Χάρης Φραγκούλης: «Δεν ενοχοποιώ τη βία, μπορεί και να χρειάζεται»

Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου

Μερικές μόνο γραμμές δεν φτάνουν για να περιγράψουν την καλλιτεχνική του πορεία. Βραβεύτηκε για την ερμηνεία του στους «Αισθηματίες» του Νίκου Τριανταφυλλίδη, πρωταγωνίστησε στην ταινία «Ουζερί Τσιτσάνης» του Μανούσου Μανουσάκη, και μοιράστηκε μέσα από τις ερμηνείες του έντονες στιγμές με το κοινό του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ο λόγος για τον Χάρη Φραγκούλη ο οποίος πρωταγωνιστεί στα «Παιδιά του ήλιου» του Μαξίμ Γκόργκι, που ανεβαίνουν στο Θέατρο Τέχνης. Με αφορμή την παράσταση, μιλά στο in.gr για την έλλειψη πνευματικότητας, για το παραμύθι «στο οποίο ζούσαν αρκετοί Έλληνες», για τη βία, που «μπορεί και να χρειάζεται», ενώ σημειώνει πως τώρα «γράφουμε την ιστορία, δεν τη διαβάζουμε». Ακόμη, αναφέρεται στους ανθρώπους εκείνους που του προσέφεραν πνευματική τροφή.

Στο θέατρο βλέπουμε να πρωταγωνιστείτε στα «Παιδιά του Ήλιου», στο έργο του Μαξίμ Γκόρκι
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σύγχρονο έργο. Ορισμένοι διανοούμενοι σε ένα σπίτι συζητούν για τους ανθρώπους και φυσικά είναι πολύ μακριά από το τι όντως συμβαίνει στον κόσμο. Τίθεται το θέμα της έλλειψης πνευματικότητας που πηγαίνει μαζί με την εξαθλίωση τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως.

Τα τελευταία χρόνια η έλλειψη πνευματικότητας γίνεται όλο και πιο αισθητή;
Η συζήτηση αυτή είναι σαν την κρίση, που υποτίθεται ότι λέμε πως τώρα ήρθε. Από τη μια είναι αλήθεια, από την άλλη όμως ψέμα. Αυτά είναι αποτελέσματα. Θέλω να πω πως ο καπιταλισμός βρίσκεται σε ένα τέλμα, μετά τα χρόνια αυτά της Ελλάδας με την απόλυτη έλλειψη της πνευματικότητας, με το ΠΑΣΟΚ, τα μπουζούκια. Πλέον όμως τα πράγματα είναι ανυπόκριτα γιατί τα αποτελέσματα είναι εμφανή. Δεν έπεσε ξαφνικά βόμβα που προκάλεσε την οικονομική κρίση και άνθρωποι στράφηκαν προς τη Χρυσή Αυγή. Υπάρχει ύβρις και νέμεσις σε ένα καπιταλιστικό σύστημα που δεν μπορεί να το διαχειριστεί όλο αυτό.

Σε ένα κλίμα νέμεσις υπάρχει κάποιο σύστημα που να μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση;
Δεν ξέρω για σύστημα, αυτό θα το δείξει ο χρόνος. Ζούμε αυτή τη στιγμή εν θερμώ, γράφουμε την ιστορία, δεν τη διαβάζουμε. Μπορώ όμως να παρατηρήσω ότι είναι αναγκαίο να στραφούμε προς κάτι πιο πνευματικό. Χάσαμε ένα παραμύθι και πέσαμε στη λούμπα της ίδιας μας της φιλοδοξίας. Μόνο η ποίηση, με την έννοια της συγκίνησης και της πνευματικότητας, μπορεί να βοηθήσει να αντισταθούμε σε όλα αυτά.

Ζούμε σε μια τσεχωφική ατμόσφαιρα, με τα έντονα πάθη να μας φτάνουν στα όριά μας;
Πάθη έντονα δεν νομίζω ότι βιώνουμε με αυτή την έννοια γιατί ζούμε σε ένα πνευματικό τέλμα το οποίο έχει κοπάσει αυτή τη συναισθηματική ταχυπαλμία. Αισθάνομαι στην ατμόσφαιρα μια διαρκή αύξηση της βίας και όχι μόνο σε πρώτο επίπεδο, όπως είναι οι επιθέσεις, αλλά και στην καθημερινότητα. Βία στην τηλεόραση, στην τέχνη, που δεν υπάρχει χώρος για άλλες φωνές. Η βία, που δεν την ενοχοποιώ και μπορεί και να χρειάζεται ως αντίδραση, είναι η πιο φτηνή μορφή αντίδρασης. Όταν δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να σε προστατέψει, στρέφεσαι σε αυτή.

Παρόλο που οι ευκαιρίες δίνονται με φειδώ σε νέους ανθρώπους που ασχολούνται με την υποκριτική, θα λέγαμε ότι έχετε καταγράψει σημαντικά βήματα
Είχαν την τύχη να με εμπιστευτεί ο Δημήτρης Καταλειφός και να πάρω έναν σημαντικό ρόλο κατευθείαν. Αν αγαπάς κάτι και το ψάχνεις, τότε θα βρεις. Ο Δημήτρης, όπως και ο Ακύλλας Καραζήσης, ο Λευτέρης Βογιατζής, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης μού προσέφεραν πνευματικό υλικό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πολλοί και επειδή η εποχή αλλάζει η συνεισφορά τους είναι απαραίτητη.

Είχατε δηλώσει παλαιότερα ότι μπαίνουμε στο θέατρο επειδή κάτι δεν μας φτάνει
Υπάρχει μια πραγματικότητα γι’αυτό και δεν μου αρέσει αυτό που λέμε νατουραλιστικό. Ωραίοι οι Νταρντέν ,αλλά προτιμώ τον Φελίνι. Ο άνθρωπος θέλει να ζήσει σαν μυθιστορηματικός ήρωας. Το σινεμά και το θέατρο παίρνουν από τη ζωή, αλλά πρέπει να δανείζουν και σε αυτή.

Προτιμάτε τον κινηματογράφο από το θέατρο;
Ναι, αυτό είναι η αλήθεια. Στο σινεμά μπορείς να δεις τα πάντα, ενώ στο θέατρο μόνο ελληνικό θέατρο. Η γκάμα είναι το βασικό, είναι σαν δικαίωμα

entertainment.in.gr