπόστασης;
Είναι ακριβώς το πώς κατορθώνει το σύστημα, με το οποίο έχουμε επιλέξει να ζούμε, να διαβρώσει πρακτικά της ζωής παρεμβαίνοντας στις επιλογές, και στη συνέχεια διαβρώνοντας τις αξίες σου. Αυτή είναι η σταδιακή σύνθλιψη, οπότε καταλήγεις ένα λοβοτομημένο άτομο που απλώς έχει προσαρμοστεί σε ένα άλλο αξιακό σύστημα που δεν θα το επέλεγε ούτε στα χειρότερα όνειρά του.

Μέσα από την παράσταση βλέπουμε να καταλύονται στον εργασιακό χώρο βασικές ελευθερίες
Ο χώρος εργασίας μοιάζει ιδανικός για τον υπάλληλο, με πολύ καλά χρήματα και άνετο περιβάλλον. Είναι αυτό το παγιδευτικό ιδανικό για τον εργαζόμενο. Στο συμβόλαιο υπάρχει όμως μια μικρή παράγραφος που μιλά για τις προσωπικές σχέσεις κι από εκεί αρχίζει ο εφιάλτης.

Πόσο κοντά βρίσκεται στο σήμερα ο εφιάλτης αυτός;
Δυστυχώς με κάποια παραδείγματα που έχουμε είναι πολύ κοντά σε αυτό που ζούμε. Πολλές εταιρείες σού απαγορεύουν να διαλέξεις σύντροφο από τη δουλειά, ακόμα κι αν αυτός ιδανικά είναι ο σύντροφος της ζωής σου. Το ζούμε αυτό.

Τάσσεστε υπέρ ή κατά της σύναψης ερωτικών σχέσεων εντός του εργασιακού χώρου;
Για να έχω επιλέξει το έργο του Μπάρτλέτ δεν σημαίνει ότι είμαι κατά. Η εταιρεία μπορεί να διαφυλάξει αυτά που πρέπει να διαφυλάξει χωρίς να παρεμβαίνει στην προσωπική ζωή του άλλου.

Με την παρέμβαση καταλύονται έτσι και βασικά ανθρώπινα δικαιώματα;
Απόλυτα. Όταν είσαι άψογος όμως στη δουλειά και είστε με το σύντροφό σου σαν συνεργάτες, δεν καταλαβαίνω γιατί χρειάζεται η παρέμβαση.

Κάτι τέτοιο είναι όμως εφικτό;
Μπορεί να προστατευτεί από τους υπόλοιπους κανόνες του εργασιακού περιβάλλοντος. Το να μη δουλεύεις στην ίδια ομάδα, για παράδειγμα, βοηθά στο να διαφυλαχθεί αυτό.

Προσωπικά έχετε αισθανθεί να παραβιάζονται ελευθερίες στον εργασιακό σας χώρο;
Στον καλλιτεχνικό χώρο δεν συμβαίνει αυτό γιατί είναι ελεύθερος, αλλά έχω δει, ακούσει και διαβάσει για πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Έχει συμβεί σε γνωστό μου να απολυθεί για κάποιον σχετικό λόγο.

Ο περιορισμός αγγίζει πιστεύετε περισσότερο τους άντρες ή τις γυναίκες;
Στην περίπτωση αυτή δεν κάνει διάκριση, ισχύει και για τα δύο φύλα. Στο θέμα όμως του μισθολογίου υπάρχει ακόμα διάκριση σε βάρος των γυναικών.

Με την κρίση πόσο έχει αλλάξει ο εργασιακός χάρτης του θεάτρου;
Έχει πληγεί οικονομικά ο κύκλος των εργαζομένων στο χώρο του θεάματος γιατί η κρίση δυσκολεύει τις ομάδες να δουλέψουν, αλλά χρησιμοποιείται και ως άλλοθι γιατί και καλά να πάει μια παράσταση ο επιχειρηματίας δανείζεται τη δικαιολογία της κρίσης. Δημιουργικά όμως δεν θεωρώ ότι έχει πληγεί, το αντίθετο μάλιστα. Έχει εμπνευστεί ο χώρος του θεάτρου.

Ποιες είναι οι δεύτερες σκέψεις που θα πρέπει να αναπτύσσει ένας ηθοποιός στο ξεκίνημά του;
Όταν αποφασίζεις να ασχοληθείς με ένα επάγγελμα και ιδιαίτερα με το χώρο της τέχνης, που όλα είναι αβέβαια και ανασφαλή, πρέπει να έχεις στο νου σου ότι πρέπει να έχεις εξασφαλίσει τον τρόπο για να ζεις ώστε να μην κάνεις υποχωρήσεις στο όνομα του βιοπορισμού. Ωστόσο, σε αυτό το χώρο το χρήμα και το εάν θα μπορέσεις να ζήσεις μετρά λίγο.

Τι μετρά περισσότερο;
Σε αυτό το χώρο μετρά περισσότερο η προσωπική ανάγκη. Όλοι λεγόμαστε ηθοποιοί, αλλά αυτοί που μένουν στο πέρασμα μια γενιάς είναι λιγότεροι από αυτούς που δηλώνουν ηθοποιοί.

Πληροφορίες

Θέατρο Αλκμήνη, κάθε Τετάρτη στις 21:30, παίζουν: Αγγελική Παρδαλίδου, Αναστασία Χαριτίδου

entertainment.in.gr