Γιώργος Δημητριάδης: «Ο ήχος έχει πια αντικατασταθεί από το φετίχ του gadget»

Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση

Ο Γιώργος Δημητριάδης κλείνει 20 χρόνια δισκογραφίας και όλοι εμείς νιώθουμε Σαν να μην πέρασε μια μέρα από το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του, το 1994 με τίτλο Αφορμές για ανταρσία.

Με αφορμή την επετειακή, Best of συλλογή τραγουδιών του για τα 20 χρόνια στο ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι, και έχοντας πάντα στο πλευρό του τους Μικρούς Ήρωες, ο Γιώργος Δημητριάδης θα ανέβει στη σκηνή του Ρυθμός Stage τις Δευτέρες 2 και 9/11, όπου θα υποδεχτεί μια πλειάδα αγαπημένων καλλιτεχνών. Λίγο πριν τον απολαύσουμε ζωντανά, ας δούμε όσα λέει στο in.gr.

Συμπληρώνετε αισίως δυο δεκαετίες στην ελληνική δισκογραφία και το γιορτάζετε τόσο με ένα επετειακό Best of CD όσο και συναυλιακά. Έχετε κάνει έναν απολογισμό αυτών των 20 χρόνων;
«Ευτυχώς που είπατε αισίως γιατί διαφορετικά, δυστυχώς, αν ένιωθα απαισίως, δεν θα επιχειρούσα με την εταιρία μου την ΕΜΙ να κυκλοφορούσα μία τέτοια συλλογή. Πέρα από το λογοπαίγνιο και το αυτονόητο που επισημαίνει, ναι, αισθάνομαι χαρούμενος που μέσα από τόσες εναλλασσόμενες φάσεις, άλλες εύκολες κι άλλες δύσκολες, κατάφερα να μπορώ να κοιτάζω πίσω μου και να βλέπω μία σειρά δίσκων, κυκλοφοριών, που μετράνε 13 albums μέχρι σήμερα. Αν, δε, συνυπολογίσω και την παρθενική μου παρουσία ως ερμηνευτού αρχικά στη δισκογραφία με το Φύσα το καλάμι σου του 1987, τότε ο μουσικόφιλος θα με βρει σε 14 albums.
»Μέσα από αυτή τη δισκογραφία βγήκαν κάποια τραγούδια που με σημάδεψαν ανεξίτηλα προσωπικά αλλά και καλλιτεχνικά, μέσα από τον τρόπο σύνθεσης αλλά κι ερμηνείας και πολλώ δε μάλλον μέσα από την παραγωγή, τον ήχο μου. Γι’ αυτόν τον δίσκο-συλλογή ηχογράφησα και 2 νέα τραγούδια, το νέο single Κόκκινο Βαθύ και το bonus track Ήρωας των Κόμιξ αντίστοιχα, σε στίχους Ανδρέα Καραγιαννίδη και Νίκου Αλιμπέρτη για να λειτουργήσουν συμβολικά ως υποσχετικές για την επερχόμενη συνέχειά μου στην δισκογραφία αλλά και γενικά στη μουσική σκηνή του τόπου μας».

Τι πετάει και τι κρατάει ο Γιώργος Δημητριάδης αυτά τα 20 χρόνια;
«Πιστεύω πως τίποτα δεν είναι περιττό εφόσον συμβαίνει, καλώς ή κακώς, με την προϋπόθεση όμως με τον χρόνο να μαθαίνει κάποιος να το αξιοποιεί υπέρ μίας πιο ώριμης ματιάς μέσα του και έξω στον κόσμο. Παράλληλα βεβαίως υπάρχει κι ο ανεξέλεγκτος μηχανισμός της ψυχής μας που διατηρεί τα όμορφα κι ωραία σε μία περίοπτη θέση μέσα μας για να θυμόμαστε πως η ζωή όσο τραγικά ειρωνική και να είναι, αξίζει να την ζεις δίνοντάς της εσύ ο ίδιος νόημα αφήνοντάς την να σε ειρωνεύεται».

Πόσο εύκολη ήταν η επιλογή τραγουδιών για το Best of CD σας που κυκλοφορεί από την EMI και τι θα ακούσουμε ζωντανά στις εμφανίσεις στο «Ρυθμός Stage»;
«Σε ορισμένες της στιγμές η επιλογή είχε έναν βαθμό δυσκολίας γιατί έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σε τραγούδια που τα ένιωθα το ίδιο δυνατά, το ίδιο αποτελεσματικά σε όλα τα επίπεδα. Κάπου τα έβαλα να παίξουν και μονά-ζυγά. Στον Ρυθμό με την πλειάδα όλων των αγαπημένων καλλιτεχνών που θα είναι μαζί μου αυτές τις δύο Δευτέρες θα παρουσιάσω πολλά τραγούδια από το Best of, όπως και δικά τους φυσικά σαν καλός οικοδεσπότης. Επιπλέον θα έχουν και την επίτιμη θέση τους μουσικές και τραγούδια που είναι μέσα στον μεγάλο κόσμο των επιρροών μου. Όλα αυτά με την μπάντα μου τους Μικρούς Ήρωες που αυτή την περίοδο τους αποτελούν οι Αλέκος Αράπης στο μπάσο, Αλέξης Αποστολάκης στα τύμπανα, Στέργιος Δήμπας στην κιθάρα, Μιχάλης Κεχαγιάς στα πλήκτρα και φωνητικά και η Angel Lo Verde στην ρυθμική κιθάρα, κρουστά και φωνητικά».

Συμπληρώνετε 20 χρόνια δισκογραφίας σε μια εποχή που και η δισκογραφία περνάει δύσκολες στιγμές. Μπορεί, αλλά και με ποιο τρόπο θα γινόταν να ανακάμψει η ελληνική δισκογραφία;
«Κυρίαρχα όταν με έναν κάποιο τρόπο, μαγικό ή όχι αν και δεν πιστεύω σε μαγείες, ανακάμψει και η κοινωνία μας, οικονομικά, ψυχολογικά και ηθικά. Φυσικά αυτό δεν αρκεί αλλά θα είναι μία ευκαιρία για την δισκογραφία που πολλά χρόνια πριν την πρόλαβαν οι ποικίλες εξελίξεις και δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί, πράγμα δύσκολο βέβαια, στις νέες κατακλυσμιαίες αλλαγές στην τεχνολογία. Βασικά αυτό που χρειάζεται η παραγωγή μουσικής είναι ο αγοραστής του προϊόντος, που πλέον ειδικά στη χώρα μας είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Τουτέστιν, οφείλεις να αναδιπλωθείς και να βρεις σε ποιους και με ποιο τρόπο, με ποιο μέσο θα απευθυνθείς για να αγοράσουν το προϊόν σου. Ιδιαίτερα στη λογοτεχνία αλλά και στη μουσική το προϊόν έχασε την διάσταση του φετίχ που δυστυχώς δεν έχουμε καταλάβει πόση σημασία παίζει στη ζωή των ανθρώπων. Ο ήχος πια αντικαταστάθηκε από το φετίχ του gadget,το μέσο και όχι το ίδιο το προϊόν το πνευματικό».

Συμφωνείτε με τις επιλογές του κοινού, όσον αφορά δικά σας τραγούδια που έχουν ξεχωρίσει κατά τη διάρκεια της πορείας σας;
«Κοιτάξτε, θεωρώ πως ακούν τη μουσική μου διαφορετικοί άνθρωποι. Έτσι κι αλλιώς η ίδια η φύση των τραγουδιών μου, ο ήχος τους, οι στίχοι τους δεν μετέφεραν τους οραματισμούς ενός «προφήτη» Προμηθέα που μοιραία θα αποκτούσε τη φυλή των πιστών του.
»Θέλω να πω ότι αυτά είναι τραγούδια που απευθύνονται σε ακροατές και όχι σε ανθρώπους που γυρεύουν να ενταχτούν σε μία κάστα ακροατών που πάνω κάτω πιστεύουν τα ίδια για τη ζωή. Αφού έκανα αυτό το ξεκαθάρισμα θα σας πω ότι δεν μου πέφτει κανένας λόγος στο αν συμφωνώ ή όχι γιατί απλούστατα το κάθε τραγούδι ο κάθε άνθρωπος το ερμηνεύει πολλές φορές και το αποκωδικοποιεί διαφορετικά ή δεν κάνει τίποτε από όλα αυτά γιατί δεν μπορεί να ταυτιστεί με μία μουσική, πολιτισμικά, συναισθηματικά ή ακόμα και ιδεολογικά. Ένα τραγούδι είναι σαν ένα διαστημόπλοιο που εκτοξεύεται στο διάστημα μπας και βρει έναν άλλο φιλικό και φιλόξενο πλανήτη, με τη διαφορά και εν αντιθέσει με το διάστημα πως στην περίπτωσή μας οι πλανήτες είναι οι άνθρωποι, ο κόσμος, το κοινό και πως έχει περισσότερες πιθανότητες να προσγειωθεί μέσα τους και να ηχεί στ’ αυτιά τους για καιρό».

Ποιο είναι το μεγαλύτερο επαγγελματικό σας… ατόπημα κατά τη διάρκεια των 20 αυτών χρόνων και ποια η πιο χαρούμενη στιγμή σας;
«Επειδή δεν έβλεπα ποτέ την ιδιότητά μου ως μουσικού, σαν τον παίκτη μίας παρτίδας σκάκι που εάν κάνεις λάθος κατά πάσα πιθανότητα καίγεσαι, έκανα αυτό που ήθελα πάντα. Ίσως αυτό να είναι το ατόπημα, αλλά αστειεύομαι. Έχω πολλές χαρούμενες στιγμές, όταν παίζω μουσική, γράφω τραγούδια, είμαι στο studio και δημιουργώ ένα νέο album μαζί με συνεργάτες, αυτές είναι οι χαρούμενες μέρες, οι χαρούμενες στιγμές. Αλλά κι έξω από όλα αυτά επιδιώκω να μη χάνω ούτε στιγμή έστω και μέσα στις λεγόμενες ανύποπτες στιγμές και χρόνους που καμιά φορά γεννιούνται εκπληκτικά πράγματα».

Οι «Μικροί Ήρωες» παραμένουν Ήρωες;
«Αν έχει κάποιο νόημα αυτή η επωνυμία νομίζω πως το επιβεβαιώνουν οι καιροί μέσα στους οποίους συνεχίζουμε να παίζουμε αυτό που αγαπάμε και είμαστε».

Δανείζομαι τον τίτλο της μπάντας σας για να σας ρωτήσω ποιοι είναι οι σημερινοί Μικροί Ήρωες της κοινωνίας;
«Όσοι μέσα σε δύσκολους καιρούς ξέρουν να κρατούν την αξιοπρέπειά τους και ν’ αγαπούν κι ας τρώνε ‘βρώμικο ψωμί’ από παντού…»

Εκτός από το νέο σας single, «Κόκκινο Βαθύ», τι άλλο καινούριο περιμένουμε από εσάς;
«Ένα νέο album μέσα στην άνοιξη. Τα υπόλοιπα επί σκηνής στον Ρυθμό 2 και 9 Νοεμβρίου».

Ρυθμός Stage, Μαρίνου Αντύπα 38, Ηλιούπολη. Ώρα έναρξης στις 22.00, είσοδος με μπύρα ή κρασί 12 ευρώ.
Τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου παρέα με τον Γιώργο Δημητριάδη θα είναι οι (με αλφαβητική σειρά): Νίκος Ζιώγαλας, Μιχάλης Κεχαγιάς (Lexicon project), Δημήτρης Κοργιαλάς, Λεωνίδας Μαραντής, Θοδωρής Μαραντίνης (Ονιράμα), Φίλιππος Πλιάτσικας και Τζώρτζια (Μπλε) ενώ τη Δευτέρα 9 Νοεμβρίου θα είναι οι: Δραμαμίνη, Κατερίνα Κυρμιζή, Βαγγέλης Μαρκαντώνης, Νίκος Πορτοκάλογλου, Μανώλης Φάμελλος, Μαριέττα Φαφούτη και Nalyssa Green.

entertainment.in.gr