Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου

Επιστρέφει μετά από 13 χρόνια σε ένα μέρος όπου πρωταγωνίστησε από το ξεκίνημα της καριέρας της. Ρόλοι – σταθμοί, συνεργασίες, παραστάσεις, συνθέτουν το παζλ των αναμνήσεων. Η Φιλαρέτη Κομνηνού, που έχει γράψει τη δική της ιστορία μέσα από την ενσάρκωση τραγικών ηρωίδων του αρχαίου δράματος, επανέρχεται στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) ως Στάθαινα για τον Αγαπητικό της Βοσκοπούλας.

Η παράσταση αναμένεται να σηκώσει αυλαία την καλοκαιρινή σεζόν, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, στο Βασιλικό Θέατρο.

Ως μέλος του ΔΣ του ΚΘΒΕ, η κ.Κομνηνού μιλά στο in.gr για την ανησυχητική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει το Θέατρο όταν «κινδύνευε να κλείσει λόγω των χρεών του», και σχολιάζει την πρόσφατη δήλωση του Γιάννη Βούρου. Κάνει λόγο για ουτοπία μετά την διατύπωση της εξής φράσης του: «Eάν υπάρξει μια «γενναία πολιτική απόφαση και κάποιος διαγράψει το κοντέρ των χρεών του ΚΘΒΕ, το Θέατρο θα μεγαλουργήσει».

Η κ.Κομνηνού δεν παραλείπει να αναφερθεί στο προσφυγικό και στη στάση των Ευρωπαίων, ενώ εξηγεί πώς έργα όπως η «Γκόλφω» και ο «Αγαπητικός της Βοσκοπούλας» γοητεύουν το κοινό.

«Στην εποχή που ζούμε ίσως χρειαζόμαστε την αθωότητα των χρόνων εκείνων του Αγαπητικού της Βοσκοπούλας», σημειώνει, και μιλά για τη δύναμη που «κρύβει» ο έμμετρος λόγος, για τη συγκίνηση και τα έντονα συναισθήματα που φέρνει στην επιφάνεια. Αναφέρεται, ακόμη, και στο αινιγματικό εκείνο «αν» που εγείρει προβληματισμούς και διλήμματα.

Επιστρέφετε στο ΚΘΒΕ μετά από 13 χρόνια. Ο ρόλος της Στάθαινας στον «Αγαπητικό της Βοσκοπούλας» θα λέγατε ότι ξεφεύγει από το ρεπερτόριό σας;
Ναι, θα έλεγα ότι δεν έχω συνηθίσει να βρίσκομαι σε ρόλους που έχουν γραφτεί από έλληνες συγγραφείς. Έχω παίξει λίγους ρόλους με ελληνικό όνομα, και η αλήθεια είναι ότι ήθελα να παίξω σε ελληνικό έργο. Ειδικά σε ένα τέτοιο έργο που μιλά για την αθωότητα, την αυθεντικότητα, για μια Ελλάδα άλλης εποχής. Στην εποχή που ζούμε ίσως χρειαζόμαστε την αθωότητα των χρόνων εκείνων του Αγαπητικού της Βοσκοπούλας.

Πώς μπορεί να μεταφερθεί το κοινό σε μια τόσο διαφορετική κατάσταση από το σήμερα;
Πριν από τρία, περίπου, χρόνια μην ξεχνάμε πώς αγκάλιασε το κοινό την «Γκόλφω». Αυτά τα έργα, ο «Αγαπητικός της Βοσκοπούλας» και η «Γκόλφω», πάνε μαζί. Ήταν τα αγαπημένα λαϊκά έργα των μπουλουκιών . Οι θίασοι που γυρνούσαν την Ελλάδα τα είχαν πρώτα στο ρεπερτόριό τους. Ίσως υπάρχει μια στροφή προς το ρετρό, έχουμε φαίνεται την ανάγκη να αγγίξουμε την αθωότητα και το πιο αυθεντικό. Όπως συμβαίνει και με τους πίνακες του Θεόφιλου που έχουν το δικό τους αισθητικό στίγμα και αγγίζουν μια άλλη ευαίσθητη χορδή του θεατρόφιλου κοινού.

Το ανέβασμα τέτοιων έργων, όπως είναι ο «Αγαπητικός της Βοσκοπούλας», αποτελεί ταμπού στην εποχή μας ;
Το ανέβασμα της «Γκόλφω» απέδειξε ότι τα έργα αυτά είναι πολύ ζωντανά στο κύτταρό μας και καταφέρνουν να συγκινήσουν και να δημιουργήσουν μια δόνηση. Ο έμμετρος λόγος έχει τέτοια δύναμη, που εάν πας να ακούσεις αυτά τα λόγια ανοιχτός, χωρίς να το καταλάβεις αντιλαμβάνεσαι τη δύναμή τους. Παλαιότερα εάν μου έλεγε κανείς πως θα έπαιζα στον «Αγαπητικό της Βοσκοπούλας» θα το θεωρούσα μάλλον απίθανο. Τώρα όμως έρχεται σε μια στιγμή που το θέλω. Και το θέλω επειδή θα μου θυμίσει αυτά που ζήσαμε με τον Σταμάτη Φασουλή στο «Τρίτο Στεφάνι» του Ταχτσή.

Aπό την εμπειρία σας στο θέατρο, θα λέγατε πως τα τελευταία χρόνια το ΚΘΒΕ έχει πειραματιστεί με νέες παραγωγές;
Εδώ και ένα χρόνο ως μέλος του ΔΣ, που έχω μια επαφή με τη διοίκηση του θεάτρου, με τον Γιάννη Αναστασάκη και την Μαρία Τσιμά, θέλω να σας πω ότι όταν ξεκίνησε η σεζόν η κατάσταση ήταν τραγική, απελπιστική όσον αφορά τα οικονομικά του Θεάτρου. Ήταν σχεδόν σαν να λέγαμε: «Παιδιά ας το κλείσουμε». Το καράβι είχε μπατάρει επικίνδυνα. Οι δυο αυτοί άνθρωποι όμως κατάφεραν να ορθοποδήσει αυτό το Θέατρο με διάθεση, πείσμα και όραμα. Το Θέατρο ήταν σχεδόν διαλυμένο ως προς τα οικονομικά του. Οι κκ Αναστασάκης και Τσιμά κατάφεραν όμως να πληρώσουν χρέη και συγχρόνως να οργανώνουν το ρεπερτόριο του επόμενου χειμώνα. Δουλεύουν απίστευτες ώρες και δεν μπορώ παρά να θαυμάσω κάτι τέτοιο.

Πώς κρίνετε τη δήλωση του Γιάννη Βούρου στην οποία είχε αναφέρει ότι εάν υπάρξει μια «γενναία πολιτική απόφαση και κάποιος διαγράψει το κοντέρ των χρεών του ΚΘΒΕ, το Θέατρο θα μεγαλουργήσει»;
Αχ αυτό το αν…Έχει στοιχειώσει τον τόπο μας αυτό το αν…Αν ξέραμε τι ψηφίζαμε κάθε φορά, αν λειτουργούσαμε με συλλογική συνείδηση και δεν ανταλλάζαμε την ψήφο μας, αν φροντίζαμε και αν αγαπούσαμε πραγματικά την χώρα μας ίσως τότε και να μεγαλουργούσαμε γιατί βλέπεις το δαιμόνιο της φυλής είναι αναμφισβήτητο.. Το αποδεικνύουν οι Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό. Εδώ στην Ελλάδα μας δεν καταλαβαίνω τι γίνεται και μετασχηματίζεται αυτό το δαιμόνιο σε κακό δαίμονα.

Η ευχή του Γιάννη Βούρου κινείται στην περιοχή της ουτοπίας. Το θέμα είναι με ρεαλιστικό τρόπο να μπορεί κανείς να σκεφτεί πώς το ΚΘΒΕ μπορεί να υπάρξει, γιατί κινδύνευε να κλείσει εκεί που είχαν φτάσει τα χρέη του.

Ο πολιτισμός δέχεται απειλές στις μέρες μας;
Εδώ απειλείται η χώρα μας και η ασφάλειά της με το προσφυγικό. Για τον πολιτισμό θα μιλήσουμε; Το περίεργο είναι ότι σε εποχές κρίσης ο πολιτισμός και το θέατρο υπάρχουν στηρίζουν και αγκαλιάζουν το κάθε χρεοκοπημένο θάρρος.

Τι σας προβληματίζει περισσότερο παρακολουθώντας την πολιτική της σημερινής κυβέρνησης ;
Είμαι πολύ ανήσυχη και περνώ στιγμές κυκλοθυμίας. Άλλοτε είμαι αισιόδοξη πιστεύοντας ότι θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε, και άλλες φορές νιώθω ότι έχουμε χάσει το παιχνίδι, ότι κάποιοι άλλοι το ελέγχουν κι εμείς ουσιαστικά παρακολουθούμε αμήχανοι όλο αυτόν τον χαμό.

Aυτό που με θλίβει είναι ότι βρισκόμαστε σε πλήρη ιδεολογική σύγχυση. Δεν μπορείς πια να πιστέψεις σε κάτι. Έρχονται τα γεγονότα και το ανατρέπουν. Όλα είναι υπό αίρεση συνεχώς.

Πώς αξιολογείτε τη στάση της κυβέρνησης όσον αφορά στο Προσφυγικό;
Ειδικά στο προσφυγικό δεν μπορεί να καταφέρεται κανείς κατά της κυβέρνησης. Είναι σαν να μας έχουν εγκαταλείψει οι εταίροι, σαν να μας έχουν αφήσει στο έλεός μας. Βλέπουμε τη σκληρή στάση των γειτόνων. Έχω ανάγκη να πιστεύω ότι η κυβέρνηση μπορεί να πετύχει πράγματα.

entertainment.in.gr

Headlines