Κορίνα Λεγάκη: H ελληνική μουσική έχασε μια σημαντική ευκαιρία

Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου

Είναι νέα, αλλά επαναφέρει στο προσκήνιο τραγούδια που αγαπήθηκαν στο παρελθόν. Δημιουργεί ένα μωσαϊκό ήχων σε έναν δίσκο που πρωταγωνιστούν κομμάτια των Γιάννη Σπανού, Σταμάτη Κραουνάκη, Νίκου Ξυδάκη, Λίνας Νικολακοπούλου. Η Κορίνα Λεγάκη, μια ερμηνεύτρια που γεννήθηκε μέσα στη μουσική και τραγουδά σε πολλές διαφορετικές γλώσσες, κυκλοφορεί νέο δίσκο με τίτλο MOSAIC.

Σε συνέντευξή της στο in.gr, μιλά για τραγούδια όπως η «Άννα Καρένινα», «Το γκαρσόνι», «Γιορτή και ξενιτιά», που έχουν τη δική τους σημασία μέσα στον δίσκο. Αναφέρεται και στη συνεργασία της με τους Γιώργο Ανδρέου και Νίκο Ξυδάκη που την επηρέασαν σημαντικά στη μουσική της διαδρομή. Αποκαλύπτει, ακόμη, τον λόγο που θα την οδηγούσε σε μια διαμαρτυρία, και εξηγεί γιατί η ελληνική μουσική έχασε μια σημαντική ευκαιρία.

Κυκλοφορείτε νέο δίσκο με τίτλο MOSAIC. Μιλήστε μας γι’αυτό το μωσαϊκό στίχων και λέξεων
Το MOSAIC είναι ένας δίσκος που περιλαμβάνει τραγούδια που βρίσκονταν σε «αγρανάπαυση», τραγούδια που αγαπήθηκαν στο παρελθόν και σημάδεψαν τους δημιουργούς τους για διαφορετικούς λόγους τον καθένα. Μαζί με τον Γιώργο Ανδρέου ως παραγωγό, ενορχηστρωτή και καλλιτεχνικό επιμελητή του δίσκου, τα επαναφέρουμε στο προσκήνιο δημιουργώντας ένα μωσαϊκό ήχων, τρόπων έκφρασης και νέων αναγνώσεών τους. Τραγούδια όπως το Γκαρσόνι (Γιώργος Οικονομίδης/Μανώλης Χιώτης), το Σε Ψάχνω (Λευτέρης Παπαδόπουλος/Γιάννης Σπανός), η Μαγδαληνή (Λίνα Νικολακοπούλου/Σταμάτης Κραουνάκης), η Άννα Καρένινα (Θοδωρής Γκόνης/Νίκος Ξυδάκης) έως το Despedida (Antonio Pinto/Shakira), το Αν ακούς (Φωτεινή Λαμπρίδη/σουηδικό παραδοσιακό) κ.ά… Το MOSAIC κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του 2015 από την Μικρή Άρκτο. Και την έκδοση του δίσκου κοσμούν εικαστικά έργα της Δάφνης Αγγελίδου.

Τι μεταφέρετε μέσα από τον νέο σας δίσκο; Ποιοι ήχοι πρωταγωνιστούν;
Ο ήχος του MOSAIC ακολουθεί όλο το σκεπτικό με το οποίο φτιάχτηκε. Είναι ένας ήχος σημερινός, τολμηρός αλλά συγχρόνως ουσιαστικός. Στόχος του είναι να ανανεώσει χωρίς να παραμορφώσει.

Έχετε πει πως απευθύνεστε στην Άννα Καρένινα μέσα από το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου
Η Άννα Καρένινα και η Μαντάμ Μποβαρύ (Τολστόι – Φλωμπέρ) είναι δυο εξαίσια λογοτεχνικά πρόσωπα γυναικών που εγκαινιάζουν την νεωτερικότητα στην αντίληψη για μία γυναικεία προσωπικότητα. «Συνομιλώ» με την Καρένινα, όχι αυθαδιάζοντας, αλλά βλέποντας στον δικό της λαμπρό καθρέφτη μια εικόνα της δικής μου γυναικείας υπόστασης.

«Το γκαρσόνι»…πώς συνδέεται το κομμάτι αυτό με τον πατέρα σας ;
Ο πατέρας μου είναι επαγγελματίας μουσικός, δεξιοτέχνης του μπουζουκιού. Για όλους όσους παίζουν μπουζούκι ο Μανώλης Χιώτης είναι το μεγάλο θαυμαστικό αρχέτυπο. Η αγάπη του πατέρα μου για τον Χιώτη μού υπενθυμίζει τις δικές μου εμπειρίες από παιδί κοντά του, ακούγοντάς τον να μελετά, να ερμηνεύει, να αυτοσχεδιάζει (Χιώτη αλλά και Ζαμπέτα και Τσιτσάνη και Βαμβακάρη και τόσους άλλους).

«Γιορτή και ξενιτιά»…τι σας γοητεύει στο τραγούδι αυτό;
Η πολύ ωραία μεσογειακή μουσική της Δήμητρας Γαλάνη και οι ευαίσθητοι και συγκινητικοί στίχοι του Παρασκευά Καρασούλου. Η αγάπη μου για το κομμάτι μεγάλωσε ακόμα περισσότερο όταν ο Παρασκευάς μού εξομολογήθηκε πως δημιουργική αφορμή των στίχων υπήρξε η διαδρομή της μητέρας του.

Είναι γνωστό ότι μιλάτε αρκετές ξένες γλώσσες, πράγμα που σας έχει βοηθήσει στην ερμηνεία διαφόρων τραγουδιών
Η κεντρική μου εμπειρία πηγάζει από το γεγονός ότι η μητέρα μου είναι Σουηδή. Έτσι έχω ανατραφεί με δύο μητρικές γλώσσες, της μητέρας μου και της «μητέρας» μου Ελλάδας. Έχοντας από παιδί βιώματα δύο γλωσσών, υπήρξε εύκολο και αυτονόητο για μένα να μάθω και να ταξιδέψω και σε άλλες γλώσσες, κι ακόμα περισσότερο στο τραγούδι τους.

Πώς ξεκίνησε η μουσική για σας;
Όπως είπα και πριν, ο πατέρας μου είναι επαγγελματίας μουσικός. Γεννήθηκα μέσα στην μουσική και το να ασχοληθώ μαζί της υπήρξε για μένα κάτι εντελώς φυσικό, για να μην πω αυτονόητο.

Κοντά σε ποιους συνεργάτες σας διδαχτήκατε πολλά για το τραγούδι;
Όλοι-μουσικοί, άνθρωποι του λόγου και του ήχου. Περισσότερο όμως από όλους οι συνθέτες. Ξεχωρίζω τον Δημήτρη Μαραμή με την συνεργασία μας με τον Μιχάλη Γκανά. Και φυσικά τον Γιώργο Ανδρέου και τον Νίκο Ξυδάκη με τους οποίους συνεργάζομαι αυτή την περίοδο και η επιρροή τους αισθάνομαι πως είναι για μένα καθοριστικής σημασίας.

Ποιο θα λέγατε ότι είναι το πιο δύσκολο σκαλοπάτι που έχει να ανέβει ένας μουσικός σήμερα;
Το σκαλοπάτι μετά την πρώτη του επιτυχία. Επειδή πιστεύω πως η μεγάλη δυσκολία είναι να διατηρήσεις ένα ουσιαστικό επίπεδο εξέλιξης της τέχνης σου χωρίς να επηρεάζεσαι υπερβολικά από την δημοφιλία και την όποια αναγνωρισιμότητά σου.

Θεωρείτε πως είναι λίγοι οι έλληνες μουσικοί που έχουν πλέον τη δυνατότητα να ξεχωρίσουν στο εξωτερικό;
Η ελληνική μουσική πιστεύω πως έχασε μια σημαντική ευκαιρία (πριν από την περίοδο της Κρίσης) να αποκτήσει φίλους και ακροατές εκτός Ελλάδας. Ίσως επειδή για πάρα πολλά χρόνια ήταν τόση η ένταση της λαϊκής της αποδοχής μέσα στην Ελλάδα που δεν έψαξε σοβαρά το διεθνές της πρόσωπο. Επίσης, καθόλου δεν πιστεύω ότι μπορεί ένα έλληνας μουσικός να κάνει διεθνή καριέρα απλώς μιμούμενος ξενόγλωσσα κλισέ –οφείλει να «δείχνει» στο διεθνές ακροατήριο πως κατάγεται καλλιτεχνικά από έναν συγκεκριμένο πολιτισμό και μια λαμπρή τραγουδιστική παράδοση.

Ως μουσικός πώς θα περιγράφατε την κατάσταση που επικρατεί;
Είναι γνωστές οι δυσκολίες που γεννά στην τέχνη και την επαγγελματική μας ενασχόληση η κοινωνική και οικονομική κρίση που περνάει η χώρα μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν έχουμε το δικαίωμα και την υποχρέωση να εκφραστούμε, να δημιουργήσουμε, να επικοινωνήσουμε.

Για ποιο πράγμα θα θέλατε να φωνάξετε και να διαμαρτυρηθείτε;
Σίγουρα δεν είναι μόνο ένα. Ωστόσο θα διάλεγα να διαμαρτυρηθώ απέναντί σε εκείνους που προεξοφλούν πως η γενιά μου θα είναι μια «χαμένη γενιά». Θεωρώ αυτή την έκφραση προσβλητική και υποτιμητική για την γενιά μου και για όλους τους νέους ανθρώπους του τόπου μου.

entertainment.in.gr