Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου

Ανεβαίνει τα θεατρικά σκαλοπάτια με διάθεση πειραματισμού. Μέσα από ενδιαφέροντα εγχειρήματα και συνεργασίες δεν αφήνει το όνομά του να σβηστεί από τη μνήμη του κοινού. Κάθε σεζόν επιφυλάσσει και ένα ρόλο – έκπληξη. Ο Αλέκος Συσσοβίτης, που πρωταγωνιστεί στην Κραυγή του Τένεσι Ουίλιαμς η οποία ανεβαίνει στο Faust, μιλά στο in.gr για το φόβο, την αιμομιξία, αλλά και για τα βήματά του στην υποκριτική την περίοδο αυτή.

Σε παρακολουθούμε στην «Κραυγή» του Τένεσι Ουίλιαμς, σε ένα έργο σχεδόν άγνωστο για το ελληνικό κοινό. Είναι βγαλμένο από τη ζωή του συγγραφέα;
Είναι αυτοβιογραφικό το έργο, γι’αυτό και έκανε μια δεκαετία να το ολοκληρώσει ο συγγραφέας. Διερωτάται τι κάνει η τέχνη, τι προσφέρει στη ζωή και εάν είναι χρήσιμη. Σε ένα σημείο καμπής στην καριέρα του και μετά το θάνατο του συντρόφου του, καταθέτει τη δική του προσωπική ιστορία, μιλά για τη σχέση με την αδερφή του, που μπαινόβγαινε στο ψυχιατρείο, και ο ίδιος είχε μια ροπή προς την κατάθλιψη. Δημιουργεί ένα μύθο ότι οι γονείς του σκοτώθηκαν. Προέρχεται από ένα καταπιεσμένο σπίτι και αυτή την πίεση της παιδικής του ηλικίας φαίνεται πως δεν μπορεί να την ξεπεράσει ούτε ο ίδιος, όπως και ο καθένας άλλωστε. Γεννάται σε μεγάλο βαθμό ο φόβος, και το έργο είναι ιδιαίτερα σύγχρονο γιατί διαδραματίζεται σε μια περιοχή και εποχή που η έννοια του μετανάστη είναι έντονη. Υπάρχει μια καχυποψία, ένας φθόνος.

Στην παράσταση βλέπουμε το «Έργο για δύο χαρακτήρες» το οποίο ανεβάζουν οι ήρωες. Τι ακριβώς είναι αυτό; Πραγματικότητα ή μυθοπλασία;
Αμφισβητείται η αλήθεια ή η μυθοπλασία. Είναι δυο ηθοποιοί που βρίσκονται σε ένα θέατρο και επειδή τους έχει εγκαταλείψει ο θίασος αναγκάζονται να παίξουν το έργο που ξέρουν και που έχει γράψει ο ένας εκ των δύο. Είναι η προσωπική ιστορία των δυο ατόμων. Επειδή βρίσκονται σε μια αντίξοη συνθήκη μπαίνουν στη διαδικασία να παίξουν αυτό το έργο στους θεατές, και είναι αμφίβολο εάν είναι η πραγματική τους ιστορία ή εάν είναι μυθοπλασία. Μάλλον είναι και τα δύο. Επειδή αυτοσχεδιάζουν μπορεί να συγχέεται η αλήθεια με το ψέμα και να τους πηγαίνει σε μονοπάτια βαθιά. Όταν δηλαδή χτίζουν την ιστορία τους να ανακαλύπτουν κομμάτια του εαυτού τους που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσαν να ανακαλύψουν. Είναι ένα έργο προσωπικό που ακουμπά στο παρελθόν τους, το εμπλουτίζουν όμως με τη δική τους προσωπική ματιά. Διερωτώνται εάν τα πράγματα είναι όπως οι ίδιοι τα φαντάστηκαν. Ανακαλύπτουν με την πάροδο του χρόνου ότι είναι εγκλωβισμένοι στο παρελθόν. Εξαρτώνται ο ένας από τον άλλο, ενώ βρίσκονται σε μια πολύ έντονη σχέση.

Αναπτύσσεται μια αιμομικτική σχέση ανάμεσα στα δύο αδέρφια;
Δεν είναι τόσο ξεκάθαρο, γιατί και ο ίδιος ο συγγραφέας δεν το αναφέρει με σαφήνεια. Μιλά όμως για κάτι σαν ερωτικό πλησίασμα, και επειδή υπάρχει η χαρακτηριστική ατάκα που λέει «ένας κλειστός κήπος η αδερφή μου, η γυναίκα μου», καταλαβαίνουμε ότι τα δύο αυτά πλάσματα αγαπιούνται τόσο πολύ που είναι αναπόφευκτο να μην υπηρετήσουν το φύλο τους. Υπάρχει μάλλον κάτι πιο σκοτεινό σε αυτή τη σχέση.

Το έργο πραγματεύεται το φόβο. Ο δικός σου φόβος ποιος είναι;
Τις περισσότερες φορές φοβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό, την άλλη, τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας. Ως άνθρωπος διστάζω όταν κοιτάω την άλλη όψη του νομίσματος. Είναι προσωπικές φοβίες, αλλά δεν δειλιάζω τελικά. Καθημερινά η ζωή θα σε εκπλήξει φέρνοντάς σου κάτι καινούριο. Επειδή κάνω μεγάλα ταξίδια με φοβίζει η πρωτοβουλία του πηγαιμού, πράγμα που είναι και αλληγορικό. Ο φόβος είναι έμφυτος στον άνθρωπο και είναι κακό να προσπαθούμε να το εξοστρακίσουμε. Όλο το έργο έχει να κάνει με το φόβο, στην αρχή ο συγγραφέας δηλώνει ότι ο φόβος γίνεται πανικός χωρίς όρια και στο τέλος ότι ο άνθρωπος τον αντιμετωπίζει όταν δεν νοιάζεται πια για τίποτα.

Κοιτάζοντας το μέλλον, τι σου προκαλεί μεγαλύτερη αγωνία;
Η έλλειψη της υγείας μου, απαντώ πολύ αυθόρμητα. Μια άλλη μεγάλη έγνοια είναι και το πού πάει η κοινωνία, ο πλανήτης γιατί βρισκόμαστε στον προάγγελο μιας πολύ δύσκολης περιόδου, η ανθρωπότητα θα έχει να αντιμετωπίσει μεγάλα θέματα

Στο χώρο της υποκριτικής πώς πορεύεσαι αυτή την περίοδο;
Το παλεύω αρκετά μόνος, με κάποιους φίλους – συνεργάτες. Από τη μια είναι δημιουργικό, από την άλλη απαιτητικό το να παίρνουμε μόνο εμείς πρωτοβουλίες με τις δικές μας τσέπες εφόσον και εάν έχουμε χρήματα. Προσαρμοζόμαστε σε κινήσεις που υποστηρίζουμε. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε μεγάλα θεάματα.

Θα συμμετείχες σε καθημερινό τηλεοπτικό σίριαλ;
Δεν είναι δική μας επιλογή πλέον. Η τηλεόραση δεν έχει προτάσεις, εμείς είμαστε διαθέσιμοι και καθημερινά να κάνουμε εφόσον πληρούνται κάποιες καλές προϋποθέσεις. Νερό στο κρασί μας έχουμε βάλει. Καλούμαστε όλοι να κάνουμε εκπτώσεις.

entertainment.in.gr

Headlines