Contractions: Στην παράνοια μιας πολυεθνικής από την Πέμη Ζούνη
Ελισάβετ Σταμοπούλου «Δεν κυλάει αίμα στις φλέβες σας;», είναι η φράση με την οποία μια νέα υπάλληλος εκφράζει την απορία της προς μια απρόσωπη διευθύντρια πολυεθνικής. Οι λέξεις φέρνουν αυτόματα στο μυαλό κάτι κτηνώδες που καρατομεί τον άνθρωπο αντιμετωπίζοντάς τον ως μηχανή. Στην πραγματικότητα αυτή του περιορισμού των ελευθεριών στον εργασιακό χώρο εισέρχεται η παράσταση […]
«Δεν κυλάει αίμα στις φλέβες σας;», είναι η φράση με την οποία μια νέα υπάλληλος εκφράζει την απορία της προς μια απρόσωπη διευθύντρια πολυεθνικής. Οι λέξεις φέρνουν αυτόματα στο μυαλό κάτι κτηνώδες που καρατομεί τον άνθρωπο αντιμετωπίζοντάς τον ως μηχανή. Στην πραγματικότητα αυτή του περιορισμού των ελευθεριών στον εργασιακό χώρο εισέρχεται η παράσταση Contractions που ανεβαίνει στο Θέατρο Αλκμήνη σε σκηνοθεσία Πέμης Ζούνη.
Το έργο τουΜάικ Μπάρτλετ, που πρωτοπαρουσιάστηκε στο Royal Court Theater του Λονδίνου το 2008, μεταφέρει από την πρώτη στιγμή το θεατή σε ένα σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον παρουσία συσκευών της Apple. Μια επιθυμητή κατάσταση μεταμορφώνεται σε θέατρο του παραλόγου, με την παράνοια και την κατάλυση των δικαιωμάτων να ξηλώνουν κάθε έννοια ανθρωπιάς.
Η Έμμα, υπάλληλος πολυεθνικής, βρίσκεται σε μια θέση που πολλοί θα ήθελαν, στην ουσία όμως βιώνει έναν εφιάλτη. Δεδομένου ότι οι κανονισμοί της εταιρείας δεν επιτρέπουν τη σύναψη ερωτικών σχέσεων ανάμεσα σε συναδέλφους, η ζωή της οδηγείται στα άκρα όταν η η διευθύντριά της μαθαίνει ότι η Έμμα έχει πράξει αυτό που απαγορεύεται.
Ανάκριση, ερωτήσεις χωρίς νόημα και παραβίαση της προσωπικής ζωής φαίνεται να είναι το αντίτιμο της καλής θέσης. Η εξέλιξη δεν φαντάζει επιθυμητή όταν στα συνώνυμά της βρίσκεται η λέξη υποδούλωση.
Με επίκαιρο τρόπο, αλλά και με δόσεις υπερβολής η παράσταση μυεί το κοινό σε ένα αρτηριοσκληρωτικό πλαίσιο. Την Έμμα υποδύεται η Αγγελική Παρδαλίδου μπαίνοντας στην ψυχολογία της υπαλλήλου που προσπαθεί να είναι συνεπής και τυπική. Αρχικά λειτουργεί με τη λογική αντικρούοντας παρανοϊκές θέσεις, στην πορεία όμως οδηγείται στον ψυχίατρο.
Στο ρόλο της απρόσωπης μάνατζερ βρίσκεται η Αναστασία Χαριτίδου που με το επιβλητικό ύφος της άκαμπτης προϊσταμένης, η οποία χαλαρώνει και σφίγγει το φουλάρι στο λαιμό της, προσπαθεί να επιβάλλει ως λογικές αρρωστημένες μεθόδους αντίληψης των καταστάσεων.
Μπορεί να είναι δύο οι ηθοποιοί της παράστασης, χάρη στην έξυπνη σκηνοθεσία όμως και τις γρήγορες εναλλαγές σκηνών, όπου παρεμβάλλεται το κλείσιμο και το άναμμα του φωτός, ο θεατής παρακολουθεί με ευκολία το έργο.
Συνολικά, πρόκειται για μια παράσταση που συμβαδίζει με το ρυθμό της επικαιρότητας, προβληματίζει χωρίς να κουράζει το θεατή, και δεν τον αφήνει να χάσει τα βασικά νοήματα του έργου.
«Οποιο μωρό παίρνει στα χέρια της να παθαίνει κάτι;» λέει για την Ειρήνη η γιαγιά του μωρού το οποίο επανέφεραν στη ζωή οι γιατροί στο Καραμανδάνειο Νοσοκομείο το 2016.
Η Ειρήνη ισχυρίστηκε στο «Τούνελ» ότι τα ρούχα που φορούσε η κόρη της δεν πρόκειται να τα πάρει το Ανθρωποκτονιών γιατί τα έχει θάψει μαζί με το παιδί, αλλά η νονά του ρωτάει «γιατί τόσο πολύ ψέμα»...
Νέα ερωτήματα γεννά για την ήδη περίπλοκη υπόθεση στην Αμαλιάδα με τους θανάτους βρεφών η αποκάλυψη του Τούνελ ότι η Ειρήνη Μουρτζούκου που ήταν αυτόπτης μάρτυρας στο θάνατο του μικρού Παναγιώτη προσποιήθηκε τη μητέρα του παιδιού.
Συνομιλίες με την Ειρήνη, λίγο μετά το θάνατο του 15μηνών Παναγιωτάκη αποκαλύπτει το το Φως στο Τούνελ, φέρνοντας στην επιφάνεια νέα στοιχεία για το θρίλερ στην Αμαλιάδα.
Η τελευταία αξιολόγηση για φέτος αναμένεται από τη Scope Ratings στις 6 Δεκεμβρίου και η πιο κρίσιμη αξιολόγηση αναμένεται στις αρχές του έτους από τη Moody’s
