Γιάννης Κακλέας: «Δεν ακούω από κανέναν πολιτικό τη λέξη »πολιτισμός»»

Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου

Η απόφασή του να ανοίξει σχολή θεάτρου χωρίς δίδακτρα έκανε τον γύρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ο Γιάννης Κακλέας ανακοίνωσε στο λογαριασμό του στο Facebook πως η κίνηση απευθύνεται προς ήδη έτοιμους ηθοποιούς, δηλαδή «προς παιδιά που έχουν τελειώσει κάποια δραματική σχολή και που λόγω κρίσης δεν έχουν χρήματα να εξασκήσουν και να αναπτύξουν τα εκφραστικά τους μέσα». Τόνισε πως πρόκειται για μια πρόταση και όχι για φιλανθρωπία και πως δεν έχει σκοπό να αντικαταστήσει δραματικές σχολές. Δεν παρέλειψε, όμως, να αναφερθεί στα ψεγάδια της παιδείας στην Ελλάδα, στην «υποκριτική» στάση που τηρεί η πολιτεία απέναντι στον πολιτισμό, ενώ μίλησε και για τα επόμενα σχέδιά του.

Ανακοινώσατε στον λογαριασμό σας στο Facebook την απόφασή σας να λειτουργήσετε μεταπτυχιακή σχολή θεάτρου χωρίς δίδακτρα. Πώς προέκυψε η πρωτοβουλία αυτή;
Το σκεφτόμουν πολύ καιρό. Ήθελα να το κάνω γιατί, ως σκηνοθέτης μέσα στα χρόνια που δουλεύω, έχω διαπιστώσει πως οι νέοι ηθοποιοί βγαίνουν από τις δραματικές σχολές χωρίς ουσιαστικά εφόδια. Τα εφόδια είναι η μέθοδος, πέρα από το ταλέντο φυσικά, για να μπορούν πάντα να μεταμορφώνονται, που σημαίνει ότι πρέπει να εξασκούν τα εκφραστικά τους μέσα για να μπαίνουν σε πολλές ζωές. Αυτό είναι μια τεχνική και ένας τρόπος που φοβάμαι πως δεν μαθαίνουν στις δραματικές σχολές. Ήθελα, λοιπόν, να κάνω μια κίνηση προς τους ήδη έτοιμους ηθοποιούς, δηλαδή προς τα παιδιά που έχουν τελειώσει κάποια δραματική σχολή και που λόγω κρίσης δεν έχουν χρήματα να εξασκήσουν και να αναπτύξουν τα εκφραστικά τους μέσα. Έτσι αποφάσισα καταρχήν να προσφέρω μια δωρεάν φοίτηση πιλοτικά για δύο μήνες τώρα και του χρόνου. Βλέπω ότι υπάρχει πολύ μεγάλη όρεξη από τους νέους ηθοποιούς να συμβεί αυτό. Αυτή είναι η βασική μου σκέψη για τη δωρεάν προσφορά. Δεν πρόκειται για φιλανθρωπία, αλλά για πρόταση. Ένας λόγος που δεν θέλω να εισπράξω χρήματα από τα παιδιά είναι γιατί δεν θέλω να εκμεταλλευτώ την επιθυμία της νεότητας για γνώση. Την προσφορά τη δική μου θα ήθελα να την έχω ως ανταπόκριση από το μαθητή μου και να μπει στο παιχνίδι της ειλικρινούς σχέσης. Απευθύνομαι σε παιδιά που θα ενδυναμώσουν τη θεατρική μας πραγματικότητα. Στην Ελλάδα οι περισσότεροι ηθοποιοί πιστεύουν πως βγάζοντας μια δραματική σχολή έχουν μάθει τα πάντα και το αντιμετωπίζω αυτό ως σκηνοθέτης.

Ο πήχης της ποιότητας έχει πέσει στις δραματικές σχολές;
Ο πήχης της ποιότητας έχει πέσει δραματικά. Οι σχολές είναι αιχμάλωτες στο κέδρος, και δεν υπάρχει ανάπτυξη. Οι ιδιωτικές σχολές που έχουν ανάγκη τα δίδακτρα των παιδιών δεν διώχνουν ούτε μαλώνουν ποτέ παιδιά φοβούμενοι ότι θα τα χάσουν. Αυτό δεν είναι εκπαίδευση, είναι ένα οικονομικό πάρε – δώσε. Το θέμα της παιδείας γενικά στην Ελλάδα είναι ιδιαιτέρως προβληματικό. Δεν θέλω να αντικαταστήσω καμιά δραματική σχολή ούτε και να γίνω τιμητής των κακών δεδομένων στις δραματικές σχολές. Ευελπιστώ αυτή η πρωτοβουλία μου να χτίσει μια αυτοδιαχειριζόμενη σχολή που να μπορεί να αναπτύσσει τις δραστηριότητές της προς παραστάσεις, προς συμμετοχές σε φεστιβάλ, να δούμε δηλαδή έναν τρόπο συνεργασίας πέρα από τις δεδομένες οικονομικές συνδιαλλαγές

Μιλήσατε για προβληματικά πεδία. Πώς κρίνετε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο πολιτισμός στην Ελλάδα του σήμερα; Τι σας δυσαρεστεί περισσότερο εξετάζοντας το χώρο;
Η βασική έλλειψη ενδιαφέροντος της πολιτείας για τον πολιτισμό. Αυτό είναι ένα μεγάλο μείον για τα θεατρικά πράγματα. Εδώ και κάποια χρόνια έχουν σταματήσει οι επιχορηγήσεις, δηλαδή οι ενισχύσεις των θεατρικών ομάδων για να κάνουν ουσιαστικές παραστάσεις ρεπερτορίου, και κανείς δεν μιλά γι’αυτό. Σαν η πολιτεία να μην οφείλει να χορηγεί την τέχνη. Το υπουργείο Πολιτισμού ή οποιοδήποτε άλλο υπουργείο δεν ενδιαφέρεται καθόλου να ενισχύσει την τέχνη συνολικά. Η πολιτεία είναι απούσα στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της χώρας μας και αυτό δεν επιτρέπει ανάπτυξη πειραματικών τάσεων και προχωρημένων αντιλήψεων και εφαρμογών γιατί ο καθένας φοβάται την οικονομική καταστροφή. Δεν διαβάζω, ούτε βλέπω, ούτε ακούω πουθενά από κανέναν πολιτικό τη λέξη πολιτισμός, λες και έχει εξοριστεί αυτή η λέξη. Η κρίση δεν είναι λόγος να μην αναπτύξουμε τον πολιτισμό μας όταν όλοι λένε πως ένα από τα μεγαλύτερά μας κεφάλαια είναι η έννοια του πολιτισμού. Υπάρχει μια υποκρισία στο πώς διαχειρίζεται η πολιτεία τον πολιτισμό. Στην Ελλάδα η τέχνη ανθεί μόνο μέσα από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Όλοι βρίσκονται σε έναν ύπνο δικαίου επικαλούμενοι την κρίση. Δεν υπάρχει στρατηγική πολιτισμού σε αυτή τη χώρα.

Ετοιμάζετε κάτι νέο για τις θεατρικές σκηνές την περίοδο αυτή;
Αυτή τη στιγμή παίζεται στο θέατρο το Κουρδιστό Πορτοκάλι του Άντονι Μπέρτζες που θα περιοδεύσει στη Θεσσαλονίκη, και ετοιμάζω το «Συρανό ντε Μπερζεράκ» με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο για καλοκαιρινή περιοδεία στην Ελλάδα.

Να αναφέρουμε, πάντως, πως το περασμένο καλοκαίρι, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, η παράσταση «Αχαρνής» σημείωσε μεγάλη επιτυχία
Ο κόσμος αγαπά τις καλές παραστάσεις. Πέρσι το καλοκαίρι περάσαμε πολύ δύσκολα γιατί είχαμε και τα capital controls. Είμαι ευχαριστημένος, όμως, από τον τρόπο που οι θεατρόφιλοι υποστηρίζουν το θέατρο. Εάν δεν είχαμε και τους ανθρώπους αυτούς που αγαπούν το θέατρο, η συγκεκριμένη τέχνη θα είχε εξαφανιστεί από το χάρτη.

entertainment.in.gr